Review: The Smurfs: Mission Vileaf
Door Joni Philips op 08-11-2021 om 16:38
|
Bron: Gamed
|
Grootmeesters van de Belgische cultuur. Rubens, Bruegel, Magritte, Conscience en Brel. En ook Peyo – alias Pierre Culliford – hoort zonder twijfel in het rijtje grootmeesters thuis. Als bedenker van onder andere Johan en Pirrewiet, een stripserie waarin op zekere dag een aantal kleine blauwe mannetjes verschenen. De Smurfen waren geboren. Zelfs decennia na Peyo's dood blijven die Smurfen wereldwijd bekende figuren.
Persoonlijk heb ik tijdens mijn jonge jaren natuurlijk alle tekenfilms gezien, heb ik ondertussen alle strips thuis staan, en heb ik ook al enkele Smurfengames gespeeld. Het nieuwe Mission Vileaf is dan ook spek voor mijn bek. Het moet meteen worden gezegd dat Mission Vileaf niets te maken heeft met de uiterst slechte live-action films en diens tie-ins. Ontwikkelstudio OSome Studio, dat eerder zorgde voor de terugkeer van Asterix en Obelix XXL, heeft eerder gekeken naar de Lost Village animatiefilm en de recente 3D televisieserie. Hier dan ook geen Avatar-achtige monsters in de hoofdrol, maar schattige figuurtjes waarop met name kinderen – laat ons de doelgroep toch maar eens duidelijk benoemen – dol zullen zijn. Buiten de generieke Smurfen die traditioneel het dorp opvullen zijn bekende figuren als Koksmurf, Potige Smurf, Brilsmurf, Smurfin, Grote Smurf, Boerensmurf, Knutselsmurf en Moppersmurf duidelijk herkenbaar. Het meest interessante is misschien wel het design van Gargamel, die vooral als gevaar op de achtergrond aantreedt. Op deze manier komt het grootte-verschil tussen hem en de Smurfen echt tot zijn recht.
In het verhaal speelt hij dan ook een rol op de achtergrond. Het gevaar komt van de Vileaf, een plant die door Gargamel wordt losgelaten op de wereld. Grote Smurf heeft gelukkig de oplossing, een tegengif dat de kwaadaardig Vileaf kan terugdringen. Met behulp van een grote spuit – uitvinding van Knutselsmurf – gaan Potige Smurf, Brilsmurf, Koksmurf en Smurfin de wereld rond om de Vileaf weg te spuiten. Op dit gebied doet de game eigenlijk vooral denken aan Super Mario Sunshine, maar dan met een spuit die automatisch herlaadt. Het verhaaltje zelf is redelijk voor de hand liggend, maar wordt wel prachtig vormgegeven als een vertelboek met kindertekeningen. Een heel ander stijltje dan de rest van de game, maar iets dat eigenlijk perfect aanvoelt. Het enige nadeel is dat deze vertelsels allemaal in het Engels zijn, terwijl dit misschien wel in het Nederlands vertaald had moeten worden gezien het doelpubliek. De stemmen – die weliswaar van goed niveau zijn – zullen dan ook niet herkenbaar in de oren klinken. De jongste spelertjes zullen namelijk nog niet alles vlot kunnen lezen, ondanks dat dit in het Nederlands is.
Het verhaal draait dus rond het bestrijden van de Vileaf, en dat keert ook echt terug in de gameplay. In elk van de 14 levels – de game is misschien wat te kort – is het de bedoeling om met de vele functies van de Smurfizer aan de slag te gaan om te springen, te lopen, planten schoon te spuiten en vijanden te zuiveren. Een uitgebreid upgrade-systeem en vele collectibles zorgen ervoor dat je een level al vaak twee à drie keer zult doorlopen om echt alles te vinden. Hierbij valt op dat de game je wel durft uit te dagen. De game uitspelen was geen probleem – zelfs op Hard spelend was alles doenbaar – maar het vinden van alle collectibles kostte heel wat meer aandacht. Sommige levels bevatten namelijk veel verborgen paden die je bij een eerste speelbeurt niet zult tegenkomen. Daardoor ben ik persoonlijk ook wat meer vergevingsgezind tegenover het lage aantal levels, zelf was ik dan ook ongeveer 18 uur bezig om de game Platinum te halen. Het toont dat Mission Vileaf niet gewoon een snelle gemakkelijke hap is, in vergelijking met vele andere kindergames.
De vele mogelijkheden – inclusief een coöperatieve modus in de stijl van Super Mario Odyssey – zorgen ook voor een ervaring die redelijk fris blijft aanvoelen. Op geen enkel moment heb je het gevoel dat de besturing je tegenwerkt. Het is vooral nadenken hoe je het beste krachten kunt combineren om vooruit te komen. De enige vraag is of het niet te ingewikkeld is voor de allerjongsten, zeker als ze bijvoorbeeld accuraat moeten mikken op een bewegend platform. Wanneer ik na het uitspelen van de game overschakelde van de hoogste naar de laagste moeilijkheidsgraad leek er weinig verschil te zijn. Aan de andere kant, Mission Vileaf is zeer vriendelijk met respawns zodat je nooit te veel vooruitgang verliest, en er is natuurlijk nog de coöperatieve mogelijkheid zodat ouders kunnen helpen. De enige gemiste kans is het gebrek aan onderscheid tussen de karakters, er is geen verschil tussen de vier speelbare karakters terwijl het toch wat raar is dat Potige en Brilsmurf even atletisch zijn. Een ander probleem ligt hem in de laadtijden, die toch redelijk lang aanvoelden. Met name bij het opstarten van de game voelde dit aan als een serieus minpunt omdat de game driemaal moet laden alvorens je begint met het spelen. Dit moet men duidelijk stroomlijnen naar de toekomst toe, maar eens je aan het spelen bent, ben je dat al weer snel vergeten.
|
|
|
Beoordeling
80
Uitgever Microids heeft enkele interessante striplicenties aangeschaft. De Asterix en Obelix XXL games waren nog niet meteen top, maar Mission Vileaf is wel een verrassend leuke licentiegame, zeker voor jongere generaties. Ik heb met niet alleen geamuseerd met Mission Vileaf, maar ik wil gewoon meer. Een opvolger heeft wel wat dingen recht te zetten zoals de laadtijden, maar dat heeft absoluut geen afbreuk gedaan aan mijn plezier. Wat wil je uiteindelijk meer van een game?
|
|
|
|
 15:26 Back 4 Blood krijgt een offline modus
 16:30 Elden Ring benoemt classes en grafische modi
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
