Review: Manual Samuel
Door Rene Groen op 18-10-2016 om 07:17
|
Bron: Gamed
|
In games, en zelfs in het leven, gaan veel dingen op de automatische piloot. Als je loopt denk je veelal niet na over welk been je eerst gebruikt en bij alledaagse activiteiten ben je niet bewust bezig met in- en uitademen. Nu is er echter Manual Samuel en worden deze gebeurtenissen ineens niet zo vanzelfsprekend.
Samuel lijkt, in ieder geval voor zichzelf, het perfecte leventje te leiden. Rijke ouders, een in de schoot geworpen baan waar hij weinig voor hoeft te doen en een leuke vriendin. Toch gaat het op een dag allemaal mis. Zijn vriendin is zijn luie leventje zat, slaat een fles broccolidrink in zijn gezicht en laat hem verbouwereerd achter. Nog duizelig van het voorval loopt hij haar achterna, enkel om geschept te worden door een vrachtwagen. Dit betekent niet direct het einde van de game, de absurditeit neemt vanaf dit punt alleen maar verder toe.
Door zijn luie levensstijl komt Samuel in de hel terecht. De Dood staat hem al op te wachten, een skelet gekleed in een hoodie met bijhorende pet en die een grote droom heeft om een kickflip op een skateboard te maken. Het is dan een opvallend duo en ze gooien het al snel op een akkoordje: als Samuel vierentwintig uur kan overleven door al zijn handelingen manueel uit te voeren zal hij terugkeren uit de dood. Vanaf dit punt zul je dan ook over alles na moeten denken. De Triggers staan voor je benen, met A knipper je met je ogen om je zicht helder te houden en met X en B adem je in en uit. Combineer dit met Quick-Time Events en je hebt een aardig idee van de gameplay. Let je niet op al deze facetten dan resulteert dit veelal in grappige situaties. Minder grappig is dat de controls niet altijd even goed werken. Waarom niet één Trigger per been, maar dit afhankelijk maken van diens positie?
Rekening houdend met bovenstaande controls zul je Samuel door een dag moeten begeleiden. Opstaan, plassen, je wassen, tanden poetsen, aankleden, de auto besturen en je werk uitoefenen zijn hier slechts enkele voorbeelden van. Vergeet je de juiste handelingen uit te voeren, adem bijvoorbeeld niet goed en je loopt blauw aan, dan kun je direct een nieuwe poging ondernemen. Wanneer je snel gefrustreerd raakt als iets je (meermaals) niet lukt is deze game niet aan te raden. Sommige secties zul je meerdere keren uit moeten voeren om ze succesvol af te ronden, met een einde dat zelfs de meest geduldige gamers flink op de proef stelt.
De humor die ze tussentijds gebruiken, veelal voortkomend van de verteller, kan nogal controversieel over komen. Wanneer je dit los kunt laten, de game als zodanig is immers niet voor niets zo absurd, valt er gelukkig genoeg te lachen. Het is overigens te hopen dat je de ondertitels niet nodig hebt, de spellingfouten en teksten die niet aansluiten bij de uitspraken komen namelijk nogal knullig over. In totaal zul je twee tot drie uur met het verhaal bezig zijn, maar dit is niet alles. Een coöperatieve optie laat twee spelers de gameplay delen en in de Time Attack moet je deze handelingen zo snel mogelijk uitvoeren. Aan uitdaging dan ook geen gebrek en daarmee is Manual Samuel het beste te vergelijken met Octodad: Dadliest Catch, een game die absurditeit eveneens doorvoerde in de gameplay. Het is enkel jammer dat dit soms gepaard gaat met dermate veel frustratie dat veel gamers vroegtijdig af zullen haken.
|
|
|
Beoordeling
65
De dood is niet het einde, het is juist het begin van een dag vol uitdagingen. Alles zal hoofdkarakter Samuel 24 uur lang manueel moeten doen, denk aan lopen, ademen en het knipperen met je ogen. Deze gameplay is in een absurd verhaal gegoten en wisselt van leuk en uitdagend tot vervelend en frustrerend. Gamers met een engelengeduld zullen het einde willen bereiken, raak je sneller gefrustreerd dan is dit maar zeer de vraag.
|
|
|
|
 09:15 Sleeping Dogs studio sluit haar deuren?
 07:03 Final Fantasy XV laat meer stemacteurs horen
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
