In 2004 verscheen Katamari Damacy in Japan en de Verenigde Staten, de game werd een onverwacht succes. De gameplay was eenvoudig maar verslavend, je gebruikte beide analoge sticks om een bal (Katamari) vooruit te duwen. We Love Katamari deed het zeker even goed en Namco had dan ook het idee om het ook op de PSP te proberen. De vraag is dan natuurlijk, deed Me and My Katamari het ook goed op een platform dat geen twee analoge sticks heeft?

Namco heeft daar gelukkig een redelijk goede oplossing voor gevonden, in plaats van de analoge pad gebruik je de D-Pad en de knoppen aan de rechterkant als besturingsmethode. Hierdoor is de besturing niet zo accuraat als op console, maar eens je er aan gewend bent, gaat alles verrassend goed. Sommige dingen werken door deze besturingswijze zelfs beter dan die van de consoleversie. Vlot schuin draaien zit er echter niet meer in, het is nu eenmaal moeilijker twee knoppen tegelijk in te drukken dan één richting te drukken op een analoge stick. Het moet wel gezegd worden, met de PSP hardware is er gewoon geen betere besturing mogelijk.

Qua gameplay zijn er niet veel veranderingen gebeurd. Je speelt nog steeds de prins die Katamari's moet maken door rond te lopen in een level en zoveel mogelijk voorwerpen op te rapen. Daarbij moet je beginnen met enkele kleine voorwerpen waarna je steeds verder kunt opbouwen. De omgevingen in deze PSP versie zijn gelukkig nog altijd even druk als in We Love Katamari. Je zult dus met gemak je Katamari kunnen oprollen binnen de tijdslimiet. Het is wel zo dat de levels nu meer opgedeeld zijn. Vroeger kon je vrij rollen door het hele level eens je groot genoeg was, maar nu word je na elk stuk terug verplaatst naar de King of All Cosmos en krijg je een nieuwe tijd om het volgende stuk mee te doen. Voor puristen is dit een verlies, maar spelers zullen nu veel sneller merken of ze het goed doen of niet.



Het aantal levels ligt echter wel laag, dus je zult veel delen van de game opnieuw zien op een ander moment van de dag of met een ander weertje. Dat kan dan wel vervelend worden, zeker omdat de omgevingen niet zo groots meer zijn als op console. Het uitspelen van levels is echter zeer belangrijk, achteraf mag je namelijk aan de slag zonder tijdslimiet om alle voorwerpen te vinden. Als je ook alle neefjes wilt vinden, moet je zeker hard doorwerken. Deze extra's geven een redelijk korte game zeker wat extra speelduur. Dan is er nog de multiplayer waarin je tegen drie andere spelers kunt rollen. Hierin moet je echt vechten tegen de anderen door zoveel mogelijk te rollen en de tegenstander tegen te werken. Zoals gewoonlijk is dit enkel offline mogelijk en raar genoeg is er maar één omgeving beschikbaar.

Het verhaal draait opnieuw rond de King of All Cosmos en zijn gezin. Hij neemt zijn vrouw en zoon namelijk mee op vakantie en daar gaan ze lekker zwemmen. Dat veroorzaakt echter een ware vloedgolf waarbij enkele eilandjes verdwijnen. De bewoners van die eilanden vluchten naar de vakantieplaats van de Prins en vragen hem om hulp. De Prins moet natuurlijk gehoorzamen van zijn vader en moet Katamari's maken om kleine eilandjes te vormen. Deze moeten natuurlijk ook naar wens zijn van de inwoners. Dat betekent dat je vooral voorwerpen van één soort moet zoeken. Zoals gewoonlijk krijg je deze taken van de dieren zelf en moet je er hen voor aanspreken. Na het voltooien van je opdracht krijg je dan een percentage toegekend.



De game ziet er ongeveer hetzelfde uit als zijn consolevarianten, dit betekent redelijke omgevingen met veel voorwerpen, maar eenvoudige texturen en weinig detail in elk voorwerp. De PSP variant heeft twee grafische tekortkomingen meer, je hebt namelijk last van pop-up, wat in deze game niet echt belangrijk is. De andere tekortkoming is dat je na een tijd niet meer alle voorwerpen op je Katamari kunt ziet, zoals je zag op de consoleversie. Je Katamari is echter niet kleiner geworden en de game onthoudt alles wat er in de bal zat. Qua geluid klinkt de game ook als zijn consolevarianten met enkele bekende nummers uit We Love Katamari aangevuld met nieuwe nummers. Er is wel één verschil met de consoleversie, je kunt kiezen welk nummer je wilt horen voor je begint. Ook qua geluidseffecten zit het even goed, je hoort geen verschil met de PS2 versies ondanks de kleinere ruimte van de UMD.

Me and My Katamari is dé PSP game voor wie na Loco Roco niet genoeg krijgt van Japanse spellen. Door de wat beperkte lengte van de game is hij misschien niet dezelfde verplichte aankoop als We Love Katamari. Heb je de keuze tussen We Love Katamari en Me and My Katamari, ga dan zeker voor de eerste. Heb je echter geen keuze of ben je gewoon een grote fan, moet je deze zeker eens proberen. Het vraagt misschien even gewoon worden, maar daarna zul je met veel plezier de game volledig proberen uit te spelen. Als er ooit nog een nieuw deel komt, want Namco wil de serie een pauze geven, dan mag het levelaanbod wel stevig uitgebreid worden.