Met GreedFall neemt de Franse ontwikkelaar Spiders ons mee naar het recent ontdekte eiland Teer Fradee. In deze nieuwe wereld strijden diverse mogendheden om de macht ten koste van de natuur en de inheemse bevolking. Spiders heeft zich laten inspireren door de zeventiende eeuwse Europese kolonisatie van Amerika, waaraan zorgvuldig een vleugje magie en mystiek is toegevoegd. Een interessante premisse, maar weet Spiders de belofte ook in te lossen?

GreedFall is een third-person action role playing game waarin we spelen als De Sardet, de neef óf nicht van Constatin d’Orsay, de nieuwe gouverneur van de koloniale nederzetting New Serene op Teer Fradee. Als lid van de nobiliteit behoort je een belangrijke functie toe, in dit geval die van diplomaat. Of zoals De Sardet het veelvuldig benoemt; ‘Legate of the Congregation of Merchants’. Samen met neef Constantin zet je koers richting de nieuwe wereld. Je onderhandelt tussen de ruziënde koloniën van andere staten en verschillende facties, om de vrede te bewaren in dit nieuwe paradijs. Ondertussen zoek je echter ook een remedie voor de Malichor, een mysterieuze plaag die in de oude wereld huis houd en zelfs je moeder niet onaangetast laat.


Zoals het een RPG betaamt begint de game met het samenstellen van je karakter. De keuze voor het spelen als een man of vrouw is de eerste, waarna je bepaalde uiterlijke kenmerken kan bepalen. Het bereikt geenszins de flexibiliteit van bijvoorbeeld de laatste Fallout titels, maar zorgt wel voor passende en degelijk ogende karakters die passen in de spelwereld. Wat volgt is een uitgebreide proloog in de ‘oude wereld’, waar je kennismaakt met de hoofdrolspelers, de spelmechanieken en het groots uitgezette verhaal dat zich voor je zal ontpoppen.

Het verder uitwerken van je karakter is een proces dat door de gehele game plaats vindt. Aanvankelijk kies je één specialisatie: Warrior, Technical of Magic. Eerstgenoemde focust op het gebruik van grove wapens, de tweede op het zetten van vallen en lange-afstand wapens, en de laatste focust zich op magische krachten. Deze specialisatie is echter niet in steen gebeiteld. Door een uitgebreide skill tree kan je later vaardigheden van andere specialisaties vrijspelen en zo een combinatie naar eigen hand maken. Ter aanvulling hierop is er een aparte ontwikkelingslijn voor Attributes, die bonussen geven op bepaalde vaardigheden en sterk samenhangen met de skill tree. Tot slot is er ook een apart tabblad voor Talents, waarin je bijvoorbeeld in je sneak- of lockpicking vaardigheden kan investeren en daarmee unieke interacties vrij speelt.


Het gevechtssysteem is vrij rechtlijnig. Je hebt een zwakke en sterke aanval, je kan afweren, ontwijken, vuurwapens gebruiken en vallen leggen. À la Dark Souls ontwijk je de vijand tot je een opportuun moment hebt om de aanval in te zetten, dan snel weer op zij te stappen en zo voorts. Uiteindelijk speel je verschillende bewegingen vrij, zodat je bijvoorbeeld weg kan rollen. Op deze manier ontwikkelt het gevechtssysteem een flow, wanneer je deze onder de knie hebt wordt de game vrij snel best makkelijk, ongehinderd door de domme AI. In het begin gooit de game flinke aantallen tegenstanders tegen je aan, om later te investeren in echt sterkere vijanden. Hierbij moet je goed letten op de kracht van je opponent. Elk wezen heeft namelijk een pantser en een gezondheidsbalk. Zolang je het pantser niet stuk hebt, maak je amper impact op de gezondheid van een vijand. Veelal doe je er dan ook goed aan met grof geschut de eerste klappen te maken om vervolgens met verfijndere wapens een tegenstander open te rijten.

