Een groots avontuur om de wereld te redden en het ultieme kwaad te bestrijden, het is een veelvoorkomend cliché in Japanse Role Playing Games. Het zijn echter niet de enige clichés in het genre.

De Grand List of Console Role Playing Game Cliches is een epische lijst die werd opgesteld door Mark Sachs. Hij postuleerde een serie clichés die frequent voorkomen in Japanse Role Playing Games, waarbij hij voornamelijk de succesvolle Super Nintendo, PlayStation en PlayStation 2 generaties viseerde. De grootste klassiekers dienden als inspiratie voor de samenstelling van een lijst die iedere speler bekend in de oren zal klinken. De originele lijst kan bekeken worden op zijn site, maar de lijst telt geen voorbeelden waardoor hij ietwat ontoegankelijk is. Wij werpen dan ook een diepere blik op de lijst om de geheimen erachter te onthullen.

Cliché 7. Some Call Me… Tim?
"Good guys will only have first names, and bad guys will only have last names. Any bad guy who only has a first name will become a good guy at some point in the game. Good guys' last names may be mentioned in the manual but they will never be referred to in the story."

De goede personages hebben nooit een achternaam, tenzij eventueel in de handleiding. De slechterik echter heeft zowel een voor- als een achternaam. Als een slechterik geen achternaam heeft, dan zal hij later in de game de overstap maken naar jouw kant. Een goed personage met een achternaam is dan weer een uitstekende kandidaat om jou te verraden. De aanpak heeft als gevolg dat je een nauwere band creëert met een personage zonder achternaam. Je spreekt deze altijd met je voornaam aan, waardoor je dichter bij elkaar lijkt te staan en het bespaart natuurlijk ruimte op de cartridge omdat je tekst korter is. De antagonisten staan verder van je af dus werd hiervoor wel een uitgebreide naam voorzien. Deze aanpak gaat vooral op voor menselijke antagonisten, en minder voor monsterlijke tegenstanders.

Het is een frequente aanpak voor Final Fantasy, waar spelerpersonages zeer zelden een achternaam krijgen. Achternamen zijn bijvoorbeeld geen traditie in Spira, de wereld van Final Fantasy X, waar geen enkel hoofdpersonage een naam heeft met uitzondering van Seymour Guado, de sympathieke sterke magiër die je helpt. Ik denk dat je wel kunt raden wat er gebeurt. Final Fantasy VI, Final Fantasy VII en Final Fantasy VIII zijn opvallende uitzonderingen. De meerderheid van de belangrijke personages heeft zowel een voornaam als een achternaam. Wanneer zij verschenen in Kingdom Hearts, werd die dubbele naam wel geschrapt. Cloud Strife werd Cloud en Squall Leonhart werd Leon, terwijl Disney personages hun dubbele naam wel behielden. Het is een trend die tegenwoordig ook minder gevolgd wordt, zeker als het aankomt op de hoofdpersonages.



Cliché 8. Nominal Rule
"Any character who actually has a name is important in some way and must be sought out. However, if you are referred to as a part of a posessive noun ("Crono's Mom") then you are superfluous."

Een personage dat een eigen naam heeft, is belangrijk en zal op een gegeven moment een rol spelen in het avontuur. Als je bijvoorbeeld wordt beschreven als Crono's Moeder, dan ben je overbodig voor het verhaal en zul je dit altijd blijven. De ontwikkelaars willen nu eenmaal geen moeite doen om namen te bedenken voor personages die geen rol spelen. Als ze wel die moeite doen, heeft dat dus een reden, waarbij je die reden later in de game zult ontdekken. De regel is genoemd naar de Chrono-games waar Crono's moeder het spel begint met het wakker maken van Crono. Ze speelt geen rol meer in de game zelf dus werd er beslist om haar geen verdere naam te geven, een trend die lang gevolgd blijft.

