We leven in een tijd waarin originaliteit in veel games ver te zoeken is, maar toch komt er zo af en toe een game die iets unieks probeert te doen. In de meeste gevallen is dit gedoemd om te mislukken, maar in het geval van Brütal Legend lijkt het tegenovergestelde waar te worden.

In mijn preview heb ik Brütal Legend al uitgebreid behandeld met de informatie die destijds bekend was, maar inmiddels zijn we verder in de tijd en weten we meer. Bovendien werd ik - en ik uit me zo bescheiden als ik kan – gezegend met de alleen door god overstemde taak om de game te spelen op de GamesCom te Keulen. Waar de andere persleden duwden en drongen om een plaatsje aan één van de vier aanwezige testconsoles te veroveren, was ik in staat om die van mij te verdedigen tot het bittere einde, het einde van de demo. Gedurende de gehele sessie werd ik overweldigd met brutaal geweld, humoristische dialogen en natuurlijk, goede muziek.

Om toch maar even bij het begin aan te vangen, de aanwezige demo betrof het eerste gedeelte van de game, waarin Eddie Riggs – de hoofdpersoon van de game, gebaseerd op zanger en acteur Jack Black – nog maar pas beland is in een demonische wereld zonder ook maar enig idee te hebben wat hem allemaal te wachten staat. Het gevaar ligt al meteen op de loer, wat je forceert om de enorme bijl – beter bekend als The Separator – uit het midden van de kamer op te pakken en de vijanden aan gort te hakken met een paar krachtige zwaaien. Ledematen en spetters bloed vliegen al onmiddellijk in de rondte, zodat je weet waar je mee te maken hebt: een actiegame die niet vies is van een beetje virtuele bruutheid.


Niet veel later ontmoet je Clementine, je gitaar die in deze bovennatuurlijke wereld magische krachten heeft, zodat je nu ook met behulp van deze schoonheid je vijanden kapot kunt maken. Meteen heb je twee aanvallen om te gebruiken: elektriciteit en vuur staan namelijk tot je beschikking voor jouw gevaarlijke queeste. Deze aanvallen worden net als die met de bijl onderscheiden door middel van korte en geladen drukken op de betreffende actieknop. Voor Clementine betekent dit het verschil tussen vuur en bliksem, voor The Separator wordt dezelfde aanval een stuk krachtiger. Bovendien kun je beide aanvalsvormen combineren in combo’s en kunnen ze tezamen werken als een allesvernietigende slag op de grond die totale destructie veroorzaakt.

Na kort geďntroduceerd te zijn met de basisactie, is het tijd om een speciaal personage te ontmoeten: Ophelia. De cutscene waarin ze wordt voorgesteld draagt een lading humor, al kan ik nog steeds niet begrijpen hoe ze de stem van Jack Black – waarmee de game ook in Duitsland wordt gepromoot – hebben kunnen vervangen door een of andere slappe Duitse voice-over. Zonde, doodzonde is het, maar desondanks waren de grappen om te lachen. Maar goed, de sexy Ophelia is een gevaarlijke, want met haar twee zwaarden hakt ze haar vijanden zonder aarzeling in drieën. In een speciale coöperatieve aanval kun je haar oppakken om haar op de vijanden af te gooien, wat leidt tot een door de lucht twistende meid met schreeuwende mensen en liters vergoten bloed als gevolg.


Ophelia leidt je verder en zodoende kom je bij een oude relikwie welke je kunt activeren door middel van een strakke gitaarsolo. Als je deze korte en overigens erg gemakkelijke minigame succesvol volbrengt, ontvang je een eigen voertuig, The Deuce genaamd, welke dient als een derde wapen waarmee je je niet alleen over grote gebieden moet verplaatsen, maar ook vijanden moet verslaan. Dit wordt ook meer dan duidelijk in het eerste baasgevecht waarin je moet deelnemen. Dit gigantische wormachtige wezen moet je namelijk ontwijken door om hem heen te snellen en ook het verslaan doe je met behulp van The Deuce.

Naarmate de demo vorderde werd het steeds duidelijker hoe uniek de wereld er zelf uit ziet. Deze is, zoals de ontwikkelaar dat zelf meldde, gebaseerd op duizenden verschillende metal-covers en dat is duidelijk te merken. Denk hierbij aan een rood-grauwe fantasiewereld met de aanwezigheid van vele spikes, botten en vele andere demonische structuren. Grafisch ziet deze wereld – net zoals de personages, vijanden en andere voorwerpen - er alles behalve slecht uit en met de krakende en verwoestbare omgevingen is deze ook interactief. De muziek die in de demo speelde paste perfect bij de wereld en diens sfeer, en voelde daarmee aan als een perfect gekozen soundtrack voor de game.

Met deze Hands-On is het nog niet gedaan met Brütal Legend, want zodra de game uitkomt zien we de definitieve game en kunnen we een eerlijk oordeel vellen. Het is immers nog niet zeker dat de game wel degelijk aan al zijn verwachtingen kan voldoen, hoewel de korte speelsessie al erg overtuigend was. Of de volledige analyse van de gameplay en verhaallijn, de uiteindelijke en originele dialogen, de overgangen van de soundtrack en de uniek ogende multiplayer voldoende kunnen scoren om de game een degelijk cijfer te geven, kun je lezen in onze review, die rond het midden van Rocktober komt met het uitkomen van de game. Dus houd ons in de gaten!