Geef me iets met zombies en ik verslind het. Of het nu gaat om films als 28 Days Later, series als The Walking Dead of games als Dead Rising. Ook State of Decay heb ik wat dat betreft met veel plezier gespeeld. De game was zeker niet perfect, toch was er genoeg potentie om met een sequel echt te laten zien wat er mogelijk was.
Als ik een vergelijking zou moeten trekken dan is State of Decay misschien nog het beste te omschrijven als een variant op The Walking Dead. In een door zombies overlopen wereld dien je met een groep overeind te blijven. Dit doe je door een basis te onderhouden en erop uit te trekken om jezelf te bevoorraden om honger en ziektes tegen te gaan en hulpmiddelen te verzamelen om je kamp veilig te houden. Alvorens het echter zover is dien je eerst twee personages te kiezen met wie je dit avontuur aan gaat vangen. Omdat eenieder zijn eigen kwaliteiten heeft is het belangrijk om hier goed over na te denken. Iemand met het nodige uithoudingsvermogen en kracht is ideaal om erop uit te trekken, een dokter is daarentegen beter geschikt om thuis te blijven en de gewonden te verzorgen. Het duo is overigens slechts het startpunt, gaandeweg kom je meer karakters tegen die ieder hun bijdrage leveren aan de community. Tot het moment dat ze komen te overlijden, er is namelijk geen genade en eenmaal de dood gevonden keren ze niet meer terug.
Het neerzetten van een kamp vereist enig denkwerk. Het moet aan de buitenkant sterk genoeg zijn om de zombies af te wenden en van binnen gevarieerd genoeg om een ieder te bekoren. Je moet gewassen verbouwen om in eten te voorzien, een ziekenboeg opzetten om de zieken te verzorgen en slaapplekken creëren om iedereen uit te laten rusten. Toch leer je al snel dat de hulpmiddelen op raken en de strubbelingen boven komen drijven. De enige remedie is om erop uit te trekken, de wijde doch gevaarlijke wereld in. Of je dit doet met één of twee personen, lopend of met een auto, bewapend met een geweer of met een knuppel; het is allemaal aan jou. Bedenk je echter wel dat je keuzes ook op de achtergrond invloed hebben. Terwijl jij erop uit trekt kan een kamp in een slechte staat achterlatend ernstige gevolgen hebben. Niet alleen een directe bedreiging is bij terugkomst waarneembaar, ook het moraal binnen de groep kan een ernstige deuk oplopen.
Heb je het idee dat je thuisbasis zich tijdens jouw afwezigheid staande weet te houden dan kan de tocht beginnen. Gelukkig hanteert het spel een bepaalde logica in het vinden van hulpmiddelen. Voedsel kom je hierdoor tegen in supermarkten, benzine bij garages en medicatie kan gevonden worden in huizen. Terwijl je op zoek gaat naar al deze broodnodige toevoegingen kun je ook outposts stichten. Het gaat om kleinere safe houses waar je items op kunt slaan en tussen karakters kunt wisselen. Om ze te kunnen claimen dien je eerst af te rekenen met de zombies die zich in de nabijgelegen omgeving bevinden en dit zou zomaar eens makkelijker gezegd kunnen zijn dan gedaan.
Zoals gezegd is de wereld namelijk overlopen door zombies. Niet in de wijze waarop een game als Days Gone ze aan je presenteert, in plaats daarvan gaat het veelal om kleinere maar daardoor niet minder gevaarlijke groepen. Enige voorzichtigheid is dan ook op zijn plaats. Screamers kunnen bijvoorbeeld andere zombies oproepen, een Bloater heeft een gevaarlijk gif in zijn enorme buik en een Juggernaut stormt op volle snelheid op je af. Geweren zijn weliswaar krachtige wapens om met ze af te rekenen, tegelijkertijd zijn de kogels schaars en kan het geluid nabije zombies alarmeren. Ook moet je er rekening mee houden dat melee wapens kunnen breken. Toch staan dit soort keuzes in het niet bij de Plague Zombies. Zij begeven zich rondom een Plague Heart en zolang je deze niet uitschakelt - waarvoor je het nodige arsenaal voor nodig zult hebben - zullen ze blijven komen. En dit is gevaarlijk, ze kunnen de karakters namelijk infecteren en zelf tot een zombie maken. Weet je met ze af te rekenen dan kun je hun Plague Samples gebruiken om een kuur te maken, mits het natuurlijk niet al te laat is.
Met enige regelmaat zat ik op het puntje van mijn stoel, bang dat mijn inmiddels sterke personage met een verkeerde beslissing de dood zou vinden. Bepakt met goede hulpmiddelen en de haven in zicht overmeesterd worden door zombies deed het hart in mijn keel bonken. Deze spanning komt niet alleen voort uit het al dan niet halen van mijn einddoel – in dit geval een veilige terugkeer naar het kamp – maar ook naar de technische mankementen van de game zelf. Vastlopers, deuren waar je niet doorheen kan lopen omdat iemand dit blokkeert, karakters die ineens verdwijnen, een granaat die voor je voeten valt in plaats van dat je het weggooit, auto's die na een klein stootje over de kop vliegen, objecten die je niet op kan pakken; het is slechts een kleine greep uit het aantal mankementen waar ik gedurende het spelen mee te maken kreeg. Ook het origineel had te kampen met problemen en blijkbaar heeft de ontwikkelaar hier geen lering uit getrokken, net als de slechte voice-acting, matige graphics en animaties die nergens doen denken aan een game voor de huidige generatie.
