Vanaf het moment dat Spider-Man gebeten werd door een spin in de jaren '60, is de man met de spinnenkrachten geen moment uit de aandacht geweest. Natuurlijk verscheen hij in zijn strips, maar daarna kwamen er ook films, tekenfilms en games van de superheld. Zo kwam er in 2004 de film Spider-Man 2, een grote hit in de bioscopen die snel gevolgd werd door enkele webslingerende games. Wij namen de PSP versie onder de loep, die er pas met de PSP launch kwam. Kan deze het succes van de film voortzetten?

De game volgt hetzelfde plot als de film waarbij Doc Ock centraal staat, maar voor de game zijn er de nodige extra's bijgehaald. Men gaat dan ook losjes om met het plot van de film, je zult vaker willekeurige slechteriken (Vulture bijv.) moeten stoppen dan echt achter Doc Ock aangaan. Deze extra schurken worden er veel te gemakkelijk bij gesleurd en je krijgt weinig uitleg over wat ze daar komen doen, buiten natuurlijk de game opvullen. Het gevoel van de film wordt wel teruggebracht door de toevoeging van de stemmen van de verschillende personages, zo zul je Kirsten Dunst en de andere acteurs regelmatig horen in deze game. Ook de muziek uit de film werd goed overgezet en deze werd aangevuld met nieuwe muziek en de obligatoire geluidseffecten.



De graphics zijn niet zo goed als de muziek, de game ziet er wel redelijk uit, maar slaagt er niet in om de sfeer van de film goed over te zetten. Het was slimmer geweest om stukken uit de film als tussenfilmpjes te nemen om je zo te doen geloven dat je echt de film speelt in plaats van zelf tussenfilmpjes te maken met teleurstellende personages. Het gevoel van de film te spelen heb je namelijk nooit door de verschillende missies die niets met het plot te maken hebben. De personages zijn niet overtuigend en kennen weinig detail. De animaties en het niveau van detail van de stad is wel bewonderenswaardig voor een launchgame. Aan de andere kant heeft de game wel last van slowdown.

Qua gameplay ligt de game nauwer bij het eerste deel dan bij de andere versies van Spider-Man 2, zo is niet mogelijk om vrij door de volledige stad te slingeren. De keren dat je wel een groot deel van de stad tot je beschikking krijgt, heb je een tijdslimiet. Dan zul je dus ook snel moeten werken om op de juiste plek te komen en onderweg nog eens je vijanden in te pakken in spinnenwebben. Dit gaat gelukkig allemaal gemakkelijk en Peter Parkers alter ego is indrukwekkend als het op vechten aankomt. Tijdens de game krijg je ook ervaringspunten die de gezondheid en de kracht van Spider-Man verhogen. Het effect hiervan merk je echter niet snel door de lage moeilijkheidsgraad.



De besturing is niet al te handig met de analoge pad die niet altijd wil doen wat jij wilt. De camera beweeg je met de D-Pad waardoor het dus onmogelijk is om te bewegen terwijl je de camera verandert. De besturing wordt wel gered door de lock-on functie waarbij je je richt op de dichtstbijzijnde vijand. Vanaf dat moment kun je met de rest van de knoppen een ingewikkelde combo starten of je vijand gewoon in elkaar slaan met een basisaanval. Dit gaat echter alleen op in de gevechten met kleinere vijanden, buiten de gevechten en in de baasgevechten is de camera een kleine ramp.

De game is wel een beetje saai, tenzij je het natuurlijk leuk vindt om tien minuten een beetje een helikopter te achtervolgen. Eén geluk is dan ook dat de game snel voorbij is, langer dan een dagje gamen heb je niet nodig om deze game vaarwel te zeggen. Spider-Man 2 bestaat nu eenmaal maar uit een twintigtal korte levels, met als eindpunt een gevecht tegen Doc Ock. Zelfs de minder geoefende gamer vliegt zo door de game, grappig is dan ook dat de trainingsmissie langer is dan de meeste levels. Deze Spider-Man 2 is dan ook gewoon het negeren waard. Wil je Spider-Man 2 op je PSP? Koop dan de UMD.