In 1918 kwam er op het elfde uur van de elfde dag in de elfde maand een einde aan de Eerste Wereldoorlog. Het is een periode die veelal onbelicht is binnen games, ondanks dat er genoeg verhalen over te vertellen zijn. Twee van deze verhalen komen samen in 11-11: Memories Retold.
Deze verhaalvertelling start enkele jaren voor het ondertekenen van de wapenstilstand. De Duitser Kurt en de Canadees Harry hebben beide hun redenen om zich in de oorlog te mengen. Wanneer Kurt te horen krijgt dat zijn zoon met zijn bataljon vermist is geraakt besluit hij zich aan te melden bij het leger terwijl Harry in zijn rol als fotograaf indruk wil maken op een vrouw. Het zijn twee uitersten, zowel in hun beweegredenen als aan welke kant ze staan. Dat de twee echter minder verschillend zijn dan je zou vermoeden is niet echt verrassend en de ontwikkelaar besluit hier dan ook geen groots geheim van te maken en het vroegtijdig te introduceren. Toch is de eerste van de drie hoofdstukken duidelijk de zwakste door diens trage opbouw. Het geeft in ieder geval duidelijk aan dat de ontwikkelaar het vertellen van een verhaal heeft geprefereerd boven de gameplay.
11-11: Memories Retold is namelijk een game die voor een ieder speelbaar moet zijn die interesse heeft in het onderwerp. Verwacht dan ook wat kleine puzzeltjes, een stukje stealth en praten met karakters binnen afgebakende ruimtes. Ondanks de setting heb je enkel een ondersteunende rol in het gevecht zonder dat het ontaard in een shooter. Nu heb ik persoonlijk geen enkel probleem met deze opzet, wel slaat de ontwikkelaar er op momenten wat in door. Dit is voornamelijk te wijten aan de collectibles die de logica in de weg zitten. Wanneer je bezig bent om een opdracht uit te voeren is het opvallend dat je gedurende de chaos van de oorlog je tijd kunt nemen om ze op te sporen. Ook de minigames voegen wat dat betreft weinig toe, denk aan Quick-Time Events waar de game prima mee zonder had gekund.
Daar waar de gameplay dan ook duidelijk een ondergeschikte rol speelt is dit anders voor de visuele presentatie. In een tijd waarbij termen als 4K en HDR lijken te bepalen hoe goed en mooi een game is kiest ontwikkelaar DigixArt voor een andere aanpak. We kunnen het nog het beste omschrijven alsof ze waterverf hebben gebruikt om de scènes tot leven te laten komen. Soms middels lichte kleuren om een situatie van hoop te reflecteren, op andere momenten aangezet met fellere, dikker aangezette kleuren om de hardheid van de oorlog naar voren te laten komen. Over het algemeen werkt dit goed, voornamelijk bij de buitenlocaties. Hier tegenover staan de binnenlocaties waar het effect de plank mis slaat, de kenmerkende stijl heeft namelijk als keerzijde dat details verloren gaan. Dit maakt de zoektocht naar een item om verder te komen er niet makkelijker op.
De graphics zijn slechts één deel van de presentatie, minstens zo belangrijk is het geluid en met de inbreng van de Abbey Road studio zijn ze op dit vlak zeker geslaagd. Zwaarmoedige scènes zijn van de juiste toon voorzien en ook de momenten van hoop worden bijgestaan door het juiste geluid. Elijah Wood als Harry en met name Sebastian Koch als Kurt zorgen ervoor dat ook de stemmen van een hoog niveau zijn en ons mee laten leven. De ontwikkelaar is er wat dat betreft in geslaagd om een juiste balans te vinden. Oorlog is een delicaat onderwerp, zeker als je dit wil verbinden aan een game, toch weten ze dit met respect te behandelen. Het is geen heroïsch verhaal maar een vertelling over twee gewone mannen die om verschillende redenen in de strijd betrokken zijn geraakt. De zes uur die je hiermee zoet bent, een tijd die overigens nog op te rekken is door diens verschillende eindes, zijn qua gameplay weliswaar niet heel interessant, wel weten ze op passende wijze een verhaal te vertellen in een tijdsperiode die niet vaak is belicht.
Beoordeling
70
11-11: Memories Retold weet een interessant verhaal te vertellen ten tijde van de Eerste Wereldoorlog dat onderstreept is met een unieke stijl en minstens zo indrukwekkende muziek. Het is duidelijk dat de ontwikkelaar deze verhaalvertelling hoog in het vaandel heeft, de gameplay die ze namelijk hebben willen integreren weet minder indruk te maken en staat de gebeurtenissen soms zelfs in de weg.
