Misschien herinner je je nog het spel Snowboard Kids dat op de Nintendo 64 verscheen, dat was een kleine cultklassieker van Atlus. Eind april 2006 verscheen er een derde deel van de game, maar dan op de Nintendo DS. Kan SBK: Snowboard Kids het succes van de Nintendo 64 delen evenaren terwijl het de mogelijkheden van het touchscreen integreert in de game?

Het korte antwoord is nee. De gameplay van SBK is een combinatie van SSX en Mario Kart. In de eerste instantie betekent dat dat je zo snel mogelijk naar beneden moet racen en af en toe kun je enkele trucjes uitvoeren. Daarna komen er Mario Kart elementen bij, dit betekent dat je onderweg allerlei power-ups kunt oppikken. Deze kunnen je een boost geven of je kunt er anderen mee aanvallen. Dit is echter niet leuk, de AI tegenstanders gebruiken ze niet tegen elkaar, maar enkel tegen jou en ze zijn heel moeilijk te ontwijken. Echt een grote voorsprong opbouwen is dan ook bijna onmogelijk, en zelfs als je eerste rijdt met schijnbaar ruime voorsprong, kun je in minder dan vijf seconden nog als vierde eindigen. Dat was dan nog op de laagste moeilijkheidsgraad.

Het gebruik van het touchscreen tijdens het spel is beperkt, maar zelfs dan nog totaal ongepast. Op willekeurige momenten krijg je te zien dat je iets moet doen op het touchscreen. Zo moet je soms op het touchscreen drukken om sneller te gaan. Ook tijdens grote trucjes moet je op bepaalde plaatsen op het touchscreen drukken. Dit leidt in de eerste plaats af van de actie op het bovenste scherm waardoor de kans groot is dat je de verkeerde kant op gaat en ten tweede duurt het veel lang om een grote truc uit te voeren. Hierdoor mislukken ze te veel en zul je er maar weinig uitvoeren. Op andere momenten zie je alleen maar waar jij en je tegenstanders zitten op de baan.



De singleplayer van de game bestaat uit drie modes: World Tour Challenge, Slalom en Boss Battle. De World Tour Challenge is met zeven tracks wel beperkt, maar exact wat je er van verwacht. Race naar beneden, en herhaal dat dan nog eens twee keer door te mikken op dat kleine poortje dat je amper ziet. Slalom doet je denken aan die gigantische races waar je tussen bepaalde poorten moet racen om geen punten te verliezen, in deze game betekent Slalom Checkpoint Race, maar dan met zeer weinig checkpoints. Leuk is dan ook dat je in totaal één checkpoint mist en letterlijk een centimeter voor de meet gewoon Failed op je scherm krijgt. In Boss Battle kom je niet ver, je krijgt namelijk gewoon op vaste momenten een wapen. Lekker handig dus, het maakt niet uit hoe goed je racet, je hangt nog steeds af van de game.

Tijdens al die modes kun je extra boards en dergelijke vrijspelen. Dat was perfect geweest om een goede game langer te maken. Dit helpt niet in vervelende games, niemand wil een slechte game nog langer spelen. Dat detail zien sommige ontwikkelaars wel eens over het hoofd. De multiplayer is wel de moeite waard. Hier kun je met drie andere gamers aan de slag. Iedereen is wat meer gewaagd aan elkaar en je krijgt een bitse strijd waarbij iedereen iedereen wil aanvallen. Het is ook handig dat je met één cartridge multiplayer kunt spelen.



SBK heeft een eenvoudig uiterlijk met allerlei 'coole' kinderen in de hoofdrol, het is dan ook duidelijk dat de game op hetzelfde publiek als SSX richt. Ook tijdens de game zul je regelmatig je personages iets horen zeggen, het klinkt allemaal heel cool, maar slaat nergens op en echt overtuigend is het niet. Het doet nog meer denken aan SSX waar de personages met (succesvolle) one-liners komen. De game spreekt ook de namen van de modes uit, spijtig genoeg hoor je ze amper wanneer je oor op de speaker ligt door de irritante muziek, die je tevens tijdens het snowboarden hoort, en dan nog zijn ze moeilijk te verstaan.

Ook de graphics overtuigen, ondanks de stabiele framerate, niet echt. Je kunt ver in de afstand kijken, maar mijnen en dergelijke vallen duiken pas op het laatste moment op. Ook met de rest van de graphics zit het niet goed. De animaties zijn nogal houterig, het gebruik van de wapens ziet er lelijk uit en er is weinig detail. Het spel heeft daarnaast een gebrekkig leveldesign, waarbij je vast kunt komt te zitten in hoekjes waarmee je tijd verliest.

SBK neemt de beste elementen uit Mario Kart en SSX, dan verwacht je natuurlijk een goede game. Dit is echter niet zo. In Mario Kart raken de aanvallen elke speler evenveel en zijn de meeste voorwerpen te ontwijken, dat verprutst Atlus hier professioneel. De voorwerpen verhinderen ook het snowboarden, dat niet al te sterk was dankzij het trucjessysteem. Het mag duidelijk zijn, SBK is de aankoop niet waard.