Onder invloed van de iPhone en de iPod Touch introduceerde Sony Computer Entertainment afgelopen jaar de Minis: kleine, eenvoudige en goedkope games die speelbaar zijn op de PlayStation 3 en de PlayStation Portable.

Eén van die games is 5-In-1 Arcade Hits van Grip Games, die deze maand op de PlayStation Store verscheen, en wij nemen dit spel vandaag onder de loep. Eigenlijk is 5-In-1 Arcade Hits echter meer dan één spel, het zijn namelijk vijf aparte games die in dezelfde layout gegoten zijn en features zoals moeilijkheidsgraad en leaderboards delen. Door de aard van de Minis - online functies zijn verboden - zijn die leaderboards echter alleen toegankelijk via de officiële site, waar je een code moet ingeven na het inloggen. Ook de muziek werd simpel gehouden om de grootte te beperken: je hoort één deuntje dat continu herhaald worden en waarvan je langzaamaan gek wordt. Zonder geluid spelen is hier geen schande. Het is een beetje karig, wat eigenlijk ook geldt voor de grafische kant. De game bestaat grotendeels uit statische schermen met eenvoudige graphics wat op de PSP geen problemen oplevert. Op de PS3 wordt alles uitgerekt, en ziet het er flets uit, maar de game is dan ook beter geschikt voor de PSP.

De vijf spelletjes in 5-In-1 Arcade Hits - Pairs, Solitaire, 15Puzzle, Tetroid en Pool - zijn namelijk ideaal voor korte spelsessies op de PSP gezien de eenvoudige gameplay en de korte duur van elk potje gamen aangezien het toch gaat om eenvoudige spelletjes. De hamvraag is hierbij: is het ook leuk? We overlopen ze één per één om zo een oordeel te vellen. Het eerste spelletje is Pairs en kan absoluut door iedereen gespeeld worden. Het concept is simpel: er verschijnen 32 kaartjes op je scherm waarvan je er per beurt twee mag omdraaien. Nu is het de bedoeling om zo snel mogelijk alle bij elkaar passende paren te vinden. Je zal vooral goed moeten onthouden want zoals het hoort laat de game je niet vals spelen. Het enige wat de game doet is je score tellen en de tijd bijhouden. Middels moeilijkheidsgraden - waarbij de plaatjes moeilijker worden - en een mode voor twee spelers wordt de replaywaarde van deze sterk verhoogd. Zeker met jongere kinderen kan dit een leuk spelletje worden.


Een andere spelletje is Solitaire, waarbij het gaat om de Klondike variant oftewel het spelletje Patience. De game bevat zowel een Easy-versie als een Hard-versie waarbij het verschil in de Waste zit. In Easy draai je de kaarten van de Waste één per keer terwijl je op Hard met drie per keer gaat, zoals in de echte versie. Voor de rest spelen beide versies gelijk. Je verplaatst kaartjes volgens de regels om ze zo allemaal weg te spelen. Kaarten die je naar de Foundation wil verplaatsen, kun je simpelweg met driehoekje aanklikken. Anderen zul je effectief moeten verplaatsen door ze te selecteren met kruisje en dan op de gewenste positie kruisje gebruiken. Zo ga je verder tot aan het einde van het spel zonder dat je hints krijgt en waarbij je telkens de laatste zet ongedaan kunt maken. Eén minpunt is dat het spel je niet vertelt wanneer winnen onmogelijk is, je moet zelf concluderen dat je geen opties meer hebt wat vervelend is aangezien 20% van alle Patience spellen niet opgelost kan worden. Andere computerversies doen dit veel beter.

