De eeuwig voortdurende strijd tussen de Autobots en de Decepticons is nog altijd niet beslecht, hetgeen voor Michael Bay reden is om films uit te blijven brengen en voor Activision om games op ons af te blijven vuren. Het resultaat van laatstgenoemde is echter zeer wisselvallig.

In 2011 en 2012 verschenen respectievelijk Transformers: Dark of the Moon en Transformers: Fall of Cybertron. Beide van ontwikkelaar High Moon Studios, toch zeer wisselvallig in kwaliteit, getuige de 55 en 88 scores. Reden was dat Dark of the Moon, door de gelijknamige film, met spoed werd afgeleverd terwijl ze deze druk met Fall of Cybertron niet hadden. Het doet het ergste vermoeden voor Rise of the Dark Spark, een game die ditmaal afkomstig is van ontwikkelaar Edge of Reality. Toegegeven, de game draagt niet dezelfde naam als de aankomende Transformers film Age of Extinction, maar als we op de website van deze game ‘Go Beyond the Movie’ lezen starten we toch met enige scepsis de game op.


Getracht is om het verhaal te vertellen van de Dark Spark, een element dat enorme krachten heeft en daardoor gewild is bij de Decepticons. Natuurlijk laten de Autobots dit niet zomaar gebeuren en dus hebben beiden hun betrokkenheid in het verhaal. Hoe simpel dit verhaal op papier ook lijkt, in de game heerst totale chaos. Wisselen tussen twee speelbare kampen zagen we al in eerdere Transformers titels, maar ditmaal is ervoor gekozen om je lukraak van het ene naar het andere kamp te slingeren. Deze momenten van wisseling zijn niet doordacht en komen dan ook op de meest vreemde momenten, hetgeen het verhaal onnodig gecompliceerd maakt. Het gebeurde zelfs dat ik op momenten even goed moest kijken of ik nou bezig was het element te verkrijgen, of dit juist te voorkomen.

Onlogica is op zichzelf al funest in een verhalende game, maar hier wordt nog een schepje bovenop gedaan door de spelmechaniek. Tegenstanders volgen vrijwel altijd een zelfde aanvalspatroon, mêlee aanvallen hebben geen toevoegde waarde en de voertuigen waar je mee speelt voelen als een eenheidsworst. Toegegeven, er zijn wel unieke aanvallen per karakter, maar deze zijn niet uniek genoeg om te kunnen spreken van een goede variëteit. Ook het transformeren zelf, toch één van de belangrijkste factoren als een franchise Transformers heet, voelt niet lekker aan. Nooit heb je het gevoel een goede controle over het voertuig te hebben, hetgeen vooral op gaat voor de auto’s.


Wat het des te pijnlijker maakt is dat er ook betere elementen zijn. Er is een aardig scala aan uiteenlopende wapens en een ervaringssysteem waarin je beloningen krijgt voor diverse doelen. Hierbij kun je denken aan het doden van een aantal vijanden of het gebruik van een zelfde wapen, waarmee je weer toevoegingen krijgt als krachtigere kogels of sneller herladen. Hoewel zeker niet uniek is ook de Escalation mode een leuke toevoeging, deze Horde modus plaatst je met drie teamgenoten tegenover vijanden die in vijftien rondes op je af worden gestuurd. Nintendo Wii U gamers mogen overigens nog een punt van het totaalcijfer aftrekken, in deze versie schittert de mode namelijk door afwezigheid.

De punten uit bovenstaande alinea zijn één van de weinige positieve opmerkingen die we kunnen plaatsen. Rise of the Dark Spark is overduidelijk een product dat ten tijde van de film in de winkels moest liggen om mee te liften op diens succes. Het resulteert in een onnavolgbaar verhaal, matige graphics en middelmatige, zichzelf herhalende cast om de toch al niet goed uitgelichte karakters nog minder persoonlijkheid mee te geven.