Met Army of Two lanceerde Electronic Arts twee jaar geleden een nieuwe IP. Het eerste deel werd op Gamed omschreven als een ‘matige game’ die enkel voor de coöp fans bedoeld was en om die reden een 69 scoorde. Genoeg om te verbeteren dus, en in onderstaande review kijken we of ze dat met Army of Two: The 40th Day gelukt is.

Ook in dit tweede deel zijn de hoofdrollen weggelegd voor het duo Rios en Salem. Na hun avonturen uit het eerste deel hebben ze nu een eigen militair bedrijf opgezet in Shanghai, tot het compleet uit de hand loopt. De stad wordt overvallen door terroristen, en dus kan het duo weer aan de slag om te kijken wat er precies aan de hand is.

Net als in het vorige deel is samenwerking belangrijk, iets wat zowel met een computergestuurde medestander als met een echte vriend kan, zowel via split-screen als online. Wanneer je de computer het tweede karakter op zich laat nemen dien je deze te instrueren met commando’s via het D-Pad. Onder deze commando’s vallen het terugroepen, laten wachten of het zoeken van de aanval, commando’s die gelukkig goed opgevolgd worden, maar wel iets beperkt zijn. Opvallend is dat je computergestuurde medestander behoorlijk goed is uitgewerkt als het gaat om kracht, soms zelfs zo goed dat je vrienden liever toe laat kijken terwijl je samenwerkt met de A.I. Tegelijkertijd moet wel gezegd worden dat de A.I. op technisch gebied zwak is, waardoor je voor de echte samenwerking toch echt een medestander van vlees en bloed zult moeten hebben.


Bij deze samenwerking staat, net als in het origineel, de Aggro meter centraal. Deze meter, welke bovenin je scherm staat afgebeeld, geeft aan wie van het duo de meeste aandacht trekt. Tegelijkertijd zorgt dit ervoor dat je de aandacht ook naar je toe kunt trekken, bijvoorbeeld door het vuur te openen op je tegenstander. Door dit te doen kan je partner een omtrekkende beweging maken en de vijand bijvoorbeeld vanaf de zijkant aanvallen, iets waar de redelijk open levelstructuur je dan ook toe uitnodigt. Hoewel het Aggro systeem goed werkt is de A.I. van je tegenstanders wisselvallig. Het ene moment reageren ze accuraat op je plannen, een volgende keer staan ze rustig te wachten terwijl je duidelijk in het zicht bent.

Het gevechtssysteem van de titel werkt nog altijd goed, en het is ook nog altijd mogelijk om je wapens te customizen, net zoals dit bij het origineel het geval was. Een kleine verandering is dit keer wel dat je het aanpassen vanuit de game kunt doen, en je dus niet eerst een sectie door hoeft te spelen. Helaas is niet alles positief te noemen, zo werkt het coversysteem nog altijd niet erg vloeiend en zijn de ’back to back’ gevechten uit het origineel teruggebracht tot een klein aantal voorkomens in de game. Naast deze reeds bekende zaken zijn er ook enkele vernieuwingen, zo kun je dit keer net doen alsof je je overgeeft (het spelen van een zogeheten ’mock surrender’) en zijn er morele keuzes in de game verwerkt. Helaas is de impact van beide vernieuwingen minimaal, zo kun je het mock surrender-systeem enkel inzetten op vooraf bepaalde posities en hebben de morele keuzes, afgezien van een filmpje dat speelt, vrijwel geen enkele invloed op de game zelf.


Terwijl Shanghai op de achtergrond bestookt wordt door terroristen knal jij je een weg langs verschillende omgevingen, zo kom je onder andere uit in een dierentuin en een ziekenhuis. De kwaliteit van deze beelden zijn zeker verbeterd, en door de grootsere opzet krijg je iets meer vrijheid in zowel je route als je speelstijl. Het geluid is ook prima verzorgd, met ontploffingen die je in een film doen wanen en een duo dat de ene gevatte uitspraak na de ander op je afvuurt. Klein puntje van kritiek is wel dat er geen ondertiteling, noch volume opties zijn. Het kan hierdoor voor komen dat je een deel van de tekst mist omdat de overige geluiden nogal overheersend zijn.

Ook een multiplayer mag uiteraard niet ontbreken, onbegrijpelijk is echter wel dat één van de modi, Extraction (overleef groepen vijanden), de eerste maand enkel voor mensen is die de game middels een pre-order hebben verkregen. De overige modi, te weten Co-Op Deathmatch, Control (het vasthouden van een punt op de map) en Warzone (het afwerken van opgegeven doelen) zijn allen zeer vermakelijk.

Army of Two: The 40th Day tracht de nodige content toe te voegen aan het origineel, en hoewel ze hier op papier in slagen is de uitwerking nogal minimaal. Morele keuzes hebben nauwelijks invloed op de game, net doen alsof je dood bent kan alleen als de ontwikkelaar dit wil, de A.I. is nog altijd wisselvallig en de game is binnen zes tot zeven uur uit te spelen. Hier tegenover staat wel dat de omgevingen beter in elkaar zitten, de game als een actiespektakel uit Hollywood gezien kan worden en de game zowel op visueel als audio-gebied sterk is verbeterd. Het is niet genoeg om de game sterk boven zijn voorganger uit te laten schieten, maar wanneer je op zoek bent naar een vermakelijke shooter voor twee personen kan Army of Two: The 40th Day je zeker plezieren.