Soms kan een gamer met iets heel kleins gelukkig zijn. Voor mij waren dit de Harry Potter titels. Rondlopen door een school, je toverstaf op alles richten en de game in een rustig tempo doorlopen, meer vroeg ik niet. Dit concept herhaalde zich in de laatste titels, maar Electronic Arts kan zich dit met the Deathly Hallows niet langer permitteren.

Wees niet bang, het verhaal achter de game (en daarmee het boek en de film) zal ik je niet vertellen. Sterker nog, hoewel ik de film gezien heb kon de game me vooral vragen voorschotelen in plaats van antwoorden te geven. Mocht je dus de game spelen alvorens je de film gezien hebt, dan zul je door de slechte vertelling van het verhaal nog steeds amper weten waar het over gaat. De ontwikkelaar slaat hier zelfs zover in door, waarbij ze allerlei uitstapjes gemaakt hebben. Dit is niet erg wanneer het daadwerkelijk een toevoeging weet te bieden, in plaats daarvan is het pure opvulling die totaal niet aansluit bij de verhaallijn.

Omdat het verhaal Harry Potter niet langer in de school plaatst heeft Electronic Arts ook doen besluiten om een andere een andere vorm van gameplay door te voeren. Ze hebben hierbij een tweedeling gemaakt, waarbij ze ten eerste gekozen hebben voor third-person shooter elementen. Ondanks de donkerdere sfeer zijn de shotguns en uzi’s echter op stal gehouden en pakt Harry Potter het als vanouds met zijn toverstaf aan. Doel is om vijanden uit te schakelen waarbij je tevens hogere levels vergaard en zo meer spreuken leert. Een leuk idee met een zeer slechte uitwerking, want wat blijkt namelijk: de eerste kracht, Stupify, blijkt voldoende om vrijwel de gehele game mee te doorlopen. Tel hierbij een falend coversysteem en camera op en we kunnen constateren dat de eerste aanpassing in gameplay geen positieve is.


De tweede nadruk is gelegd op first-person stealth missies. Middels de onzichtbaarheidsmantel kan Harry tijdelijk verdwijnen om zo langs vijanden te sneaken. Inderdaad, tijdelijk, je mantel zal zich namelijk opnieuw op moeten laden door tijdelijk stil te staan. Helaas faalt ook dit systeem in de uitwerking. Ten eerste zul je weliswaar moeten stoppen, maar omdat Harry nog een klein stukje door zal glijden bots je regelmatig alsnog tegen vijanden aan waardoor je het level faalt. De afstand tot deze vijanden is door het matige standpunt sowieso lastig in te schatten, waardoor de missies niet voelen als een positieve afwisseling. Ondanks deze negatieve uitwerking vond Electronic Arts het tevens nodig om aparte time challenges aan de game toe te voegen waarbij je zo snel mogelijk van punt A naar B moet zonder ontdekt te worden. Hiernaast zijn er aparte missies waarbij je met vijanden af zult moeten rekenen. Niet echt iets waar je plezier uit zult halen.

Grafisch weet Harry Potter and the Deathly Hallows wisselvallende beelden op je scherm te toveren, gecombineerd met zeer vreemde animaties, waarbij met name de lip-syncing van een slecht niveau is. De omgevingen weten hierbij op sommige momenten weliswaar een aardige indruk achter te laten, maar vervolgens blijkt dat ze deze zelfde omgevingen in een later stuk van de game simpelweg hergebruiken. Het geluid doet het iets beter, echter is er wel een sterk verschil in de voice acting. Het ene karakter heeft een redelijk overeenkomende stem, de ander lijkt juist weer voor geen meter op zijn alter-ego. De ondersteunende muziek doet het wat dat betreft gelukkig beter.


In onze gespeelde Xbox 360 versie hadden we tevens de mogelijkheid om met Kinect aan de slag te gaan. Het gaat hierbij om korte, gescripte levels waarbij het karakter automatisch voor je loopt en jij enkel spreuken richting je tegenstander moet casten door je handen te gebruiken. Doel is uiteindelijk om zo snel mogelijk het level te doorlopen en zo je tijd te vergelijken met andere spelers. Hoewel het systeem een spreuk nog weleens wil verwarren met de ander of simpelweg niet pakt valt er toch redelijk wat plezier te beleven hieraan, echter moet het dan wel gezien worden als een leuk extraatje in plaats van een volwaardige spelmode.

Hoewel ik de Harry Potter titels altijd met veel plezier gespeeld heb weet the Deathly Hallows hier geen vervolg aan te geven. De verandering van gameplay was van tevoren verwacht, het verhaal neemt immers een andere wending die Electronic Arts hiertoe dwingt. De gemaakte keuzes die ze doorvoeren zijn eveneens te begrijpen, echter falen ze in de uitwerking. Zelfs Harry Potter fans zullen dit niet door de vingers kunnen zien omdat de matige gameplay ook nog eens gecombineerd wordt met een zeer onduidelijke vertelling van het verhaal en de toevoeging van onlogische scènes die niets met dit verhaal te maken hebben.