Het is een tijdperk om vooruit te kijken naar de toekomst, maar eveneens om terug te blikken op de gloriedagen uit het verleden. Ontwikkelstudio Dracue duikelt nu Assault Suit Leynos op. De SEGA Mega Drive game is zo goed als zonder veranderingen overgezet naar de PC en de PlayStation 4.
Dat is alvast een opsteker voor de fans, die Assault Suit Leynos – eveneens verschenen onder de naam Target Earth – zien terugkeren in diens volle glorie. De shooter in de stijl van Metal Slug is een unieke ervaring die niet bang is om spelers af te straffen die zonder nadenken in de strijd stappen. De game - die op zich niet zo lang is - is vooral meedogenloos, zelfs in de Easy mode. Ondanks de aanwezigheid van kogels en gezondheid die automatisch opnieuw aanvullen zal je frequent sterven. Heel frequent. Het is dan ook een goed idee om uitgebreid aan de slag te gaan met de tutorial die je zal leren omgaan met de unieke punten. Assault Suit Leynos vereist namelijk meer dan in het wilde weg schieten op de tegenstander om deze neer te halen voor ze hetzelfde kunnen doen met jou. Heb je geluk, dan kom je de confrontatie ongeschonden door. Je zult namelijk frequent het schild moeten bovenhalen om je van gevaar af te schermen.
Het begint alvast met een keuze van een goede loadout. Aan het begin van een level krijg je de keuze tussen enkele verschillende wapens. Verwacht geen uitleg van wat elk wapen kan doen, dat moet je zelf al spelend ontdekken. Het kan dan ook geen kwaad elk wapen eens uitgebreid te testen wanneer je het vrijspeelt. In het begin hoef je je dus nog niet teveel zorgen te maken over de keuze, zodat je zonder veel strategische keuzes aan de slag kunt. Het is pas later dat je de moeilijke keuzes moet verwachten. Ga je bijvoorbeeld voor een heel offensieve aanpak dan betekent dit dat je af en toe moet wachten, wat in deze game een gigantisch gevaar vormt. Liever vorm je een balans tussen het offensieve en het defensieve, waarbij je schild waarschijnlijk het belangrijkste wapen in je arsenaal vormt, ondanks het feit dat je gezondheid na enkele seconden automatisch aanloopt. Die seconden vormen namelijk vaak het onderscheid tussen leven en dood.
Over de besturing hoef je je op deze momenten echter geen zorgen te maken, wel is het in eerste instantie verwarrend dat het bewegen en het richten via dezelfde analoge stick verloopt. Dit vergt enige gewenning, zeker wanneer je in vier richtingen kunt bewegen en dan nog eens naar beneden of boven wil richten. Eens gewend verloopt het wel vlot en het had spijtig geweest indien men dit anders had aangepakt. Het spel beschikt gelukkig ook over de mogelijkheid om de richtwijzer vast te zetten voor een moment, iets wat wel vlot verloopt via de schouderknoppen. Deze schouderknoppen dienen sowieso enkele van de belangrijkste functies. Naast het vastzetten van het richten worden deze ook gebruikt voor het oproepen van het schild. De gewone faceknoppen dienen dan weer onder andere om vooruit te dashen en wapens te wisselen.
Missies vragen je vooral om vijanden te stoppen, vaak binnen een tijdslimiet. Dit wordt af en toe afgewisseld met een beschermingsmissie waarin je bijvoorbeeld een kolonie moet afschermen van de vijand. In deze situaties sta je er gelukkig zelden alleen voor, je wordt meestal bijgestaan door de AI die zich ook kan verweren. Dat is vitaal want aanvallen komen niet alleen langs rechts zodat je die assistentie echt kunt gebruiken. In tegenstelling tot de meeste games in het genre kunnen vijanden zowel links als rechts opduiken, vaak tegelijkertijd. Je krijgt dan ook geen momenten om te rusten, wat meteen de grootste reden is dat je zo vaak zult sterven. Eens je de titel echt meester bent geworden, gaat alles zeer vlot vooruit. Lang is de game namelijk niet te noemen, met weinig reden om terug te keren eens dit alles voorbij is. Er zijn wel enkele unlockables zoals de originele titel en de originele soundtrack, maar dat zijn beperkte elementen. Het is dan ook afwegen of je dat ziet zitten gezien het eraan verbonden prijskaartje toch ook niet te min is.
Het origineel zat qua gameplay sterk in elkaar, maar de grafische ondersteuning waren destijds ondermaats te noemen. Een grafische upgrade is dan ook zeer gewenst te noemen. Het ontwikkelteam heeft hier dan ook hard aan gewerkt zonder afbreuk te doen aan de grafische stijl. Er is nu bijvoorbeeld veel meer aandacht gegaan naar het detail in de vijanden en de achtergronden, welke de wereld nu levendig maken. Ook de explosies komen nu beter tot hun recht, zij zijn met momenten schermvullend. Dit werkt spijtig genoeg soms als hindernis. Zulke grote ontploffingen betekenen namelijk niet dat er geen vijanden meer ronddwalen, ze zijn gewoon niet meer zichtbaar. Het is echter zo leuk om deze verbetering te zien dat het zonde zou zijn dat deze niet aanwezig waren. Die grafische verbetering is spijtig genoeg niet merkbaar in de soundtrack, gevuld met vergeetachtige muziekjes in combinatie met matige Japanse voice-acting doen niet meteen warmlopen voor de epische ervaring die het spel tracht te bieden.
|
