Insomniac Games is een veelzijdige studio. Kijkend naar hun geschiedenis zien we games in meerdere genres voorbij komen, verspreid over een breed scala aan spelsystemen. Song of the Deep is wat dat betreft geen verrassing.
Al meteen aan het begin zul je aangegrepen worden door het verhaal dat de ontwikkelaar heeft willen vertellen. We maken kennis met een twaalfjarig meisje, Merryn genaamd, en haar vader. De nauwe band tussen het tweetal wordt echter ruw verstoord wanneer haar vader op zee verdwijnt. Het doet zijn dochter besluiten een onderzeeër te bouwen uit schroot om mee op onderzoek te gaan. De verhaalvertelling gaat gepaard met een voice-over die de juiste toon weet te zetten, muziek om op weg te dromen en een algehele presentatie die me meteen aangreep.
Alvorens dieper in te gaan op de gameplay is het belangrijk te weten dat het een Metroidvania game betreft. Dit betekent dat je de onderwaterwereld niet direct vrij kunt verkennen, maar steeds verder openbaart middels het vergaren van upgrades. Het is een wereld die Merryn kent van de verhalen die ze verteld kreeg, maar waarvan ze nu de waarheid ontdekt. Een wonderbaarlijke wereld omdat je deze niet vaak in games tegen komt, hetgeen zowel zijn voor- als zijn nadelen heeft.
De besturing onder water, of dit nu van de onderzeeër is of binnen de secties waarin ze haar gebouwde creatie verlaat om rond te zwemmen, is namelijk niet altijd even accuraat. Deels is dit toe te schrijven aan het water, dit bestuurt nu eenmaal een stuk anders dan we vanuit veel andere games gewend zijn. Oefening baart grotendeels kunst, toch blijven er momenten waarop de besturing je naar het leven staat. Op het moment dat een puzzel net wat meer precisie vereist of meerdere vijanden het je lastig maken werken de controls je meer dan eens tegen. Sowieso slaagt de ontwikkelaar er niet in om je gedurende de gehele game pakkende gameplay voor te blijven schotelen. Puzzels waarin je elementen moet manipuleren zijn na verloop van tijd herhalend en langdradig, terwijl vijanden op momenten voor oneerlijke sterfgevallen zorgen. Het is wat dat betreft maar goed dat er voldoende checkpoints zijn om je de game niet vroegtijdig uit te laten zetten.
Ondanks deze duidelijke minpunten is de game verslavend genoeg om door te blijven gaan. Omdat je het verhaal wil ontrafelen, meer van de wereld wil ontdekken en betere mogelijkheden wil verkrijgen. Start je namelijk met een grijphaak en simpele wapens, daar kun je munten verzamelen om deze mogelijkheden te vergroten. Een voorbeeld is een magma torpedo om ijs te doen smelten zodat je op plaatsen komt die je eerder moest laten voor wat het was. Door al deze te verzamelen extra's kun je makkelijk tien uur in de game kwijt, of je pakt enkel het hoofdverhaal mee in een uur of zeven.
Het is dan ook duidelijk dat er op het vlak van gameplay het nodige te verbeteren is, terwijl het qua sfeer tegelijkertijd veel goed maakt. De soundtrack levert hier een grote bijdrage aan. Het bewaart de kalmte in rustige secties en is opzwepend wanneer de situatie hierom vraagt. Ook de omgevingen zijn prachtig om doorheen te varen, van donkerblauwe wateren tot inktzwarte, onheilspellende dieptes. Het is dan weer zo vervelend dat er, met name bij savepoints en drukkere situaties, de nodige framerateproblemen ontstaan. Song of the Deep blijft door dit alles een game van uitersten. Wanneer je fan bent van verhalende games zul je de nodige problematiek voor lief dienen te nemen en het is dan ook zo jammer dat Insomniac Games haar zaken niet net wat beter op orde heeft weten te brengen.
|
