| |
| God: een ilussie? |
| Ja, omdat... |
|
72% |
[ 26 ] |
| Nee, omdat... |
|
27% |
[ 10 ] |
|
| Totaal aantal stemmen : 36 |
|
| Auteur |
Bericht |
Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 ... 9, 10, 11
|
| Amun |
 Geplaatst: 02 Mei 2011 21:42 Onderwerp:
|  |
Geregistreerd op: 02 Mei 2011
Berichten: 4
|
| Uchiha_Shadow schreef: | Ik herken eigenlijk alles wat je schrijft, maar haal dat gewoon uit de wereld om me heen zoals ik die zie; daar zit ook wel een laag spiritualiteit in, dat geef ik toe. Je zegt dat God niet defineerbaar is, maar mijn persoonlijk interpretatie is dat er dan toch wel een soort "vaderfiguur" voor de wereld is, een bewustzijn wat zich op ons neer kijkt. Herken jij je daarin?
Ik namelijk niet. De wetenschap wordt vaak genoeg erg spiritueel (alles bestaat uit atomen, energie is oneindig, je kunt atomen uitwisselen en eigenlijk is alles een - dat lijkt al heel erg op een vaag God-concept), ik kan hier genoeg uit halen.
Dus als je god als een breder concept gaat zien, dan worden wetenschap en god eigenlijk één. Dan komt het gewoon neer op het begrijpen en bewonderen van het wereld in al z'n pracht (en ook imperfectie).
@ Joni: Ah dat werd in South Park ook al naar voren gebracht. Maar laten we wel wezen, de meeste religieuzen ervaren God echt als iets wat oordeelt en goed en kwaad scheidt. Dat is veel concreter dan gevoelens. |
Ik denk niet dat God defineerbaar is inderdaad, maar ook dat het geen zin heeft om te proberen. Defineren is nuttig voor sommige zaken, waaronder wetenschap, maar niet zo nuttig voor andere. Door iets immens als God (alsin een overkoepelend bewustzijn) te defineren, reduceer je het tot iets veel kleiners, dit is onvermijdelijk. Waarom zou je dat doen, als de ervaring zoveel mooier en groter is? En de wereld om je heen, waar jij dat uithaalt...dat zie ik als onderdeel van de manifestie van het goddelijke. Spiritualiteit is net zo praktisch als dat het mooi is. Daarom zei ik dat het leven spiritueel is, het is één en hetzelfde.
Ik herken me niet in dat vaderfiguur, dat is iets puur religieus naar mijn inzicht. Maar die liefde die inherent aan het leven is, kan je wel zo ervaren. Waar wetenschap misschien wat te kort schiet, is dat ze vaak de realiteit reduceren tot stukjes, waar dit interessant kan zijn, maar het gaat om het geheel. Wetenschap kan iets magisch, totaal koud en onpersoonlijk maken door het te reduceren. Het is één kant van de medaille. Het materiele universum is een onderdeel van onze realiteit, maar niet DE realiteit. Wetenschap verklaart het "hoe" (al kan je je afvragen hoeveel procent we werkelijk hebben verklaard, en hoeveel we denken dat we hebben verklaard), iets werkt, wat inderdaad erg mooi kan zijn. Maar is het niet zonde om daar te stoppen? Het gaat voorbij, aan die veel grotere innerlijke wereld, die veel rijker is. Pas als de wetenschap leert dat ze een groot deel van de werkelijkheid negeren, zie ik dat ze een werkelijk beeld kunnen krijgen van de realiteit. Ze gaan voorbij aan de liefde, waar het volgens mij allemaal om draait. |
|
| Terug naar boven |
|
|
| Amun |
Geplaatst: 02 Mei 2011 22:25 Onderwerp:
| |
Geregistreerd op: 02 Mei 2011
Berichten: 4
|
| Ik merk nu al hoe snel ik weer in mijn kop ga, waar ik nog erg gevoelig voor ben :-) Iets als dit moet je gewoon ervaren, erover praten doet het geen recht, en leidt zo snel tot verwarring, ook bij mijzelf. Het grappige is, dat wanneer ik in mijn gevoel zit, "snap" ik het allemaal veel meer, of maakt het gewoon niet uit. Pas wanneer ik het intellectueel ga benaderen, wordt alles onduidelijk en chaotisch. Leuke paradox :-) |
|
| Terug naar boven |
|
|
|
|
Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 ... 9, 10, 11 |
|
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum
|
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
|
