Boogie is een vrolijk spel, dat merk je vanaf het moment dat je het spel aanklikt in het Wii menuscherm. Felle kleuren, vloeiende animaties in een aparte cartoony stijl en flitsende menu’s, alles ziet er gewoon uit om blij van te worden. Van de gameplay werd ik echter wat minder vrolijk.

Dansen en zingen, daar draait het om in Boogie. Helaas werken die beide onderdelen niet geweldig, maar voordat ik daar dieper op in ga, eerst het positieve gedeelte van deze game. Er zijn veel dingen aan Boogie die ik als positieve kan aanstippen. Zo heb je de eerdergenoemde vrolijkheid die door het hele spel verweven zit, van de menu’s tot de personages, alles straalt plezier uit. Daarnaast is Boogie geheel in het Nederlands vertaald, iets wat uitzonderlijk is voor een Wii game, maar zeker als een groot pluspunt gezien mag worden. Verder is de microfoon die je bij het spel krijgt een mooi vormgegeven dingetje, die zeker niet goedkoop aanvoelt. Ook positief is dat er naast het zingen en dansen een boel extra mogelijkheden om je mee bezig te houden aanwezig zijn. Je kunt bijvoorbeeld een hoofdkarakter (Boog) kiezen en deze naar je eigen wens en smaak helemaal aanpassen, je kunt het dansen van je Boog opnemen en hier een videoclip van maken door allerlei effecten toe te voegen en er is een winkel waar je allerlei nieuwe liedjes en kleding voor je Boog kunt kopen.



De lijst met muzieknummers is ook zeker een positief punt, want deze is behoorlijk gevarieerd. Liedjes van Britney Spears vind ik dan weer helemaal niets, maar er zijn ook nummers als ‘Kung Fu Fighting’ van Carl Douglas, One More Time van Daft Punk en het klassieke Y.M.C.A. van The Village People.

Klinkt goed hé. Maar eigenlijk koop je dit spel daar niet voor, je koopt dit spel om te zingen en te dansen. Laat ik met het zanggedeelte beginnen. Hierin lijkt het spel erg op een gewone karaoke game, in beeld verschijnt de tekst en jij moet dit zo goed mogelijk meezingen. Hoewel ik niet zo’n fan ben van karaoke games, heb ik mijn meest objectieve bril opgezet en mijn principes overboord gezet, door gewoon uitgebreid in het zanggedeelte te duiken. Wat bleek? Ik was er best goed in, volgens het spel dan. Ik haalde regelmatig punten als ‘super’ en ‘uitstekend’. Maar dit gebeurde ook als ik een alternatieve tekst zong of wel de goede tekst, maar dan heel vals.

Het dansgedeelte was echter pas echt stupide. Het grootste deel van de tijd hoef je alleen de WiiMote op de maat van de muziek heen en weer te zwaaien. Af en toe een extra element als druk de Z knop op het juiste moment in, of beweeg de WiiMote in een bepaalde volgorde in verschillende richtingen. Door de analoge stick of de pijltjestoetsen te gebruiken kun je nog wat op het speelveld lopen, om extra punten te verdienen. Wanneer je welk element gebruikt kun je zelf bepalen, als je de elementen echter snel afwisselt verdien je meer punten. Leuk en aardig natuurlijk, maar dansen is het niet. Ik kan gewoon stil op de stoel blijven zitten om met de WiiMote te zwaaien. Natuurlijk, als het een leuk nummer is, kun je moeilijk stil blijven zitten, maar het spel dwingt je nergens tot dansen.

In Boogie zit ook een verhaalmodus. Je kiest een karakter en daarmee beleef je een verhaal en moet je verschillende opdrachten voltooien, ofwel verschillende nummers zingen en dansen. Dit verhaal stelt helaas niet meer voor dan de verhaaltjes die ik op mijn achtste jaar schreef en de animaties in de verhaalmode zijn niet eens animaties te noemen. Toch voelt het wel goed om de opdrachten stuk voor stuk te voltooien en het verhaal is ook te begrijpen voor de jongste Wii spelers.



Vind je het niet erg dat je niet kritisch wordt beoordeeld op jouw zang en danskwaliteiten, wil je gewoon een beetje plezier hebben en heb je genoeg geld, dan is Boogie wel een aankoop waard. Als je dringende behoeft hebt aan karaoke misschien ook, aangezien er momenteel geen alternatieven zijn op de Wii. Maar een aanrader is Boogie allerminst. Zeker het dansen is redelijk waardeloos, het is jammer dat daar niet wat langer over is nagedacht, want het had best iets leuks kunnen worden. Vooral aangezien de stijl en muzieklijst van het spel wel in orde zijn. Nu is het net zoiets als BierCola, op het eerste gezicht een leuk idee, maar uiteindelijk toch niet zo geslaagd en heb je toch liever beide onderdelen apart.