Sinds Batman: Arkham Asylum is de hoop op goede superhelden-games weer terug. Helaas zijn de Batman games van Rocksteady tot nu toe de uitzonderingen, ontwikkelaar Beenox tracht met The Amazing Spider-Man echter een poging te wagen om de geliefde webslingeraar een game te geven die hem eer aan doet. Of dat gelukt is kom je te weten in deze review.

Het verhaal van The Amazing Spider-Man begint na het einde van de film en heeft dus een geheel nieuw verhaal voor ons in petto. Door een uitbraak van monsters geraakt de hele stad in de ban van een virus dat de populatie langzaam maar zeker veranderd in deze zelfde monsters. Het is de taak van onze slingerende held om een geneesmiddel te vinden en de ontsnapte beesten te vangen. In tegenstelling tot de verwachtingen is het verhaal goed gestructureerd en heeft het enkele verrassende plotwendingen met bekende vijanden in de hoofdrol, hetzij in een vernieuwd jasje. Gedurende dit verhaal zal de speler vooral in gebouwen en riolen kruipen maar ook Manhattan is volledig te ontdekken tussen de missies door. De in-door missies worden echter snel eentonig en repetitief waardoor de game meteen een beetje de mist in gaat door de exploratie in de stad naar de achtergrond te duwen.

Tijdens het verkennen van Manhattan zijn er verschillende zij-activiteiten te doen zoals het stoppen van overvallen, shoot-outs en auto-achtervolgingen. Natuurlijk keren ook de foto-missies en races terug die je kan starten bij de Xtreme Challenger die hoog in de lucht met een blimp over de stad zweeft. Ook collectibles zijn aanwezig in de vorm van maar liefst 700 comic bladzijden die goed zijn voor ongeveer een tiental comics. Geen enkele van deze activiteiten zijn echter moeilijk en na een poosje beginnen ook deze eentonig te worden. Vooral de races zijn belachelijk makkelijk dankzij het nieuwe web-rush systeem, waarover later meer. Ben je overigens door het verhaal heen en heb je alle beschikbare zij-activiteiten gedaan dan is het enige wat nog rest het verzamelen van de strips. De overvallen en dergelijke zijn immers niet willekeurig en eens voltooid komen ze ook niet meer terug.


Het controleren van Spider-Man is nog nooit zo makkelijk geweest. Met de rechter-trekker begin je te slingeren en door deze op gepaste momenten te lossen kan de speler hoger in lucht vliegen of iets verder door gaan. Helaas eindigt het daar qua controle over het slingeren. Een schraal contrast met het slingeren uit bijvoorbeeld Web of Shadows. Met de rechter-bumper gebruik je web-rush en dat is een belangrijke functie in deze game. Met web-rush kan je de tijd vertragen en in first-person rondkijken naar interessante locaties die oplichten. Laat je de knop los dan zal Spider-Man in een vloeiende beweging naar de gekozen locatie gaan. Tijdens in-door missies kan je met web-rush ook stealth takedowns uitvoeren, hetgeen duidelijk doet denken aan de Batman games. Helaas heeft Spider-Man maar een aantal take-downs en geen gadgets, hetgeen de stealth beperkt tot wat rondkruipen op het plafond en vijanden uitschakelen. Mocht je ontdekt worden dan zullen tegenstanders met een zaklamp naar je zoeken. Dit is echter zeer makkelijk te ontwijken.

Ook de combat blijft erg simplistisch met (alweer) duidelijke invloed van de Batman-games. Eén knop om aan te vallen, eentje om te ontwijken en nog eentje om web af te vuren. Krijg je een wit icoontje dan kan Spider-Man de aanval ontwijken maar bij een rood icoontje moet je terugtrekken of wegspringen. Als je genoeg klappen uitdeelt kun je nog wat speciale aanvallen gebruiken op vijanden die suf gemept zijn. Er zijn natuurlijk wel enkele upgrades vrij te spelen maar ook deze zullen de bestaande mogelijkheden niet veel uitbreiden. Er is gelukkig wel variatie in de manier waarop je vijanden moet aanpakken. Sommige vijanden hebben een energieschild dat je met je web moet uitschakelen terwijl andere onkwetsbaar zijn voor frontale aanvallen waardoor je er eerst overheen dient te springen alvorens aan te vallen. Helaas blijft het ook daarbij, hetgeen de combat dan ook een beetje saai maakt. Gelukkig voert Spider-Man enkele coole bewegingen uit waardoor het wel leuk is om te bekijken.


Op technisch vlak kan deze game echter wel overtuigen. Manhattan heeft er nog nooit zo gedetailleerd uitgezien in Spidey-spellen en ook de animaties zijn een lust om te aanschouwen, vooral tijdens het gebruik van web-rush. De camera, die normaal gesproken een ware irritatie vormt, is in deze game zeer goed aangepakt en tijdens het webslingeren krijg je een goed gevoel van snelheid. Ook de stemacteurs zetten een goede prestatie neer en ondersteunen op mooie wijze het verhaal. Spider-Man zelf is bij momenten erg grappig maar na verloop van tijd beginnen de one-liners teveel herhaald te worden. Als je weet dat er ongeveer vier zinnetjes aanwezig zijn voor het verzamelen van 700 pagina's is het niet ondenkbaar dat het snel gaat vervelen elke keer als de speler weer een strip krijgt.

The Amazing Spider-Man is alvast een stap in de goede richting voor een geweldige ervaring. De terugkeer van free-roam was een gepaste keuze maar het verhaal speelt zich voor het grootste gedeelte af in gesloten ruimtes, hetgeen toch een gemiste kans is. Het combat-systeem en het webslingeren mochten echter wat dieper uitgewerkt worden zodat het toch enige vorm van controle geeft aan de speler. Momenteel is de game nog té oppervlakkig in vergelijking met Batman Arkham City, waar Beenox aardig wat van heeft geleend, maar niet voldoende uitgewerkt. In ieder geval zal de game toch een tien tot twintig uurtjes plezier garanderen, hetgeen een aardige spelduur is. Voor de fans van Spider-Man is deze zeker de moeite waard om aan te schaffen.