Met Brilliant Diamond en Shining Pearl zijn de titels door de – voor het eerst – externe Japanse studio ILCA opgepoetst voor een release op Nintendo Switch. Weet deze getrouwe overzetting ons nog net zo te boeien als vijftien jaar terug?
Voorgaande remakes van Pokémon titels werden gekenmerkt door een grote diversiteit aan extra’s en uitbreidingen. Zo was het plots mogelijk om in Pokémon Omega Ruby en Alpha Sapphire vrij over de Hoenn regio te vliegen op een Latios of Latias. De Pokémon Let’s GO uitgaven lieten Pokémon vrij rondlopenen in de spelwereld en veranderde compleet de wijze waarop Pokémon gevangen werden. Ontwikkelaar ILCA heeft echter een zeer voorzichtig pad bewandeld. Deze nieuwe remakes zijn vrijwel compleet gelijk aan de originelen.
Dat betekent concreet dat Brilliant Diamond en Shining Pearl je een zeer traditionele Pokémon ervaring voorschotelen. Een ervaring die anno 2006 al als enigszins herhalend werd bestempeld. Je bent een tiener die door de lokale Pokémon professor op pad wordt gestuurd om in de Sinnoh regio de Pokédex te completeren. Ondertussen bestrijd je een regionale cult – Team Galactic -, verzamel je een achttal Gym Badges en versla je de Elite Four om de ultieme Pokémon trainer te worden.
In die zin zijn de games ook nog producten van een simpeler tijdperk, waarin Z-Moves, Mega Evolutions en Dynamaxing nog ver weg zijn. In tegenstelling tot meer recente delen wordt je hand niet continu vastgehouden en zijn er flink wat open omgevingen te verkennen. De games worden echter wel vergemakkelijkt, doordat verworven ervaringspunten aan alle Pokémon in je party worden toebedeeld. Deze functie is niet uit te schakelen en is daarmee ook onderwerp van discussie. Als meer casual speler ben ik blij dat ik mijn Magikarp genaamd ‘Knakker’ gemakkelijk in level kan laten stijgen, door hem simpelweg mee op pad te nemen. Op lange termijn zorgt het echter voor wat problemen in de spelbalans, doordat echte uitdaging je hiermee wordt ontnomen.
Een noemenswaardige toevoeging is de mogelijkheid om één partner Pokémon in-game naast je te laten lopen. Niet alleen een leuk zicht, ook de relatie met je Pokémon kan hiermee verbeterd worden. Bij gebrek aan het tweede scherm is de Pokétch nu opgenomen in de rechterbovenhoek van je beeld. Het neemt stiekem best wat ruimte in beslag, maar heeft nu wel een zeer waardevolle nieuwe functie. Je kan hiermee HM moves uitvoeren zonder een Pokémon in te zetten. Niet langer hoef je nog een Bidoof op te nemen in je party om deze de rol van HM-diener te laten vervullen. De Pokétch heeft daarnaast ook tal van andere functies, maar deze voelen vaak wat gedateerd in hun aanwezigheid. Tot slot is ook de ondergrondse regio uitgebreid in de Grand Underground met meer gebieden en loslopende Pokémon. Waar voorheen gelinkt moest worden met andere DS-systemen voor bepaalde features, maakt de game nu simpelweg gebruik van het online netwerk.
De meest uitgebreide verandering zit echter in de uitstraling van de game. De spelwereld is top-down 3D, waarbij er gekozen is om een chibi stijl te hanteren. In plaats van realistische figuren zijn de karakters klein van postuur en zijn ze voorzien van een groot hoofd en grote ogen. Het staat soms in schril contrast met de serieuze toon die wordt aangeslagen en duidelijk mag zijn dat de stijl niet iedereen zal aanspreken. Persoonlijk ben ik ook meer fan van de karakterdesigns die we in gevechten zien, meer realistisch en minder speelgoedachtig. De spelwerelden zijn daarbij vrolijk gekleurd, maar maken veelal gebruik van repeterende ontwerpen. In de open wereld zal je niet verbaast of verrast worden, dit is exact hoe Pokémon er al jaren lijkt uit ziet. De locaties voor gevechten zijn echter wel knap ontworpen en kennen per regio unieke en sprekende designs. Van een Switch titel anno 2021 mag je echter meer verwachten.
Waar deze remakes wel op scoren is de soundtrack. De Sinnoh regio brengt enkele fantastische nummers naar voren die zeer goed vertaald zijn naar het heden. Het is de juiste combinatie van nostalgische noten in een verfrissende uitvoering. Ook op het gebied van prestaties is er niets aan te merken. Waar de late 3DS-spellen en het meest recente Pokémon Sword en Shield nog wel eens achterbleven in het presenteren van een vloeiende spelervaring, daar hebben Brilliant Diamond en Shining Pearl totaal geen moeite. Uiteraard komt dat ook mede door de stilistische keuzes, die zoals hiervoor benoemd niet indrukwekkend zijn.
Concluderend zijn Pokémon Brilliant Diamond en Shining Pearl weinig verrassende remakes van een destijds al weinig spannende Pokémon titel. In het moderne landschap brengt het een ruim veertig uur durend klassiek Pokémon avontuur dat vooral liefhebbers van de originelen zal bekoren. Voor nieuwe spelers zijn de games te traag van start en bieden ze te weinig extra’s, voor de oudere fans zijn dit simpelweg de wat minder spannende titels binnen de franchise. Feit blijft wel dat voor het eerst een externe studio is toevertrouwd met het Pokémon IP en dat daarmee wel eens een geheel nieuwe weg bewandeld kan gaan worden binnen de serie. Hopelijk krijgt ILCA een volgende keer wel de kans om vrij buiten het gebaande pad te treden.
Beoordeling
70
Pokémon Brilliant Diamond en Shining Pearl zijn mogelijk te trouw aan de originelen. De klassieke formule weet niet te verrassen en de gemaakte stilistische keuzes zullen niet iedereen de smaak vallen. Desondanks zijn dit prima Pokémon titels voor degene die opzoek zijn een nostalgisch avontuur in de Sinnoh regio.
