Review: Supreme Commander: Forged Alliance
Door Cor op 01-12-2007 om 09:31
|
Bron: Gamed
|
Gas Powered Games kwam aan het begin van dit jaar met Supreme Commander. Bij deze sci-fi RTS lag de focus op het gebruiken van grote legers. Dit was goed uitgewerkt en de game werd dan ook geliefd bij hen die zich over de hoge instapdrempel konden zetten. Sinds kort ligt de uitbreiding in de winkels.
Door het gebruik van de strategische zoom kon je in het origineel gemakkelijk met de enorme legers overweg: als je het scherm ver genoeg uitzoomde veranderden de eenheden in icoontjes, zodat je snel een goed overzicht kon hebben op de situatie. De grote schaal en het voeren van gevechten op meerdere locaties zorgde er tegelijk voor dat de game erg moeilijk was en dat het lang duurde voordat je hem onder de knie kreeg. Wie dat wel voor elkaar kreeg kon zich er goed mee vermaken.
Vandaar dat het ook geen vreemde beslissing was om een uitbreiding van de game uit te brengen. Supreme Commander: Forged Alliance heet deze. De uitbreiding is los van de oorspronkelijke game te spelen, en in de missiemodus gaat het verhaal verder na het origineel. De 'Infinite War' uit het oorspronkelijke deel is nu voorbij, maar er is al meteen een nieuwe dreiging. De Seraphim, een ras waarvan men dacht dat het al lang uitgestorven was, vallen aan, en zijn haast niet te stoppen. Vandaar dat de drie gezworen vijanden (de UEF, Aeon Illuminate en Cybran Nation) nu gaan samenwerken om de Seraphim te weerstaan.
Dit verhaal is verder weinig bijzonder, maar het biedt je uiteraard wel nieuwe missies. Er zijn slechts zes in totaal, maar deze missies zijn wel pittig en vooral erg groot. Op zijn minst kosten ze je zo’n 1,5 uur per missie. Ook zijn ze aardig divers. Uiteraard is je einddoel vaak om de basis van je tegenstander te vernietigen, maar tussendoor moet je ook genoeg andere dingen doen: het veilig escorteren van burgers, een eind door een strengbewaakte pas reizen of enorme zeegevechten uitvoeren. Tijdens de missies speel je met één van de drie legers van de alliantie. De missies beginnen relatief klein, maar als je het eerste deel van de missie voltooid hebt, wordt een volgend deel van de kaart zichtbaar en krijg je je nieuwe doel. Dan zie je dus ook dat de vijand nog een basis heeft, vaak groter dan de eerste. Als je daarna je volgende missiedoel klaar hebt wordt de kaart opnieuw groter. Op deze manier kun je tijdens zo’n missie relatief veilig opbouwen, en blijft de tegenstander toch sterk genoeg om op het eind enorme gevechten te kunnen voeren. Enig nadeel van dit systeem is dat je er wel op voorbereid moet zijn dat je opeens een extra vijandelijke basis tegenover je hebt, die heel snel veel eenheden op je af kan sturen. Ben je dat niet, dan kan je basis nogal snel in de as liggen.
Hoewel er dus maar zes missies zijn, kunnen ze je wel lang bezig houden. Daarbij komt dat ze niet erg eenvoudig zijn. De AI bezit vaak een groot gebied dat hij goed verdedigt, en op de medium of hard moeilijkheidsgraad wordt het wel een flinke uitdaging. Wat het ook moeilijker maakt is dat je, in tegenstelling tot het origineel, al vanaf de eerste missie toegang hebt tot bijna alle eenheden. Je speelt tijdens de missies nog wel een paar meer eenheden vrij, maar bijvoorbeeld de enorm sterke experimentele eenheden zijn vanaf het begin al beschikbaar. Dit zorgt ervoor dat je, wanneer je niet bekend bent met het origineel, enorm moet wennen aan de hoeveelheid eenheden die je kunt bouwen, en dat het even duurt om de verschillende mogelijkheden te leren. Omdat de game vanaf de eerste missie al lastig is, is dit niet zo’n eenvoudige taak. Hoewel de uitbreiding dus stand alone is, gaat hij er eigenlijk wel van uit dat je het origineel gespeeld hebt.
Zoals al eerder gezegd zit er een nieuw ras in de uitbreiding, de Seraphim. In de campagne is deze enkel je vijand, maar in de skirmish en de multiplayer kun je ook met hen spelen. Wie enkel de uitbreiding heeft kan alleen met de Seraphim spelen in multiplayer potjes. Jammer genoeg missen de Seraphim enige originaliteit: de types eenheden lijken erg sterk op de andere facties, iets dat ook al een commentaarpunt was bij de oorspronkelijke game. Pas bij de sterke tier 3 en de experimentele eenheden merk je verschillen. Als experimentele eenheden krijgen de Seraphim een enorme robot die een kleinere robot achterlaat nadat hij kapot geschoten wordt, een kolossale bommenwerper en een raketinstallatie die erg grote raketten afvuurt. Hier komt dus eindelijk het verschil met de andere facties, maar in de opbouw tot deze eenheden zul je veel van hetzelfde zien. In elk geval vallen ze qua stijl wel op, de eenheden zien er ook uit alsof ze bij een buitenaards ras horen, door hun gladde en metalige uiterlijk.
