Ik duik onder water, aanschouw de grafische pracht en laat me meevoeren met vissen. Het is Abzû in een notendop en daarmee niet voor iedereen weggelegd. De één ziet het als een vorm van ontspanning, de ander als iets saais. En voor beide kampen is wat te zeggen.
Dat de wereld onder het wateroppervlak een magische uitstraling heeft zal je al na enkele momenten duidelijk worden. Naast de helderblauwe wateren laten we ons als duiker meevoeren naar gifgroene koralen en door de zon belichte ruïnes. Waarom? Het is een vraag die ik me tijdens het spelen eigenlijk niet stelde. Het is ook een vraag waar de ontwikkelaar geen antwoord op geeft. De speler mag hier zijn eigen gedachtes op loslaten. Je zou aan kunnen dragen dat ze de vervuiling van de oceanen aan bod willen laten komen, ze doen dit echter niet door het er dik boven op te leggen. Wat mij betreft een goede keuze omdat we op deze manier niet afgeleid worden door een plichtmatig verhaal, maar simpelweg kunnen genieten van de wereld om ons heen.
En te genieten valt er genoeg. Het indrukwekkende kleurenpalet is hier één van de redenen voor en de soundtrack verdient minstens zoveel lof. Componist Austin Wintory liet zijn kwaliteiten al eerder horen in titels als Flow en Journey en doet dit nu wederom. Niet alleen door opzwepend te zijn om een bepaalde spanning naar voren te brengen, soms laat hij de muziek juist naar de achtergrond verdwijnen om je als een eenling in het water te voelen. Op bepaalde punten kun je zelfs mediteren, als een klein rustmomentje om je bewust te worden van de omgeving.
Natuurlijk besef ik me terdege dat deze kalmerende werking niet voor iedereen is weggelegd. Het draait om de reis van A naar B met slechts een minimale vrijheid en die moet je liggen. Er zijn weliswaar locaties die uitnodigen tot iets meer exploratie, bijvoorbeeld om zeeschelpen te verzamelen, toch draait het vooral om de beleving. Ik genoot ervan om me mee te laten voeren door een grote vis of juist even een sprong te maken boven het water. Abzû doet er goed aan om dit te verpakken in een game die twee tot drie uur duurt. Gedurende deze tijd vallen locaties niet in herhaling, ze weten juist verfrissend over te komen. Het grote nadeel is tegelijkertijd dat je voor dit aantal uren twintig Euro neer dient te leggen. En dat is toch wel erg veel geld om deze redelijk korte ervaring te kunnen rechtvaardigen.
Mocht je deze prachtige setting toch een kans geven dan hoop ik dat je er even enthousiast over zult worden als ik. Zelf heb ik Abzû twee keer uitgespeeld en er beide keren van genoten. Niet omdat ik vond dat ik enkel daarmee het bedrag kon rechtvaardigen maar juist omdat de ervaring een tweede keer minstens zo imponerend is als de eerste reis. Even uit het drukke, alledaagse leven stappen en simpelweg genieten. Door je geen zorgen te maken over gevaren – zelfs mijnen stoten je enkel een stukje terug en laten je vervolgens de weg vervolgen – of na te laten denken over controls of een tekort aan zuurstof. Ik kan intens genieten van dit soort ontspanning en geef ontwikkelaar Giant Squid een pluim voor de manier waarop ze dit in een gamevorm hebben weten te gieten.
|
