Review: Danganronpa V3: Killing Harmony
Door Joni Philips op 28-09-2017 om 05:20
|
Bron: Gamed
|
In korte tijd is de Danganronpa franchise uitgegroeid tot één van de bekendere namen in het Visual Novel genre, een status die het vooral bereikte middels een schijnbaar schattige maar uiteindelijk gevaarlijke antagonist. Ook in Danganronpa V3: Killing Harmony staat deze mascotte Monokuma weer klaar om chaos te zaaien.
Ook ditmaal staat Monokuma klaar om allerlei tieners tot moord te dwingen. Hij heeft namelijk opnieuw een zestiental studenten opgesloten op een school vol gevaren, waar ze niet alleen worden geconfronteerd met zijn moorddadige robots. Ze moeten er namelijk eveneens deelnemen aan de ‘Killing Game’, die telkens leidt naar de dood van een leerling. De moordenaar moet daarna zijn medeleerlingen overtuigen dat hij of zij onschuldig is, want anders overleeft hij of zij de feiten evenmin. Als deze jury van medeleerlingen het echter verknalt, dan worden zij allemaal gedood. Het is dan ook het soort game waar niemand veilig is en elke fout genadeloos wordt afgestraft. Jouw protagoniste, Kaede Akamatsu, staat dan ook voor een moeilijke opdracht. Ze moet enerzijds het vertrouwen zien te winnen van haar medeleerlingen en anderzijds continu op de hoede zijn om te kijken hoe iedereen echt denkt over haar als ze dit wil overleven.
Zoals we gewend zijn, heeft iedereen ook weer een heel unieke persoonlijkheid. De personages in deze worden eigenlijk allemaal gekenmerkt door één specifieke troef, ze zijn allemaal de beste in één domein. Zo is Kaede de ‘Ultieme pianiste’ terwijl andere karakters titels dragen als ‘Ultieme uitvinder’ of ‘Ultieme cosplayer’. Dit zorgt ervoor dat elk karakter meteen een anker heeft voor diens persoonlijkheid, maar naarmate de game vordert zal je hen allemaal veel beter leren kennen. Ze bereiken hierbij niet dezelfde hoogtes als de karakters van de originele Danganronpa, vooral omdat het recept ondertussen al bekend aanvoelt, maar je zult zeker om hen gaan geven. Een mix van gevoelige gesprekken inclusief een verwijzing naar alternatieve feiten, komische stukken, referenties naar popcultuur en soms wat vulgaire opmerkingen zorgen voor een mix die je gaat appreciëren, zodat het toch steeds weer hard aankomt wanneer één van je nieuwe vrienden brutaal wordt vermoord.
Dat deze personages sympathiek overkomen, is natuurlijk belangrijk want het motiveert je om frequent met hen te gaan praten en dat praten blijft de hoofdbrok van het spel. Dit element van het spel brengt het dagelijkse leven op de school en laat je eigenlijk redelijk vrij met wie je wil spreken. En door nieuwe dingen te leren in deze secties, speel je ook vaardigheidspunten vrij die nuttig zijn in de andere secties van het spel. Dit gaat rustig verder tot er een moord plaatsvindt en het de bedoeling is om uit te vissen wie nu eigenlijk de dader is middels een proces. Dat proces is alvast redelijk uniek want het is een combinatie van opmerkelijke minigames waarin je dient te onthullen wie een bepaalde moord heeft gepleegd. Dat zagen we natuurlijk al in games zoals Ace Attorney – een duidelijke inspiratie voor de originele Danganronpa – maar hier voelen de minigames compleet anders aan.
Wat te denken van een minigame waarin je waarheidskogels dient af te vuren op tekstballonnen? Dat is nog enigszins passend binnen het thema, hetzelfde kan niet gezegd worden over Psyche Taxi waarin je achter het stuur kruipt. Iets normaler zijn elementen zoals Mass Panic Debates waarin jij samen met enkele andere karakters de verdachte ondervraagt. Hierbij dien je onder andere de juiste argumenten boven te halen om de tegenstand onderuit te halen of hem juist tijdelijk geruststellen door een leugen te vertellen. Het is uiteindelijk altijd ietwat onverwacht wat je nu weer voorgeschoteld krijgt, zodat je redelijk wat variatie krijgt. Het niveau van de minigames is ook wat hoger dan in het voorgaande deel, zodat dit een sterke eigenschap is. Minder is wel dat uitkomst niet altijd even logisch lijkt, wat je speurwerk af en toe als overbodig doet aanvoelen. Je wil namelijk toch echt op je eentje door logisch te denken de waarheid vinden.
Wat ook opvalt is dat deze minigames nu veel langer zijn geworden en dat elk proces nu meer minigames omvat. Een enkel proces kan nu al een uur of drie duren, wat ervoor zorgt dat je toch zo’n veertig tot vijftig uur zult bezig zijn om de game gewoon een keer uit te spelen. Dat is significant langer dan in het verleden. Aangezien de game daarnaast voor het eerst wat post-game content heeft, inclusief een dating show en een eenvoudige Role Playing Game, is dit een titel waaruit je heel wat uren plezier kunt halen. Desondanks had het niet slecht geweest had de game ietwat korter geweest, zeker in het midden durft het verhaal wat te lang aanslepen, bijvoorbeeld omdat bepaalde plotpunten meerdere keren worden herhaald zodat je ze zeker toch niet zou vergeten.
Met deze versie maakt Danganronpa ook grafisch een belangrijke stap. Killing Harmony is de eerste game in de serie die niet exclusief op handheld debuteert, iets wat natuurlijk hoge verwachtingen schept. Deze kan de game echter niet volledig inlossen. De prachtige stijl kan namelijk niet verdoezelen dat het spel gestart is op de PlayStation Vita. Zo zijn niet alle texturen van even hoog detail wat toch opvalt tijdens het spelen. Dit geldt gelukkig alleen voor de texturen van de omgevingen, want de karakters zelf zien er subliem uit. Over de soundtrack kunnen we ook niet klagen, componist Masafumi Takada brengt een combinatie van nieuwe muziek en herwerkte versie van oude nummers die samen voor de perfecte atmosfeer zorgen. Deze soundtrack is nu ook veel uitgebreider zodat je veel meer variatie zult horen. Dankzij een sterke lokalisatie met goede – maar beperkt gebruikte – Engelstalige stemacteurs voelt het aan als een mooi afgewerkt pakket.
|
|
|
Beoordeling
80
Hier en daar laat Danganronpa V3: Killing Harmony een steek vallen omdat de mysteries niet zo interessant zijn, zeker ten opzichte van de allereerste game in de serie, maar in zijn totaliteit blijft het een sterke game die zowel op de PlayStation 4 als de Vita een aanrader is als je een vreemd avontuur wil beleven dat de gekste elementen van Ace Attorney en Battle Royale combineert.
|
|
|
|
 14:54 AC: Origins wordt één groot museum
 05:20 Launchtrailer Yo-kai Watch 2: Psychic Specters
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
