“Eh, meneer?” -“Wat?” - “U staat al een half uur Army of Two te spelen” - “Oh, zolang alweer?”- “Ja, maar er staat een rij van vijftig meter achter u!” *Kijkt om en kijkt vervolgens naar EA medewerker* - “…en uw punt is?”

Het kan behoorlijk vervelend zijn om games tijdens een beurs te spelen. Het is lawaaierig, zodat je niets kan horen en dus de helft van de ervaring mist, je moet geduldig op je beurt wachten en als klap op de vuurpijl mag je niet te lang gamen, omdat anders de mensen achter je ongeduldig beginnen te worden. Dan moet je net Army of Two treffen, een game waar je toch écht de tijd voor moet nemen.

Deze third person shooter heeft een zeer uitgebreid besturingssysteem. Opmerkelijk want uitgever én maker Electronic Arts staat niet bekend als maker van ingewikkelde games. In onze preview hadden we het al over het uitgebreide pakket aan samenwerkingsmoves, Army of Two heeft ook een bijna net zo groot aantal aan knoppen en toetscombinaties. De complete controller wordt (dubbel en zelfs trippel) gebruikt en dat zien we niet vaak bij spellen van andere bedrijven.



De basis is nog vrij simpel te begrijpen. A is de actieknop voor alle co-op moves, Y gebruik je voor de lichamelijk actiebewegingen – zoals naar dekking glijden of over hindernissen springen - met de rechtertrigger schiet je, enz. Het richten gaat ook gemakkelijk hoewel ik even moest wennen aan het feit dat het vizier rechts van het hoofd staat, waardoor de eerste schoten standaard mis gingen. Vervelend omdat het vizier pas verschijnt als je het wapen trekt.

Het wordt pas ingewikkelder als we bij de D-pad aankomen. Normaal geef je met de pijltjestoetsen simpele commando’s als optrekken, positie vasthouden en hergroeperen. Druk de linkerbumper (of een van de L-knoppen bij de PS3) echter in en je zal met de pijlen van wapens kunnen wisselen. Druk de rechter (of R1/2) in en de D-pad krijgt nog twee opties: co-op sniping mode en het wisselen van wapens met je partner.



Maar daarmee zijn we er nog niet. Granaten gooien doe je met de rechtertrigger, maar door de linker in te houden kan je ook de richting beter bepalen. Verder bouw je aggro op (zie preview) door herhaaldelijk op één van de pijlknoppen te drukken, is er ook nog een combinatie voor een GPS systeem voor mijnen en snipers, moet je de healthmeters van jouw en je makker in de gaten houden en voordat ik het vergeet: er zijn ook de nodige vijanden.

Je begrijpt al dat de besturing van Army of Two teveel was om in een simpel half uurtje onder de knie te krijgen. Wel had ik het gevoel dat als dat eenmaal lukt, er ook een hartstikke leuk game komt. Je partner reageert goed op je orders, schiet je te hulp als je bijna doodbloedt en kan zelfstandig goed uit de voeten. Wel werd mij het duidelijk dat je echt moet samenwerken, anders ga je er in de kortste keren aan.



Ik was overigens niet over alle besturingsfacetten te spreken. Zo is de buggy waarin je de game begint zeer gammel en snap ik de logica niet helemaal dat je de auto vooruit laat rijden met de rechtertrekker en met de linkertrekker naar achteren gaat. Een ander punt was de ‘back to back’ manoeuvre waarin je met de ruggen tegen elkaar vijanden in matrixstijl kapot schiet. Deze kan je enkel in een bepaald gebied doen, wat toch weer jammer is. Ik wil hem namelijk overal kunnen doen.

Army of Two lijkt een typische RTFM (read the fucking manual) game te worden. Ondanks de tutorial bij de start zal je regelmatig nog even de handleiding er op na slaan, omdat je de helft van de commando’s weer vergeten bent. Toch lijken de commando’s en de AI van je karakter op het eerste gezicht prima te werken. Ik vermoed dat het puur wennen zal zijn. Kortom, voor volgend voorjaar zal er wellicht een leuke niet-standaard EA shooter uitkomen. Ik kan niet wachten.