Kennen jullie Mad Max nog? Nee? Niet getreurd, ik ook niet. Avalanche Studios, bekend van Just Cause, brengt ons echter een nieuwe game gebaseerd op de populaire jaren '80 films. Als je nog niet geïnteresseerd was is het tijd om dat te veranderen, want Mad Max gaat je wegblazen.

Weg van alle drukte, lange rijen en het enorme lawaai dat de GamesCom te bieden had nam ik plaats in een rustige ruimte. Met een glimlach werd mij nog snel een kop koffie aangeboden terwijl medewerkers van Avalanche de immense tv aanzetten. Met een DualShock 4 controller aangesloten op een ontwikkelaars-PC werd Mad Max opgestart. Hoe de intro eruit zag is me helaas ontgaan, maar mijn aantekeningen maken melding van het woord 'stoer'. Een term die samen met 'ruig', 'explosief' en andere krachttermen kan worden gebruikt om de game te beschrijven.


Al koffieslurpend luister ik naar het verhaal van de ontwikkelaar. Mad Max speelt zich af in een post-apocalyptische woestenij. Max was van plan een rustig leven te leiden, maar werd bedrogen en voor dood achtergelaten. Zijn 'Magnum Opus' wordt van hem afgenomen. Het was zijn alles, zijn liefde, zijn zelf ontworpen automobiel. Max weet echter te overleven en is uit op wraak. Samen met zijn side-kick en monteur Chum Bucket gaan ze op pad om de Magnum Opus nieuw leven in te blazen en stap voor stap de woestenij te bevrijden van crimineel oorlogsgeweld.

Gedurende voorgaand verhaal werd ons een gedeelte van de woestenij getoond. 'Kaal' is een perfecte term hiervoor, maar de kleine details brengen de wereld tot leven. Het opstuivende stof onder het rubber van de auto, onkruid dat nog nooit een dergelijke vrijheid heeft gekend en de scheuren in de grond die duiden op een periode van lange droogte. We gaan op pad om een vijandige nederzetting te bevrijden en nieuwe onderdelen voor de Magnum Opus te scoren. De turbo wordt gebruikt en een scène uit New Kids flitst door m'n hoofd: 'Zo'n grote vuurbal jonguh!'. Dit is werkelijk next-gen, de details in het geweld dat de uitlaatpijp verlaat is ongeëvenaard. Ik ben verliefd.


Langzaam maar zeker komt de nederzetting in beeld, gelegen hoog op een rotsachtige formatie met enkele uitkijktorens. Max stopt de auto en met één druk op de knop switchen we naar Chum die een sluipschuttersgeweer ter hand neemt. Een scherpe blik wordt op de wachttorens geworpen. Er klinkt een diep doordringende knal en in de verte zien we een levenloos lichaam de afgrond in storten. Daarna gaat het snel. De toegang tot de nederzetting wordt bereikt en Max knalt zich naar binnen. Wat opvalt is de vlotte hand-to-hand combat die resulteert in lange combo's en toffe finishing moves.

De prijs die Max krijgt voor zijn Blitzkrieg is een zeer gewilde Hot Rod met krachtige onderdelen die gebruikt kunnen worden voor de modificatie van de Magnum Opus. De terugweg naar de veilige haven is echter niet zo simpel als het plukken van een roos in het park. Bandieten in snelle wagens verschijnen in de verte als enorme stofwolken. In een halve minuut weten Max en Chum echter elke stofwolk te transformeren in een grootse vuurbal. Weer hoor ik de passage uit New Kids door mijn hoofd gaan. Terwijl ik langzaam mijn kaak terug op z'n plek zet zijn we aangekomen in de garage.


In de garage heb je de mogelijkheid om je Magnum Opus naar vrije keuze aan te passen. In totaal zullen er miljoenen combinaties zijn, echter waarschijnlijk op dezelfde manier als de triljoenen wapens in Borderlands. Toch, het is een fijn vooruitzicht. Elke verandering heeft namelijk een heftige impact op de auto en doet het voertuig ook anders reageren. Voordat we opnieuw de weg opgaan ontvangt de Magnum Opus een nieuwe bumper en een zwaardere motor. In de verte verschijnt een konvooi. Een vijandelijk konvooi. De tijd om onze superwagen in te zetten is aangebroken. Op een vermakelijke wijze wordt de ene na de andere auto tot ontploffing gebracht. Ik voel me zo blij als een kind in een ballenbak, verzadigd na een Happy Meal bij de McDonalds.

Mijn enthousiasme ligt misschien aan het feit dat er in mij een klein pyromaantje schuilt. Deze effecten maakten dan ook de meeste indruk op mij. De grote vraag is natuurlijk hoe de game zelf gaat spelen. Zijn de auto's goed te handhaven? Is de gamewereld niet te eentonig? Worden dergelijke missies niet repetitief? Zo zijn er nog genoeg andere voorbeelden die mijn enthousiasme in twijfel kunnen trekken en waar zeker rekening mee gehouden moet worden. Mijn innerlijke pyromaantje is echter blij en na de presentatie zette ik dan ook met een verschrikkelijke glimlach mijn kopje koffie terug op de bar.