De Final Fantasy games maken hier sterk gebruik van. Final Fantasy IV brengt ons bijvoorbeeld Yang en zijn vrouw 'Yang's Wife' wat meteen duidelijk maakt dat je haar mag vergeten. Final Fantasy XIII pakt dit ook slecht aan. Aan het begin van de game ontmoet je Hope en zijn moeder in een gevaarlijke situatie waarbij ze beide kunnen sterven. Je weet echter dat Hope het zal overleven en zijn moeder zal sterven omdat de moeder alleen 'Mother' wordt genoemd. De trend is uitermate handig in de Suikoden spellen, waarin je 108 speelbare personages kunt verzamelen. Elk personage dat een naam krijgt, heeft een naam voor één van drie redenen: het is een vijand, hij zal gedood worden of hij is één van de potentiële hoofdpersonages.

Bepaalde ontwikkelaars willen tonen dat ze wel veel tijd investeren in hun games, en ze geven daarom elk personage een eigen naam. De spellen in de Wild ARMs en de Ys franchises geven elk personage een naam. Final Fantasy Tactics gaat zelfs een stap verder, elk personage krijgt een uitgebreide achtergrond. Pokémon mengt beide aanpakken dan weer. Willekeurige trainers krijgen allemaal een naam, maar trainers van de kwaadaardige organisaties krijgen geen echte naam. Dit is natuurlijk gerechtvaardigd want je wilt als crimineel geen informatie delen die later tegen je gebruikt kan worden. Games als Shadow Hearts geven dan weer elk personage een naam, maar bij elk personage dat je team later kan vervoegen, krijg je onmiddellijk de kans om de naam te veranderen zodat hun belang verraden wordt.



Cliché 9. The Compulsories
"There's always a fire dungeon, an ice dungeon, a sewer maze, a misty forest, a derelict ghost ship, a mine, a glowing crystal maze, an ancient temple full of traps, a magic floating castle, and a technological dungeon."

De game bevat altijd enkele opmerkelijke specifieke omgevingen, namelijk: een vuur dungeon, een ijs dungeon, een riooldoolhof, een mistig bos, een verlaten maar behekst schip, een mijn, een kristaldoolhof, een oude tempel die gevuld is met valstrikken, een magisch vliegend kasteel en een technologisch hoogstaande dungeon. Niet elke Console Role Playing Game zal elk type omgeving afgaan, maar je hebt een grote kans dat er drie of meerdere omgevingen uit het voorgaande lijst zullen verschijnen in de RPG die je net bent gestart. We gaan dan ook focussen op één type omgeving, namelijk het riooldoolhof. Europese riolen zijn zeer klein, waarbij je praktisch niet zou kunnen bewegen. Japanse steden als Tokio hebben echter grote riolen om de overlast van eventuele tsunami's op te vangen, en dat inspireert ontwikkelaars.

De Pokémon games Pokémon Ranger en Pokémon Black & White 2 brengen ons bijvoorbeeld respectievelijk naar de Waterworks en de Castelia City Sewers. Je krijgt hierbij een doolhof voorgeschoteld dat gevuld is met Pokémon als Grimer, Muk, Rattata en Zubat. De Mario RPGs Paper Mario, Paper Mario: The Thousand-Year Door, Super Mario RPG en Mario & Luigi: Superstar Saga brengen ons bijvoorbeeld ook naar een uitgebreide set riolen. Square-Enix bevestigt dit cliché ook frequent met als 'hoogtepunt' het doolhof in Final Fantasy VIII, waar je lange tijd kunt vast komen te zitten. Een andere eervolle vermelding gaat naar het Meltokio riooldoolhof van Tales of Symphonia, dat bestaat uit meerdere verdiepingen. Je komt hier onder andere vuilnisverwerkers en computers tegen.

Ook het magische, vliegende kasteel is een zeer specifieke omgeving die voor komt in veel meer games dan je zou verwachten. Een kleine greep uit het aanbod: De Final Fantasy serie brengt ons bijvoorbeeld het zwevende continent uit Final Fantasy III en Final Fantasy VI, de Balamb Garden in zijn ultieme vorm uit Final Fantasy VIII, en de Chocobo Sky Garden uit Final Fantasy IX. Ook Tales is absoluut dol op dit cliché. Denk aan Eldrant uit Tales of the Abyss, Myorzo uit Tales of Vesperia en Exire uit Tales of Symphonia. Breath of Fire II geeft je zelfs een optionele missie waarin je zelf een dorpje verandert in een magisch vliegend dorp. Chrono Trigger brengt ons de zwevende eilanden Zeal terwijl Chrono Cross komt met Terra Tower.