De DTM-reeks van Codemasters heeft bij de racefanaten altijd respect gehad omwille van zijn realistische aanpak. Gaat GRID op dit elan verder of zijn er toegevingen gemaakt?
Waardoor de graphics nog in goeie zin opvallen, is de constante framerate en het snelheidsgevoel. Vooral dit laatste geeft je echt het gevoel dat je aan het racen bent. Op het einde van de Codemasters line-up presentatie werd er een head-to-head getoond van Gran Turismo 5: Prologue en Race Driver: GRID omdat beide bestempeld zijn als ‘driving simulators’. Nou, het verschil was echt ongelooflijk. In de stukken met GT5 Prologue kreeg je een typisch Gran Turismo deuntje voorgeschoteld en zag je in-game beelden van het spel met een auto die als een slak vooruitgaat (terwijl de auto toch 160 haalde). Daarna veranderde het beeld naar GRID. Spetterende muziek, knallende actie op je scherm en een ongelooflijk snelheidsgevoel, terwijl de auto’s zeker niet sneller reden. Heel de zaal in een deuk; we konden dat filmpje wel smaken.
Ook het geluid is fenomenaal. Mede dankzij het surround-systeem dat aanstond werden wij volledig ondergedompeld in het gebeuren. De motoren van de auto’s schreeuwen gewoon en je waant je in de auto zelf. Dit moet zeker een van de beste geluidseffecten zijn die een racer ooit gehad heeft. Dit zorgt ervoor dat je het geheel als beter gaat beschouwen, omdat het geluid de graphics en snelheidsgevoel goed ondersteunt.
Genoeg geobserveerd, het was tijd voor mij om zelf de controller in handen te nemen. Ik kon mij een paar demo’s van DTM herinneren, waardoor ik niet volledig van nul moest beginnen wat de besturing betrof. Zodra de lichten op groen springen, schiet ik uit de startblokken. Hoewel de twee voorgaande mensen als laatste eindigden had ik stille hoop om veel beter te doen. Dit leek mij aanvankelijk te lukken, daar ik zes bochten later als een echte professional de eerste inhaal. Trots op mezelf denk ik: dit laat ik niet meer los. De tweede ronde gaat in, ik ben nog steeds aan de leiding. Helaas, kleine concentratiefout en hoppa, stuurfout en ik zit tegen de vangrail. Meteen stevenen de concurrenten mij voorbij, waarbij een dwaas zich recht in mijn zij pleurt. Na wat draaien en keren zet ik mijn weg verder. Een helse inhaalrace à la Michael Schumacher in Brazilië anno 2006 staat mij voor het verschiet en het lukt mij nog om als derde de race te eindigen. De tweede race gaat helaas van een minder leien dakje. Deze keer kies ik voor een gewoon circuit en eindig ik na een paar stuurfouten als elfde van de twaalf deelnemers.
Wat valt er mij op? De auto’s sturen lekker en realistisch. De triggers van de Xbox 360 controller dienen als gas- en rempedaal. Ik heb hiermee lopen te spelen en inderdaad, als je de trigger in een keer volledig indrukt dan krijg je wielspin alsof je ook in het echt volledig het gaspedaal indrukt. De truuk is dus om echt met de trigger te spelen tijdens het rijden. Een ander belangrijk punt is dat je de hele tijd moet corrigeren terwijl je de bochten neemt. Dit maakt het geheel zeer realistisch. In het echt ben je namelijk ook constant op de limiet en moet je de hele tijd corrigeren en zorgen dat je de auto onder controle houdt. Al bij al heeft de korte speelsessie een geweldige indruk op me gelaten. Dit is een spel dat ik zeker in het oog ga houden.
|
)