De interface van de game is ook aangepast. Hij is heel wat kleiner en gestroomlijnder, en dit keer ook doorzichtig, zodat je meer van je scherm overhoudt om het slagveld te zien. Het enige vervelende van de interface vond ik het bouwen met de engineers, omdat het scrollen door de lijst gebouwen niet altijd even lekker werkt. Voor de rest is het een fikse verbetering op het origineel. Verder zijn er ook allemaal kleine veranderingen aangebracht aan de gameplay: AI en pathfinding zijn verbeterd, bepaalde eenheden zijn op een andere plaats op de tech tree gekomen, enkele nieuwe eenheden zijn aan de oorspronkelijke facties toegevoegd zodat je vooral bij de derde tier meer opties hebt, en de tijd die het kost om sommige dingen te bouwen is flink verminderd. Dit soort veranderingen zorgen dat de tactiek flink aangepast wordt. Zo zijn bijvoorbeeld Mass Fabricators, waarmee je Mass kunt produceren zonder punten op de kaart te gebruiken, minder effectief. Deze verandering is gemaakt om te zorgen dat de tactiek zich meer richt op het snel uitbreiden van je basis, in plaats van het versterken van je positie. De veranderingen zorgen er ook voor dat de sterke experimentele eenheden veel sneller te bouwen zijn, waardoor er relatief snel al grote robots rondlopen. Zo kunnen potjes sneller gaan en moet je ook goed op je hoede blijven om een goede verdediging klaar te hebben.
Ook de graphics hebben een verbetering gehad. De game zag er natuurlijk al goed uit, maar nu hebben eenheden nog meer detail, en ook de effecten zijn verbeterd. Aangezien je voor de grotere gevechten toch de game uitgezoomd speelt en dan tegen icoontjes aankijkt gaat het effect wat verloren, maar het blijft altijd genieten om van dichtbij jouw leger een basis plat te zien walsen. Jammer genoeg worden de prestaties van de game er hierdoor niet beter op, en menig systeem zal het zwaar krijgen tijdens de grote gevechten. Nu zijn de graphics natuurlijk ook naar beneden te schalen, maar dan zit je gewoon terug op de kwaliteit van Supreme Commander. Zelfs dan blijft de game nog wel wat vertragingen houden. Aan het geluid van de game is niets veranderd, dit blijft gewoon goed. Het geschiet en de explosies klinken goed, en ook zit er een mooie orkestrale soundtrack achter, die jammer genoeg niet altijd even goed hoorbaar is tijdens de gevechten.
Wel zijn er nog steeds wat kleine probleempjes achtergebleven. Zo is de game eens zonder aanleiding of foutmelding gecrasht, waardoor ik een uur voortgang kwijt was, en heeft de AI nog steeds wel eens moeite om een route te vinden. Manoeuvreren in een volle basis wordt hierdoor wel eens lastig, en soms blijven eenheden tegen een berg aanschieten terwijl ze erom heen moeten lopen om de vijand te raken. Over het algemeen werkt de game echter goed.
Forged Alliance blijft, net als het origineel, een game waar je van moet houden. Wie zich interesseerde voor het origineel en zich over de hoge instapdrempel heen kon zetten kon zich er goed mee vermaken. Tegelijkertijd zijn er stapels gamers die zich niet voor Supreme Commander interesseren. Mensen uit de eerste categorie zullen de uitbreiding erg leuk vinden, maar voor de rest geldt dat Forged Alliance nog ontoegankelijker is dan het origineel. Dit betekent ook dat iemand die met deze serie wil beginnen het best het origineel pakt, en niet deze uitbreiding.
|
|
|
Beoordeling
| Gameplay |
 82 |
| Sound |
78 |
| Graphics |
84 |
| Replay |
80 |
Liefhebbers van het origineel kunnen zich hiermee weer goed vermaken.
|
80 |
|
|
|
|
 09:32 Poll Roundtable - November 2007
 09:21 Condemned 2 met bloedmooie plaatjes
|
| Reacties (3) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (83.84.178.xxx)
op 01-12-2007 om 15:13
|
|
erg leuk spel ik geef het een 8,9 ik vind het leuker dan c&c3 die ik helemaal grijs heb gespeeld :D
|
|
MaartenL
(Redacteur)
op 03-12-2007 om 16:39
[Niv: 472 / Exp: 23598]
|
|
Ben er nog niet uit of ik hem wel ga halen, SC speel ik sowieso al bijna nooit meer.
Overigens was het origineel al zeker de moeite dus de uitbreiding zal dat ook wel zijn.
|
|
|
Gast (213.84.180.xxx)
op 11-12-2007 om 16:00
|
|
Deze is zeker beter dan SC omdat de AI nu echt een uitdaging is. Ik win het nu nipt tegen 2 adaptive AI's en dat is MET no rush option. Ook de template option is leuk (wat eerst een MOD was). Je kan nu een verdediging opzetten, alles selecteren en opslaan als template. Die kan je dan heel makkelijk als bouwdoel geven aan andere units en ook in nieuwe potjes.
Ik ben echt een fan van het eerste uur (TA iemand?) en kan deze uitbreiding echt waarderen. Ik hoop dat ze doorgaan met uitbreiden en verbeteren.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
