Liefde en haat. Vreugde en verdriet. Ontspanning en irritatie. Het zijn dit soort tegenstrijdigheden waar Kingdom Come: Deliverance van ontwikkelaar Warhorse vol mee zit. Want hoe indrukwekkend deze eerste game van de studio ook is, het mag een klein wonder heten dat de controller niet door de kamer is gevlogen.
Op voorhand was wel duidelijk dat gamers zaten te wachten op een realistische RPG, zich afspelend in de Middeleeuwen. Om investeerders te overtuigen dat deze interesse er was werd besloten een Kickstarter op te zetten. Het doel was om 300.000 Pond op te halen, een bedrag dat opliep tot meer dan een miljoen. Maar dit bleek niet genoeg. Via de website van de ontwikkelaar werd eveneens een crowdfunding opgezet waardoor het bedrag uiteindelijk werd verdubbeld. Het geeft aan hoe ambitieus de studio is en het leverde ook een vraagstuk op: hadden ze niet iets té hoog ingezet?
Alvorens we verder in gaan op dit vraagstuk is het belangrijk eerst de setting te schetsen. Hier namelijk geen vliegende draken, rondlopende Orcs of ander fantasy gespuis. In plaats daarvan is getracht ons het leven in de veertiende eeuw rondom Bohemen (een regio binnen Tsjechië) door de ogen van Henry te laten beleven. Een verhaal dat draait om de strubbelingen tussen koningen, de strijd om het land en de rol die een zoon van een smid hierin speelt. In deze game dan ook geen uitverkorene maar juist een man die uit zijn alledaagse leven is gerukt, terwijl dit leven tegelijkertijd gewoon door loopt. En daar gaat de ontwikkelaar behoorlijk ver in.
Henry is namelijk geen gamekarakter, hij is een mens. Een mens die moet eten om te overleven, op moet letten welke kleding hij draagt als hij een ander benadert en tijdens deze conversaties de juiste keuzes moet maken om informatie te verkrijgen waar hij naar zoekt. Hij is ook iemand zonder ervaring in het leven, iemand die nooit mee heeft gedaan aan gevechten of met pijl en boog beesten op heeft moeten jagen om aan eten te komen. Dit alles zul je dan ook aan moeten leren. Als je meer vecht zul je er beter in worden, net als dat hij na verloop van tijd een betere prater is door meer conversaties aan te gaan. Ook de wereld waarin hij leeft kent geen genade. Wanneer je bijvoorbeeld een quest aan gaat om deze vervolgens te negeren dan zal deze na verloop van tijd niet langer te behalen zijn. En mocht je het een goed idee vinden om een marktkoopman te doden dan keert hij de dag erna niet terug. De tijd is doorgegaan en heeft niet op je gewacht.
Dit realisme weet de ontwikkelaar overigens niet altijd vast te houden. Een drankje dat alcoholisme in één klap doet vervagen of Henry die ineens namen weet te benoemen die je nog niet eerder had gehoord zijn hier voorbeelden van. Storend kunnen we dit niet echt noemen, anders is dit voor de vele bugs en glitches die we tegen zijn gekomen. Henry die ineens de lucht in vloog om vervolgens ter aarde te storten, een paard dat op een hek blijft hangen, vijanden die gewoon door liepen na een pijl in het hoofd te hebben gekregen, een camera die een afwijking lijkt te hebben tijdens een gesprek, verdwijnende items die het voltooien van een quest onmogelijk maken, personages die tegen een muur aan blijven lopen, alsmede houterige animaties en verkeerde lip syncing halen je uit de realistische ervaring die de studio neer heeft willen zetten. Het is op dit soort momenten pijnlijk duidelijk dat de ontwikkelaar de lat voor zichzelf te hoog heeft gelegd.
