Met Omerta: City of Gangsters gaat Tropico-ontwikkelaar terug naar de jaren van prohibitie waar drank illegaal is geworden en daarom zeer winstgevend. Als speler start je aan het hoofd van een nieuwe bende en moet je ervoor zorgen dat het geld binnenstroomt en vijandelijke bendes wegblijven. Of de weg naar de roem toe wel zo goed is, kom je in deze review te weten.

Omerta start erg simpel. Je kiest een portret voor je karakter en beantwoordt enkele vragen die je statistieken bepalen zoals muscle, cunning en guts. Deze statistieken beďnvloeden de mogelijkheden tijdens het combat gedeelte maar daarover later meer. Als beginnende bende moet er namelijk eerst geld in het laatje komen en daarvoor moet je meer informatie over de buurt verkrijgen. Gedurende het real-time gedeelte betekent dit simpelweg dat je op een gebouw klikt en een actie selecteert. Een karakter zal dan een bepaalde tijd nodig hebben om de actie uit te voeren alvorens je hem weer kan inzetten. Overigens is dat het grootste gedeelte van het spel: karakters opdrachten geven en wachten. Alhoewel er later de mogelijkheid is om verschillende soorten zaken uit de grond te stampen, is ook dit erg eentonig en beperkt. De mappen waarop je speelt zijn zeer klein en bevatten een beperkt aantal mogelijkheden om illegale zaken op te starten. Eens je alle gebouwen hebt opgekocht is er namelijk niets meer te doen buiten enkele nutteloze verrichtingen.



Alsof dat nog niet saai genoeg was, is de enige druk een 'heat' metertje dat vult naargelang je acties uitvoert. Is de meter vol dan krijg je vier mogelijkheden om de meter terug op nul te zetten. Je zal dus geen politie op de map zien die bijvoorbeeld patrouilleren of je ondernemingen binnenvallen. Hierdoor valt dan ook op dat de hele map erg statisch is. Er rijden voertuigen en er lopen burgers rond maar niets heeft invloed op de gameplay. Het grootste gedeelte van het spel is het gewoonweg wachten op een bepaald doel zoals het behalen van x geld of x bier. Als dat doel behaald wordt, kan de volgende missie gestart worden waar de speler feitelijk herbegint met al het bovenstaande: info verzamelen, gebouwen kopen en wachten. Hier en daar willen wel enkele personages je hulp vragen maar het blijft gameplay-gewijs net hetzelfde. Het enige wat wisselt zijn de turn-based combat missies die af en toe beschikbaar zijn maar ook hier zal niet veel plezier te beleven zijn.

Voordat je begint te dromen aan een XCOM met gangsters in de hoofdrol: vergeet het. Ten eerste stellen we vast dat er een cover systeem is dat onregelmatig werkt. Zo kan een stoel wel dekking geven maar bepaalde muursegmenten zoals hoeken dan weer niet. Of nog vreemder: één zijde van een object telt wel als dekking maar de andere kant niet? Niet dat het echt nodig is om dekking te zoeken want de AI lijdt aan serieuze zelfmoordneigingen. Ze lopen gewoonweg naar je toe of van je weg en het maakt allemaal niet uit want niet alleen is het geheel veel te makkelijk, het is ook nog eens oersaai. De wapens die je uitkiest voor je groep zijn ook niet zo goed uitgewerkt want het eenvoudige pistool is al krachtig genoeg en vaak beter dan een shotgun of tommygun. Overigens is er ook niets interessants mee te verdienen of te verliezen met deze missies. Je groepsleden die neergaan tijdens het turnbased gedeelte zijn voor een poosje niet beschikbaar in het real-time gedeelte en aangezien dat geen echt effect zal voortbrengen zal je er ook niet ondersteboven van zijn.



Op audio-visueel vlak is het ook niet goed gesteld met Omerta. De graphics zijn inspiratieloos en, in lijn met de rest van de game, saai. Vooral de combat missies zijn treurig om aan te zien: kleine mappen met weinig detail. Het real-time gedeelte ziet er lichtjes beter uit maar buiten een dag- en nachtcyclus is er niets om over naar huis te schrijven. De muziek daarentegen is iets beter af maar valt al snel in herhaling. Stemmen zijn weliswaar sfeervol maar het is geen punt dat de game in zijn geheel zal versterken. Het was beter geweest om een Tropico te maken met gangsters dan Omerta. Met een aantal extra opties zou het een pak aangenamer zijn dan het huidige wanproduct dat nu op de markt is beland.

Het moge ondertussen wel duidelijk zijn dat Omerta een game is die je best kan vermijden. Eentonige gameplay die meer lijkt op een Facebook-game, een oninteressante spelwereld, gebrek aan progressie en slechte turn-based secties. Erg jammer dat een game met zoveel potentie zo kan teleurstellen. Zelfs Gangsters: Organized Crime uit 1998 biedt betere gameplay dan Omerta. Je kan dus beter die game van GoodOldGames plukken dan een enorm bedrag te spenderen aan Omerta.