Om ouders te helpen met de juiste keuze te maken voor hun kinderen vinden we op elke film en game een leeftijdskeuring terug. CERO, ERSB, OLFC, ELSPA en USK zijn maar enkele van de systemen die gebruikt worden. Wij kijken waar ze voor staan.

In het grootste deel van Europa gebruiken we momenteel het PEGI systeem dat we al bekeken hebben. Nu bekijken we de vijf andere grote namen, dit zijn de vijf namen die weleens voorbij komen in onze nieuwsberichten. Deze systemen krijgen veel kritiek, maar zijn ook de bron van veel gameaankondigingen, developers moeten hun games namelijk indienen voor de release: zo wordt dus wel eens ontdekt dat een game een Europese of Amerikaanse release krijgt.

Computer Entertainment Rating Organization (CERO): Dit ratingsysteem wordt gebruikt in Japan en werd opgericht in juli 2002. Origineel had men een systeem met vier leeftijden (All, 12+, 15+ en 18+), maar in 2006 werd dit systeem vervangen door een vijfdelig lettersysteem. Elke letter duidt dan aan voor welke leeftijdsgroep een spel geschikt. Dit zijn A (3+), B (12+), C (15+), D (17+) en Z (alleen voor volwassenen). De Z rating is de enige waarop men officieel toekijkt, het is verboden om die spellen te verkopen aan minderjarigen. Daarnaast gebruikt men sinds 2004, net zoals PEGI, een systeem om aan te duiden wat voor inhoud we mogen verwachten: seks, geweld, liefde, horror, gokken, criminaliteit, alcohol, tabak, drugs en grof taalgebruik worden aangeduid.



Entertainment and Leisure Software Publishers Association (ELSPA): De ELSPA werd vroeger in Europa gebruikt en werd gekenmerkt door een vierkant logo met het symbool van de Europese Unie en daarnaast aangeduid voor welke leeftijden een game allemaal geschikt is. Een game die geschikt was voor kinderen van drie jaar en ouder had dus 3+, 11+, 15+ en 18+ op het doosje staan. Dit systeem werkte tussen 1994 en 2003 in Europa. ELSPA kennen we nu vooral nog van de verkoopscijfers van Groot-Brittannië die worden verzameld door hen en ze voeren strijd tegen piraterij van videogames, ze hebben dus zeker nog heel wat werk ondanks het verdwijnen van hun ratingsysteem.

Entertainment Software Rating Board (ESRB): Dit systeem wordt gebruikt in de Verenigde Staten en is niet verbonden aan het Amerikaanse wetsysteem. Net zoals in Japan kan een game een Adults Only rating krijgen, zulke games worden geweigerd door bepaalde winkels en mogen niet verkocht worden aan jongeren want games met een AO rating staan op hetzelfde niveau als porno. Andere ratings zijn Early Childhood, Everyone, 10+, Teen en Mature. De ESRB is ongetwijfeld het meest bekritiseerde ratingsysteem en in verschillende Amerikaanse staten zijn er al wetten geweest om het systeem legaal bindend te maken. Deze wetten werd echter snel ongrondwettelijk verklaard, maar het is niet goed voor de reputatie van de ERSB. Origineel werd de ERSB opgericht om ouders duidelijk te maken dat games zoals Mortal Kombat niet geschikt waren voor hun kinderen.



Office of Film and Literature Classification (OFLC): Van het OFLC zijn er twee versies, één in Nieuw-Zeeland en één in Australië. Ondanks de regionale verschillen zijn de twee bureaus wel grotendeels hetzelfde, zo combineren ze beiden film, literatuur en games in een zelfde systeem. In beide landen mogen enkel games verkocht worden met een rating en het OFLC mag weigeren om een rating toe te kennen. Op deze manier wordt het illegaal om een kopij van de game te verkopen. Vooral in Australië leidt dit tot grote controverse, daar bestaat namelijk geen 18+ label waardoor games zoals Grand Theft Auto en Manhunt illegaal zijn. Voor games gebruikt men in Australië vier leeftijdsgroepen: General (3+), PG (Geschikt voor jonge kinderen, maar ouders kijken beter mee), Mature en MA15+ (15+). Enkel deze laatste is legaal bindend. In Nieuw-Zeeland zijn er acht verschillende leeftijdscategorieën waarvan er vijf legaal bindend zijn.

Unterhaltungssoftware Selbstkontrolle (USK): De USK is het Duitse systeem, zij gebruiken ongeveer dezelfde leeftijden als de PEGI namelijk 3+, 6+, 12+, 16+ en 18+. Sinds 2003 moeten alle games een label van de USK dragen of ze mogen niet publiekelijk verkocht worden. Games die geen rating van de USK dragen, moeten gecontroleerd worden door een ander orgaan. Dit orgaan heeft de macht om een game op de Index te plaatsen, dit is een lijst van games, films en boeken die enkel verkocht mogen worden aan volwassenen en niet mogen tentoongesteld worden in de winkel. Het is absoluut verboden om deze games te spelen in de buurt van minderjarigen. Dit zorgt echter voor zwakke verkoopscijfers. De meeste publishers passen hun games dan ook aan, zo is Grand Theft Auto steeds sterk aangepast verschenen. Microsoft weigerde echter om Gears of War te laten controleren door de USK en deze titel werd op de Index gezet. Het is wel nog steeds mogelijk dat een game geweigerd wordt, zo mag Wolfenstein 3D wegens de nazi-symbolen niet verkocht worden, zelfs voor de Index werd deze game geweigerd.