State of Decay 2 is door het bovenstaande een even frustrerende als leuke game. Maar zelfs als je deze frustraties opzij kunt zetten zijn er alsnog een hoop dingen om rekening mee te houden. Groots gemis van het eerste deel was het gebrek aan een coöperatieve multiplayer. Deze is nu wel aanwezig maar minder groots geïmplementeerd dan gehoopt. Drie spelers kunnen de wereld van een vierde speler binnen stappen en gezamenlijk missies uitvoeren en loot verdelen, toch blijft het altijd zijn wereld. Leuker had het geweest als je de gehele ervaring vanaf het begin gezamenlijk vorm had kunnen geven. Een ander hekel punt is dat de instapdrempel hoog ligt. Wellicht zelfs té hoog voor sommigen. De game legt veel van de elementen slechts summier uit en laat het de speler verder zelf uitzoeken. Nu wil ik zeker niet bij het handje genomen worden, deze al loslaten voordat ik ook nog maar kan lopen is het andere uiteinde. Het drukke menuschema helpt hier dan ook niet aan mee.
Wanneer ontwikkelaar Undead Labs de moeite had genomen om dit soort plooien glad te strijken hadden we hier te maken gehad met een uiterst vermakelijke game. Niet zozeer door er een groots verhaal omheen te verzinnen maar dit juist voort te laten komen uit de achtergronden van de karakter. Onder andere de mogelijkheid om karakters door te laten groeien als leider van de groep helpt hieraan mee en ook de beslissingen wanneer er iemand verbannen moet worden uit de groep wegen zwaar. Tegelijkertijd worden dit soort momenten teniet gedaan door de techniek die je voortdurend uit de beleving haalt. Er zal dan ook nog flink wat werk verricht moeten worden om State of Decay 2 volmondig aan te kunnen raden, daar kan zelfs een adviesprijs van dertig Euro niets aan veranderen.
Beoordeling
60
Overleven te midden van een voortdurende dreiging van zombies is een simpel uitgangspunt dat State of Decay 2 - net als diens origineel - hanteert. Dit werkt over het algemeen prima, ware het niet dat de ontwikkelaar op technisch vlak pijnlijk onderuit gaat. Daarnaast valt de kritiek aan te voeren dat er ten opzichte van het origineel maar weinig toevoegingen zijn gedaan. Alle goede bedoelingen ten spijt is de game op dit moment gewoon niet goed genoeg om aan te kunnen bevelen.
Ik ben dit spel nu een aantal dagen aan het spelen met een maatje en ook ik kan zeggen dat dit cijfer veels te laag is.
Gast (86.91.27.xxx)
op 28-05-2018 om 20:09
Een te hoge instap drempel bij (survival) games bestaat niet.
Gast (92.108.244.xxx)
op 28-05-2018 om 21:22
Soms is het moeilijk om te accepteren dat dit de harde waarheid is.Ik hoor om me heen te veel minpunten om deze te gaan aanschaffen.
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 28-05-2018 om 21:40
[Niv: 747 / Exp: 37333]
Jammer dat jullie niet inhoudelijk op de recensie reageren maar niet verder komen dan 'onterecht cijfer' of 'te laag cijfer'. Dat maakt het voor mij lastig om daar iets tegenin te brengen.
Dat een te hoge instapdrempel bij een survival game niet bestaat ben ik niet met je eens. Zoals in de review gezegd hoef ik niet bij het handje genomen te worden, een te summiere uitleg geven om basishandelingen te laten doen is het andere uiteinde. Help me op weg en laat het me daarna zelf uitzoeken, in plaats daarvan zijn de zijwieltjes er al af gehaald en dien ik meteen op een eenwieler plaats te nemen.
Gast (80.233.134.xxx)
op 29-05-2018 om 00:54
12/10 voor deze game
Gast (87.208.227.xxx)
op 29-05-2018 om 10:13
Je hebt gelijk, R Groen, de game is gewoon niet goed genoeg en stikt van de bugs. Xbox gamers moeten gewoon accepteren dat de game gewoon matig is. En alls je kijkt op metacritic zie je gewoon dat de overgrote meerderheid van de reviews aansluiten bij deze review op Gamed.
Deze game is net als Sea of Thiefs een matige game is.
Jammer want de Xboxgamers verdienen gewoon games diie beter zijn dan dit. Dit jaar hebben ze gewoon een paar "exclusive" games die beter zijn dan deze matige games.
Veel exclusive games kunne ze dit jaar niet meer verwachten,
Och ja, ze kunnen nog altijd goede Xbox360 games spelen om het gebrek aan goede excl. games op te vangen..
Gast (159.100.92.xxx)
op 29-05-2018 om 11:50
Nou ja sorry hoor al die zeikerds hier boven. Game is totaal geen innovatie
Gast (213.127.76.xxx)
op 29-05-2018 om 16:12
Was het een Sony exclusive geweest dan scoorde deze game minimaal 80. Dit vanwege het feit dat Sony veel beter toeziet op de productie dan Microsoft dat doet.
Gast (87.208.227.xxx)
op 29-05-2018 om 17:44
Ja man je hebt gelijk, het is gewoon complot tegen Microsoft en de games. Gamesites geven Xboxgames slechte scores omdat het stiekem Playstationfans zijn.
Het is gewoon niet eerlijk🙄
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 29-05-2018 om 21:24
[Niv: 747 / Exp: 37333]
@ Gast (87.208.227.xxx)
Hij doelt er juist op dat Microsoft een betere quality control heeft. Althans, zo lijkt het.
