Voor de wat oudere gamers onder ons zal Syndicate een bekende naam zijn. In 1993 verscheen het origineel als een Real-Time Strategy aangelegenheid, aangezien dit genre echter een beperkte achterban heeft, is gekozen om deze nieuwe uitgave als First-Person Shooter op de markt te brengen.

Het spel neemt ons mee naar de toekomst, om precies te zijn het jaar 2069. De wereld zoals wij deze kennen is vrijwel compleet verdwenen, de orde is door het ontbreken van overheden ver te zoeken, in plaats daarvan zijn er grootse organisaties (Syndicates) opgestaan die deze functie nu invullen. Een eerlijke verdeling van de welvaart in de wereld is echter niet één van de doelen die ze voor ogen hebben, sterker nog, een kleine laag van de gehele bevolking op aarde zorgt ervoor dat de onderlaag in een sterke armoede verkeert. De drie grootste Syndicates, Eurocorp, Aspari en Cayman Global, hebben ieder hun eigen achterban door de implementatie van chips. De mens krijgt hierbij alle middelen om goed te leven, andersom krijgt het bedrijf echter een ultieme controle over dit bestaansrecht. Om de machtspositie van deze bedrijven te laten bestaan zijn speciale agenten uitgerust met geavanceerde chips, zo ook Miles Kilo, de hoofdpersoon waar je mee zult spelen en die tot Eurocorp behoort. De man is uitgerust met de DART 6-chip, een experimentele versie die hem tot een super-, doch beginnende soldaat maakt en één doel mee krijgt: een verworven technologie van concurrent Aspari verkrijgen en mee nemen naar zijn werkgever.


Het bovenstaande verhaal zal in het begin van de game niet geheel duidelijk naar voren komen, echter leer je deze kennen naarmate je verder komt in de game. Verwacht echter geen prijswinnend script, daar waar het begint als een verhaal met (al dan niet onbedoeld) actuele verwijzingen, daar vervalt het al snel in een game dat vooral draait om de harde en soms zelfs rauwe actie. Belangrijkste reden hiervoor is de eerder benoemde DART 6-chip die de gameplay niet tot een standaard shooter maakt. Bullet-time, het hacken van de chips van tegenstanders, het onschadelijk maken van wapens; het zijn diverse elementen die de gameplay tot een totaalpakket maken. Naarmate je verder komt zul je tevens upgrades verwerven om je arsenaal nog verder uit te breiden, zo is het mogelijk om vijanden zelfmoord te laten plegen, ze tegen elkaar op te zetten, kogels in een bocht hun doel te laten zoeken, vijanden achter muren spotten en ga zo maar door.

Aan variatie dan ook geen gebrek, waarbij je echter wel vijanden uit zult moeten schakelen om de chip ten volle te benutten, deze zal namelijk opgeladen dienen te worden. Helaas is hier echter wel een klein minpuntje bij te benoemen, de AI van je tegenstanders is namelijk niet altijd even sterk. Vijanden die goed in cover zitten willen weleens tevoorschijn springen, ondanks dat is de moeilijkheidsgraad behoorlijk pittig en zal het je zeker moeite kosten om de game tot een goed einde te brengen, dit ondanks de implementering van een auto-aim. Persoonlijk deed ik hierdoor een uur of acht over Syndicate, helaas ontbreekt echter een New Game Plus optie om de gekochte upgrades verder uit te breiden en meer uit de singleplayer te halen.


Laat het gemis van deze optie of de spelduur je echter niet afschrikken, zelfs wanneer ik je vertel dat het spel geen competitieve multiplayer kent. Dit keer geen geforceerde toevoeging die je na vier potjes gezien hebt, in plaats daarvan is gekozen voor samenwerking middels een coöperatieve modus die met nog eens drie mensen gespeeld kan worden. Als groep doorloop je negen levels waarbij samenwerking voorop staat en een goede rolverdeling de enige manier is om de hogere moeilijkheidsgraden te overleven. Het is dan ook niet voor niets dat je kunt kiezen uit een verdedigende, aanvallende of ondersteunende rol, enkel wanneer je deze rol goed weet te vervullen en elkaar als team aan weet te vullen zul je de coöp ten volle kunnen beleven, waarbij je ook hier weer upgrades kunt verdienen om je beter te wapenen tegen de tegenstander. Zie het bovenstaande overigens ook meteen als een waarschuwing: ben je iemand die liever alleen handelt, dan heb je niets in deze mode te zoeken.

Concluderend kunnen we stellen dat Syndicate een geslaagde reboot genoemd mag worden. Toegegeven, het op het oog indrukwekkende verhaal valt ietwat tegen, de gameplay doet dit echter zeker niet. Ondanks een soms wat knullige AI van de tegenstanders is het vooral genieten van de vele manieren om met deze vijanden af te rekenen, een aspect dat nog lekkerder voelt wanneer je dit deelt met vrienden in de coöp. De sfeer die het spel uitademt, waarbij gekozen is voor veel belichting, en de muziek die de actie vergezelt, het maakt de game tot een First Person Shooter waar je veel plezier uit zult halen.