Review: Styx: Shards of Darkness
Door Rene Groen op 20-03-2017 om 10:00
|
Bron: Gamed
|
In 2014 maakten we kennis met Styx in Master of Shadows, een titel die vooral om stealth draaide. Inmiddels is ook diens opvolger uitgebracht en Shards of Darkness heeft eveneens stealth als primair uitgangspunt wanneer we kijken naar de gameplay. Fans van dit genre gaan dan ook een leuke tijd tegemoet, mits je bereid bent om enkele horden te nemen.
Mocht je het origineel niet gespeeld hebben dan vormt dit gelukkig geen probleem. Hoewel het verhaal voortborduurt op het origineel is het niet nodig om hier enige kennis van te hebben. Sterker nog, ook het verhaal binnen deze sequel is vrijwel verwaarloosbaar. Styx moet de stad Körangar van de Dark Elves infiltreren om er zodoende achter te komen waarom ze een samenwerking zijn aangegaan met de dwergen. Dit is op papier al niet echt interessant en weet binnen de game niet veel meer indruk te maken. Gelukkig staat dit de gameplay nergens in de weg. Zoals gezegd draait het veelal om stealth. Styx heeft weliswaar een mes om zichzelf mee te verdedigen en de confrontatie met een enkele vijand is nog te overzien, sta je echter tegenover meerdere bewakers dan is de kans klein dat je het er levend vanaf brengt. Je probeert dan ook vooral ongezien te blijven of een vijand geruisloos uit te schakelen, die uiteraard achterlatend in een kist om niet ontdekt te worden.
De levels waarin Styx zich voortbeweegt zijn groots, mede omdat hij zelf juist zo klein is. De veelal verticaal opgebouwde levels hebben een breed scala aan mogelijkheden om je voort te bewegen. Je kunt touwen gebruiken om over te lopen, muren om langs te klimmen of juist de kleine ruimtes gebruiken om ongezien te blijven. Om je in dit laatste te helpen krijg je diverse hulpmiddelen aangereikt, waarvan je sommigen kunt upgraden middels een skill tree. Het is bijvoorbeeld mogelijk om alarmbellen te saboteren, een kloon van jezelf te creëren of tijdelijk onzichtbaar te worden. Toch dien je er altijd op te letten dat je geen objecten omstoot, de vijanden zijn namelijk zeker niet dom. Je zou zelfs aan kunnen voeren dat ze iets te slim zijn. Hun Field of View is dermate groot dat je nog meer moeite moet doen om ongezien te blijven. Ook zoektochten worden niet snel opgegeven, waarmee nog maar eens duidelijk is dat we hier echt met een stealth-titel te maken hebben.
De enorme levels lenen zich er perfect voor om later nog eens ontdekt te worden en voor een andere weg te kiezen. Het is zelfs mogelijk om dit coöperatief te doen, waarin een tweede speler zich simpelweg bij de ander voegt binnen het verhaal. Wel moet gezegd worden dat het spelconcept na verloop van tijd wat herhalend begint te worden. Iets meer gevarieerde doelen hadden het spel goed gedaan, in plaats daarvan ben je voortdurend met dezelfde handelingen bezig. Ook op ander vlak had de game nog wat meer aandacht mogen krijgen. Springen is veelal een kwestie van trial-and-error omdat Styx zweverig aanvoelt en de lip-syncing is slecht te noemen. Ook de geluiden zijn niet altijd even goed verzorgd. Wanneer je naast een vijand staat kun je deze amper horen terwijl je op andere moment geluiden opmerkt van een veel grotere afstand. Hier staat tegenover dat de soundtrack, hoewel ietwat herhalend, wel indruk maakt.
Een ander punt wat in deze review niet onbesproken mag blijven is de humor die de ontwikkelaar door heeft willen voeren. Styx doorbreekt met enige regelmaat de vierde muur en richt zich direct tot de speler. Hij maakt dan opmerkingen over je kunde, trekt vergelijkingen met andere spellen en probeert op andere manieren cynisch te zijn. Of je deze humor geschikt vindt, is zeer persoonlijk. Daar waar ik soortgelijke humor in Deadpool erg kan waarderen voelt het hier juist wat ongemakkelijk aan, mede omdat ze proberen te scoren door andere games af te vallen. Slechts een enkele keer wist het een kleine glimlach teweeg te brengen maar veelal vond ik het de plank misslaan. Nogmaals, dit is erg persoonlijk en niet iets waar we de game op afrekenen. Styx: Shards of Darkness is namelijk een leuke game die profiteert van de overstap naar de Unreal Engine 4. Het spel ziet er een stuk beter uit dan zijn voorganger en ondanks de besproken minpunten zal het spelers die houden van stealth zeker weten te plezieren.
|
|
|
Beoordeling
75
Styx: Shards of Darkness is vooral aan te raden aan mensen die van games houden waarin stealth de hoofdrol opeist. Veel ruimte voor een agressieve aanpak is er namelijk niet. De overstap naar de Unreal Engine 4 doet deze sequel goed, hoewel ze tegelijkertijd niet weten te voorkomen dat de lip-syncing en het geluid steken laten vallen.
|
|
|
|
 10:00 Touhou Genso Wanderer
 10:00 Duik de zee in met horrorgame Narcosis
|
| Reacties (6) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (217.119.236.xxx)
op 20-03-2017 om 10:38
|
|
Lijkt me fantastisch om co-op te doen. Ik neem aan dat dit geen offline co-op is?
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 20-03-2017 om 12:26
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Klopt, enkel online.
|
|
|
Gast (178.84.211.xxx)
op 20-03-2017 om 17:11
|
|
Terecht, offline werkt dat voor geen meter. Met twee man op een tv kijken..
|
|
|
Gast (86.208.11.xxx)
op 20-03-2017 om 21:13
|
|
Ziet er best cool uit.
|
|
|
Gast (84.195.184.xxx)
op 20-03-2017 om 22:30
|
|
Hoe speelt het spel eigenlijk in online multiplayer, staat niets van in de review vermeld? Ik en een vriend hebben best wel interesse in de game. Scaled de game mee naar 2 spelers of blijft alles hetzelfde, zijn de levels aangepast opdat multiplayer inderdaad goed werkt of kan een tweede speler extra problemen veroorzaken opdat bepaalde zaken of events getriggered kunnen worden die de andere speler kunnen hinderen, draait het vlot of latency?
|
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 21-03-2017 om 10:20
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
|
Eigenlijk zit alles in deze zin: "Het is zelfs mogelijk om dit coöperatief te doen, waarin een tweede speler zich simpelweg bij de ander voegt binnen het verhaal."
Meer dan dat is het niet. Je voegt je bij de andere speler, maar je hebt dus niet te maken met grotere levels en / of andere vijanden. Natuurlijk kun je wel extra problemen veroorzaken, maar dat spreekt voor zich als je met twee personen in plaats van één speelt. Zelf heb ik geen latency problemen gehad.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
