Harry Potter verscheen voor het eerst in 1997 en sindsdien zijn er al zes boeken in de serie verschenen. Van die boeken zijn er ook al vier verfilmd met Daniel Radcliffe in de hoofdrol. Maar naast boeken en films verschijnt ieders vierde favoriete tovenaarsleerling (na Ron, Hermelien en Draco) ook in games. Zo verscheen eind 2005 Harry Potter and the Goblet of Fire op de PSP. Kan de game ons betoveren of is ook dit een mislukte filmgame?

Het antwoord ligt ergens tussenin. De game is geen topper, maar jonge fans van de serie zullen zich zeker amuseren met het spel. The Goblet of Fire is een lineaire actiegame waarin je met Harry, Hermelien en Ron kunt spelen. Met welke van de drie je speelt, bepaal je zelf, maar dat verandert weinig aan de spelervaring. De andere twee volgen je tijdens het hele spel (tot voor het toernooi), maar dat werkt niet goed. Hun AI is onvoldoende, zo komen ze regelmatig vast te zitten of volgen ze je niet goed.

Het spel is gelukkig zeer simpel gehouden, zo kunnen je medespelers niet sterven. Ook een level uitspelen is zeer gemakkelijk, je moet simpelweg voldoende Tri-Wizards schilden verzamelen. Hiervoor moet je niet noodzakelijk veel vijanden verslaan, meestal loop je best voorbij de vijanden want er komen toch steeds nieuwe vijanden bij. Als je echter wel besluit deze te verslaan, krijg je wel snoepjes. Met deze snoepjes kun je kaarten kopen, waarmee je een personage sterker kunt maken. Regelmatig kom je dan nog eens een baas tegen die je net zoals in de film moet verslaan, zo ga je bijvoorbeeld een magisch duel aan met Voldemort.



Bewegen doe je met de analoge pad, wat goed gaat, en met de andere knoppen voer je verschillende soorten spreuken uit. Zo kun je een Charmspreuk uitvoeren met het kruisje, maar je hebt zelf geen keuze over welke spreuk dit exact is. De game bepaalt dit voor jou. Regelmatig zul je ook moeten samenwerken met de twee anderen wanneer jouw spreuk alleen niet voldoende is, bijvoorbeeld wanneer een steen te zwaar is voor Harry's spreuken. Dit gaat door de AI echter niet altijd zo vlot als het zou moeten gaan.

De belangrijkste mode van de game is natuurlijk het verhaal, dit zijn eerst enkele basislevels met vijanden die in de boeken voorkomen waarin de nadruk op verkennen ligt. Later in het spel neem je deel aan het Tri-Wizard toernooi, waarin je drie opdrachten moet uitvoeren. Het spel beschikt naast het hoofdverhaal ook over enkele minigames. Dit maakt de game ongeveer vijf minuten langer, de games zijn standaard en doodeenvoudig. Je kunt deze ook in multiplayer spelen en daarvoor heb je maar één exemplaar van de game nodig.



Qua uiterlijk lijkt het spel op de film, de personages zijn duidelijk herkenbaar in tegenstelling tot de omgeving, hier zul je niet snel Hogwarts in herkennen. De magische spreuken, waar het toch allemaal rond draait, zijn wel leuk, maar zeker niet zo mooi als in de film. Het spel heeft ook last van slowdown. Nog een nadeel is dat je de camera niet zelf bestuurt, altijd handig wanneer je puzzels aan het oplossen bent waarin je iets moet verplaatsen. Een rare keuze wanneer er zoveel knopjes op de PSP overblijven.

Ook bij de muziek staat niet zo goed als de film centraal. De muziek en de geluidseffecten passen goed bij het spel, maar klinken nogal eenvoudig. De stemmen aan de andere kant klinken ronduit slecht. EA kon de acteurs niet strikken en koos voor mensen met vervelend klinkende Britse accenten om hen te vervangen.

Voor jonge Harry Potter fans is deze game een leuke aanvulling op de film, zij zullen er toch ook een tiental uur mee bezig zijn. Als je de film niet gezien hebt, ben je weinig met de game want het verhaal bevat grote gaten en wordt onduidelijk overgebracht. Uiteindelijk is het ook veel leuker om gewoon het boek te lezen, of de film te bekijken, als je echt in de Harry Potter sfeer wil komen.