Maar ook op ander vlak heeft de studio enkele rare keuzes gemaakt. Een voorbeeld hiervan is het savesysteem. Je spel zal enkel worden opgeslagen wanneer je slaapt of op belangrijke punten tijdens het spelen. Verder moet je vertrouwen op speciale potions die behoorlijk duur zijn in diens aanschaf. Het komt hierdoor voor dat je soms drie kwartier van je progressie verliest op het moment dat je sterft. Maar ook andere gameplayonderdelen voelen niet goed aan. Neem bijvoorbeeld het lockpicken dat een tergende aangelegenheid is door de onlogische handelingen die ermee samen gaan of het boogschieten dat dermate veel oefening vereist dat de kans groot is dat je dit aspect simpelweg negeert. Het eerder benoemde realisme is dan ook zowel een zegen als een vloek. Dit terwijl de ontwikkelaar het juist combineert met succesvolle implementaties als het zwaardvechten. Middels een vijfhoekige ster dien je te verdedigen, te counteren en aan te vallen, waarbij in het begin duidelijk is dat Henry nooit met dit soort situaties te maken heeft gehad. Zeker in de eerste gevechten zul je dan ook het onderspit delven, naarmate je echter meer oefent zul je hier steeds beter in worden. Tot je op het punt komt dat er ineens twee ridders tegenover je staan en alle tactiek overboord gegooid kan worden. Realistisch? Wellicht, maar leuk is het zeker niet. Om nog maar te zwijgen over de veldslagen waar een ieder lukraak op elkaar in lijkt te beuken, aangevuld met de eerder benoemde bugs en glitches waardoor vijanden soms stil blijven staan en een kopje thee lijken te drinken of de aftocht blazen en tegen een boom aan gaan rennen.
Zoals bij de inleiding beschreven weet Kingdom Come: Deliverance je dan ook voortdurend heen en weer te slingeren qua emoties. De liefde van de historische accuraatheid die de ontwikkelaar in het project heeft gestopt, gecombineerd met de haat van de speler als je weer drie kwartier bent teruggeworpen. De vreugde bij het winnen van een gevecht, gecombineerd met het verdriet als je vervolgens tegenover twee vijanden geen schijn van kans maakt. De ontspanning als je te paard naar je bestemming loopt, gecombineerd met de irritatie als je door een bug ineens niet verder kunt. Ook op ander gebied zijn er concessies gemaakt. De muziek en de belangrijkste stemacteurs zijn prima in orde, de ondersteunende stemacteurs vallen dan weer totaal uit de toon met misplaatste accenten voor de rol die ze spelen. Het heeft ervoor gezorgd dat ik Kingdom Come: Deliverance misschien wel minder speel dan ik had gewild. Het goede idee achter de game weet de ontwikkelaar zeker over te brengen, tegelijkertijd komt te vaak naar voren dat ze teveel hooi op de vork hebben genomen.
Beoordeling
65
Het doet me pijn Kingdom Come: Deliverance slechts een 65 te moeten geven. Tijdens het spelen is namelijk overduidelijk dat de ontwikkelaar ontzettend veel liefde en zorg in hun project heeft gestoken dat historische accuraatheid als uitgangspunt heeft. Het is daardoor zo jammer dat te vaak blijkt dat het project ze boven het hoofd is gegroeid. Zelfs na een grootse patch zit de game nog vol fouten, sommige onschuldig, anderen een reden om vroegtijdig met de game te stoppen. Ik hoop van harte dat ze het gros van deze fouten nog ongedaan weten te maken met aankomende patches, voor nu is Kingdome Come: Deliverance vooral een project met potentie dat ze (nog) niet volledig weten te benutten.
Goede review! Ja, erg zonde dat de game tegenvalt. In sommige gevallen had de ontwikkelaar denk ik beter voor iets minder realisme kunnen kiezen, waardoor de frustratiefactor wat minder zou zijn. Een duidelijk voorbeeld van een project dat ze boven het hoofd is gegroeid. Keihard werken is soms niet genoeg om een goede game op te leveren...
Gast (213.154.239.xxx)
op 26-02-2018 om 12:29
Deze game zouden we eigenlijk over een paar maanden opnieuw moeten reviewen. Als de ontwikkelaar z'n best doet, is het dan op zn minst een 85 waard.
Gast (81.240.38.xxx)
op 26-02-2018 om 12:56
Daarom heb ik het nu nog niet gekocht. Binnen 6mnd zal ik eens terugkijken. Misschien is die ook zelfs wat afgeprijsd 😉
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 26-02-2018 om 15:10
[Niv: 747 / Exp: 37333]
@ Gast (213.154.239.xxx)
Mochten er daadwerkelijk patches komen die het bovenstaande verbeteren dan wil ik dat zeker doen.
