Jarenlang scoorde Burnout exclusief op console, maar met Burnout Legends maakte men ook de overstap naar de handhelds. Op de PSP was dat een recept voor succes, maar is Burnout Legends even succesvol op de Nintendo DS?

Simpelweg gezegd: Nee. Visual Impact kan op geen enkele manier het werk van Criterion Studios of Electronic Arts UK benaderen, wat ook logisch is want de RenderWare Engine achter Burnout bestaat niet op de DS. Het team kreeg dus de opdracht om Burnout volledig opnieuw op te bouwen binnen dezelfde tijd dat de PSP versie werd ontwikkeld. Op zich is Burnout Legends dezelfde game als die wat op de PlayStation Portable verscheen. De tracks, de wagens en de modes zijn bijna allen overgenomen, waardoor deze versie een goede eerste indruk maakt. De problemen beginnen echter wanneer je aan de race zelf begint en je illusies over de kwaliteit verwoest worden. Hoe idyllisch de game er ook mag uitzien voor de races, zo slecht ziet hij er uit tijdens.


In de eerste plaats lijkt de game op geen enkel moment de illusie van snelheid op te wekken. Burnout Legends heeft een strakke framerate, maar desondanks lijkt het alsof je aan een slakkengangetje aan het rijden bent. Eens je gaat boosten om je snelheid te verhogen, lijkt de game plots over te schakelen naar slow-motion. Hoe sneller je wagen gaat, hoe trager je lijkt dus. Als dat geen probleem voor jou is, dan zijn er nog enkele redenen waarom racen met Burnout Legends niet leuk is. Het sturen zelf voelt slecht aan, je hebt weinig gevoel over de wagen waardoor deze over de baan slingert en deze lijkt te crashen als hij in de buurt komt van andere wagens. Een tegenstander moet je niet eens raken om te crashen.

Daarentegen bestaat de kans dat een wagen bij een echte crash, gewoon vast komt te zitten in de omgeving. De collision detection is dus stuk, en dat voor een game die volledig draait rond al dan niet een andere wagen raken. Tijdens het racen kun je dus om de belachelijkste reden crashen, wat dan weer niet lukt in de Crash Mode. De Nintendo DS is niet te krachtig, dus heeft men de hoeveelheid verkeer tijdens het racen en het crashen sterk beperkt. Voor het racen helpt dit in Burnout Legends, maar het maakt het crashen onmogelijk. Je hebt amper auto's om tegen te botsen waardoor je geen hoge scores kunt halen. Het haalt meteen ook het plezier uit de Crash Mode want je wil juist die miljoenen-scores bereiken.


Gelukkig kun je wel genieten van de tracks tijdens het niet-racen want die zijn er wel goed uit, wat spijtig genoeg ook het enige goede is buiten de framerate. Pop-in is een probleem, collision detection zit slecht in elkaar en de auto's zijn lelijk. Ondertussen word je begeleid door MIDI geluidseffecten en techno. Weg zijn de geliscenceerde toptracks die we zo graag hoorden in de andere delen. Er valt dus weinig positief te zeggen. Burnout Legends is een duidelijk een game die thuishoort op de PlayStation Portable waarop het een topper blijkt te zijn. De snelle actie en scherpe graphics zijn compleet ongeschikt voor de Nintendo DS, een krachtige handheld die niet bestemd is voor dit soort werk. Visual Impact slaagde er op geen enkele manier in om de gameplay op goede manier over te zetten.