GreedFall is een game vol met mogelijkheden. Zo ben je niet enkel bezig met het managen van je eigen karakterspecialiteiten, ook je uitrusting verdiend aandacht. Er is een uitgebreid crafting systeem aanwezig om je zowel je wapens als beschermende kledij te versterken en vorm te geven, echter zal je altijd op zoek zijn naar een nieuwe en sterkere basisuitrusting. Dit doe je daarbij niet alleen voor jezelf, maar ook voor de metgezellen die met je meereizen. Elke companion heeft een link naar een bepaalde factie, zodat je vanuit verschillende perspectieven commentaar kunt ontvangen. Let wel, van de diverse metgezellen kies je er telkens twee om met jou mee te reizen. Dit heeft invloed op conversaties en spelmogelijkheden in bepaalde door facties beheerde gebieden. Daar houden je keuzes echter niet op, ook in dialogen moet je voortdurend wikken en wegen over je vervolgzinnen. Helaas zijn de resultaten van al je acties en keuzes gedurende de campagne vrijwel niet aanwezig. Pas in het slot van Spiders’ epos ervaar je de gevolgen, hetgeen een gemiste kans is in een game die zo hevig leunt op het diplomatieke werk.


Al die verschillende spelmechanieken die GreedFall biedt kunnen je in het begin gaan duizelen, zeker als je niet geheel ervaren bent in het genre. Laat dit echter over je heen komen om vervolgens stap voor stap uit te vinden wat nu wat is. Dan kom je erachter dat het geheel prima in elkaar steekt en in feite niets nieuws op tafels brengt. De mechanieken steken degelijk in elkaar, waarbij veelal is afgekeken van andere titels als het eerder genoemde Dark Souls, maar ook Dragon Age en zelfs The Witcher vormen inspiratie. De meest succesvolle onderdelen zijn samengevoegd. Niet vernieuwend, laat staan revolutionair, maar simpelweg degelijk.

Teer Fradee zelf is een nog vrij ongerept eiland, vol indrukwekkende vergezichten en adembenemende skylines van jonge nederzettingen. Er zijn momenten waarop je even stil zult staan en geniet van het uitzicht. Spiders weet een goede toon te zetten op het gebied van sfeer, ondanks dat van dichtbij niet alles even fijn is afgewerkt. Veel omgevingen worden herhaald, soms met andere details, maar zijn qua structuur hetzelfde. Zo zijn bijvoorbeeld de ambassades van twee grote facties identiek, terwijl je hier toch vrij vaak een bezoek aan zult brengen. Ook karaktermodellen en stemacteurs komen vaak overeen. Stedelijke gebieden zijn daarbij dunbevolkt, zodat deze vaak meer een spookstad dan levendige kolonie zijn, NPC’s – als ze er dan wel zijn – staan vaak bewegingsloos voor zich uit te staren en de diversiteit onder het wildleven is beperkt. Dit vormt een sterk contrast met de verder sterk neergezette ambience, waardoor je vooral in bebouwde omgevingen toch wat uit de ervaring wordt getrokken.


De stemacteurs die er zijn, inclusief die van de mannelijke en vrouwelijke versie van De Sardet, leveren overtuigende prestaties. De soundtrack door Olivier Deriviere weet in het algeheel de sfeer goed te versterken. Niet altijd wordt de juiste toon gezet. Zo steekt er bij een nabije vijand al een spannend deuntje op, terwijl je deze misschien niet eens gespot hebt. Als we een kanttekening moeten benoemen is dat niet bij de kwaliteit, maar meer bij het script. Zoals eerder gezegd worden bepaalde teksten – eigenlijk oneliners - wel heel vaak herhaald, soms te pas en te onpas. In een game met een spelduur van tientallen uren gaat dat opvallen en voor sommigen misschien zelfs wat irriteren.

Zodoende is GreedFall een ‘double-A’ titel, zoals we deze lang niet gezien hebben. Met meer mankracht en budget had de game fijner uitgewerkt kunnen worden. Er ligt echter een goede en stevige basis voor fans van het genre die toe zijn aan iets nieuws. Het ontwikkelteam van grofweg twintig man heeft de ambitie gehad om een nieuwe blik te werpen op kolonialistische praktijken. Dit aspect had echter meer impact mogen hebben. Waar het al vrij snel op neerkomt is dat de kolonisten – en de oude wereld hierbij implicerend - van nature slecht zijn en dat de inheemsen puur en goed zijn. Het maakt ontwikkelingen tot op zekere hoogte vrij voorspelbaar. Meer nuance en subtiliteit hadden welkom geweest in dit verder fijne avontuur. Als liefhebber van RPG’s, zoals die gelijkaardig aan de parels die BioWare ver voor de debacles van Mass Effect Andromeda en Anthem afleverde, maak je met GreedFall een goede keuze.