Red Steel is de eerste game die ooit voor de Nintendo Wii werd getoond. De schiet en zwaard vecht game van Ubisoft werd meteen omarmd door de fans, vanwege de mooie beelden en de geweldige trailers. Heeft Ubisoft woord gehouden en is de Wii een topper rijker? Dat lees je in onderstaande review!

In Red Steel speel je met ene Nick. Nick wordt door zijn, van oorsprong Japanse, verloofde meegenomen naar haar vader ter introductie, echter loopt het allemaal een beetje uit de hand. Het is, zacht gezegd, niet Nick zijn dag. De Yakuza (Japanse mafia) opent de aanval, ontvoert de verloofde in kwestie, verwondt de vader en laat Nick achter. Niet bepaald Nick’s dag, helemaal niet Nick zijn dag….

Red Steel is voor 80% van de game een first person shooter. Je loopt met de nunchuck en je richt met de WiiMote, alsof je echt een pistool vast hebt. De overige 20% ben je aan het zwaard vechten, wederom met de WiiMote en de Nunchuck. In deze review bekijken we eerst het FPS-gedeelte, waarna we het zwaardvechten onder de loep nemen.



Om maar meteen met de deur in huis te vallen; Red Steel is als FPS niet meer dan middelmatig. Zou deze game uitkomen op de GameCube (wat op de besturing na absoluut had gekund), dan vraag ik mij oprecht af of de game boven de 65 had gescoord. Echter is dit natuurlijk niet het geval en hebben we het hier over een Wii-titel, die net even anders bestuurd moet worden. Zoals gezegd doe je dit met de Nunchuck en richt je met de WiiMote. Ik heb in verschillende recensies gelezen dat dit niet werkt: onzin. Het werkt wel degelijk, al vergt het de nodige oefening. Persoonlijk koste het mij een kwartier, maar minder geoefende spelers mogen dit rustig verviervoudigen, voordat zij rond kunnen lopen zonder op een dronkenlap te lijken. Het probleem is namelijk dat de afstelling in Red Steel zich heel nauw laat gelden. Hierdoor gebeurt het regelmatig dat je in een hectische situatie, waarin je wordt bestookt door de Yakuza, je WiiMote iets teveel naar de zij- of bovenkant van het scherm richt, waardoor de camera zich verplaatst en je het overzicht compleet verliest. Vooral in het begin van de game zul je hier veel last van hebben, later, als je meer geoefend hebt, komt het nog maar zelden voor.

Gelukkig werkt het schietwerk verder wel goed. Je kunt absoluut sneller en nauwkeuriger richten dan met een ‘gewone’ controller, al wordt het nooit zo als met een muis op de PC. Dit is echter helemaal niet erg, mits de game rekening houdt hiermee, en dat is met Red Steel wel het geval. Leuk is ook de manier waarop Red Steel probeert om je allerlei zaken met de WiiMote te laten doen. Bijv. het openen van deuren of het omgooien van tafels, door met de Nunchuck een beweging naar voren te maken en het werpen van granaten, door werkelijk een gooiende of rollende beweging te maken. Dit soort zaken werken niet altijd even goed (soms wordt een extra polsbeweging vereist), maar doordat het zo natuurlijk voelt en je razendsnel kunt reageren werkt dit niet op de zenuwen. Het voegt echter wel een hele nieuwe dimensie toe aan de beleving van je game: zo overdreven als in de trailers wordt het nooit, maar het voelt stukken prettiger dan richten met pookjes of een muis. Je voelt je echt even die held die niet te verslaan is met zijn vuurwapens.



Red Steel is een game waarin een kamer in rennen en als een malloot rondknallen niet gaat werken. Mede door het feit dat je dus niet al te snel kunt rondkijken (de cursor wil nog wel eens aan de zijkant blijven plakken, waardoor je (wederom) het overzicht kwijt bent) is het verstandig om dekking te zoeken, je wapen te laden, te schieten en daarna dit proces weer te herhalen. Tegenstanders doen dit ook, waardoor je zo nu en dan hele toffe gevechten krijgt. Dit is ook het punt waarop Red Steel uitblinkt en tegenvalt, een tegenstelling die we in eigenlijk de hele game constant terugzien. De ene keer is de AI namelijk best goed en duiken tegenstanders weg en proberen ze je te omsingelen, de andere keer zijn ze compleet de weg kwijt en lopen ze als zelfmoordterroristen in je vuurlijn.

Na een aantal uurtjes gespeeld te hebben vertrek je uit Amerika, waar de game start, om verder te spelen in Japan. Hier leer je hoe je de tijd kunt vertragen tijdens het spelen; een erg leuke optie. Een balkje in beeld vult zich naarmate je veel vuurt op je tegenstanders. Hoe voller het balkje, hoe langer je de tijd kunt stilzetten. Tijdens deze tijdstop kun zelf niet lopen, maar wel richten en plekken op je tegenstanders aanwijzen waar op wordt geschoten wanneer de tijdstop weer wordt uitgezet. Hierdoor kun je in een fractie van een seconde rustig vijf tegenstanders uitschakelen. Nog leuker is het om de tegenstander zijn wapen uit de handen te schieten. Als je dit hebt gedaan moet je met de WiiMote op en neer gaan om hem duidelijk te maken dat hij of zij moet gaan zitten en zich overgeven. Erg leuk gedaan en het levert je ook nog eens Respect Points op. Deze Respect Points geven je, naast je ranking, namelijk de mogelijkheid om nieuwe aanvallen te leren en het balkje voor je tijdstop loopt er minder snel door leeg. Wil je heel snel een groep tegenstanders neerhalen, dan kun je ook gewoon de leider ontwapenen, waarna de rest zich overgeeft, wat weer nog meer Respect Points oplevert.