Het spelletje Pool is het ingewikkeldst, wat vooral komt door de onduidelijke en foutieve Pool-regels in de multiplayer. De ene keer eindigde het spel toen ik een verkeerde bal scoorde, andere keren eindigde het plots wanneer er nog drie-vier ballen overbleven terwijl het één keer bleef doorgaan terwijl zwart al correct gescoord was. Een ander probleem is dat je maximaal drie keer na elkaar mag spelen, zelfs als je drie keer scoort. De volledige tafel in één keer uitspelen is dus niet mogelijk. Gezien mijn voorliefde voor pool vind ik het zeer spijtig dat we dit niet exact kunnen naspelen. Ook het ontbreken van het score-systeem uit de singleplayer is een spijtige zaak. In de singleplayer word je namelijk mooi beloond voor combo's en gestraft voor missers. In mijn ogen is dat voor een videospel veel interessanter dan kijken of je de zwarte bal scoort wanneer het hoort. De besturing zit gelukkig goed in elkaar: met de D-Pad draai je de keu rond waarbij de game kort toont in welke richting de ballen zullen rollen, en met het kruisje bepaal je de sterkte.

Hierbij heb je geen realistische physics aangezien het natuurlijk een eenvoudig spelletje blijft, maar het blijft een leuke ervaring. Ook 15Puzzle en Tetroid zijn leuke en - in dit geval - eenvoudige tussendoortjes. 15Puzzle is de aloude schuifpuzzel waarin je met zo weinig mogelijk zetten vijftien getallen op een rijtje zetten. De uitdaging is natuurlijk dat je telkens maar één getal kunt verplaatsen naar het lege vakje, en dat je toch alles zo snel mogelijk op de juiste plek moet krijgen. Op hogere moeilijkheden worden de plaatjes moeilijker dan simpele getalletjes, maar het doel blijft hetzelfde: de blokjes verschuiven en de juiste figuur vormen. Het voordeel van 15Puzzle ten opzichte van een echte schuifpuzzel is dat alles echt random wordt verdeeld, en je dus echt vele mogelijkheden hebt om de puzzel opnieuw te spelen en beter te worden. Dit spelletje is dus zeker de moeite, hoewel je de game geen tientallen keren zal herspelen. In vergelijking met Pool en Solitaire is de spelduur zeker beperkt. De oplossing is namelijk altijd ongeveer hetzelfde.


De vijfde game Tetroid is de enige echte originele game en de enige die echt op een arcadegame lijkt. Het spel is een mix tussen Pong, Tetris en Breakout. Met de D-Pad bestuur je de paddle waarmee je een bal doet botsen tegen stenen, zoals in Breakout. Deze stenen komen echter naar je toe, zoals in Tetris, wat de naam moet verklaren. Als de stenen jouw paddle bereiken, ben je verloren dus je moet goed je best doen om alle blokken te raken. Ondertussen moet je ook nog multipliers opvangen, waardoor de gameplay zeer hectisch kan worden. Spijtig genoeg wordt dit nooit echt amusant, het idee is interessant, maar het is gewoon niet verslavend genoeg. De multiplayer doet het dan weer beter en ook hier liet men zich inspireren door een klassieke arcadegame, namelijk Pong. Twee spelers - op één PSP/controller - hebben elk hun eigen paddle en doen de bal zo botsen dat de andere speler mist. Om alles nog wat moeilijker te maken, wordt het speelveld deels geblokkeerd door de steentjes zoals in de singleplayer wat alles onvoorspelbaar maakt.

Perfect is 5-In-1 Arcade Hits niet, maar het spel doet wat de naam belooft: vijf kleine games aanbieden die je blijft spelen. Je zal de game geen uren aan een stuk kunnen spelen, maar voor hier en daar in de bus is deze PlayStation Mini ideaal, zeker gezien de lage prijs. De meeste tijd zal je hierbij besteden aan Pool en Solitaire, welke sowieso al het meeste diepgang vertonen ondanks hun minpunten. 15Puzzle en Pairs zijn simpelweg te eenvoudig om echt lang te boeien, terwijl Tetroid de verslavingsfactor van Breakout en co ontbreekt. Het verzamelen van medailles in elk van de spelletjes kan hierbij natuurlijk als extra motivatie dienen, zeker om ze daarna te vergelijken met anderen via de leaderboards. Met Trophies en online gameplay had dat leuker geweest, maar het blijft een PlayStation Mini die je koopt voor €2,99 en voor die prijs is het een koopje. Solitaire en Pool zijn nu eenmaal spelletjes die je jarenlang kunt blijven spelen.