Bestaat er buitenaards leven? Het is een vraag waar wetenschappers antwoorden op proberen te geven en waar de media dankbaar gebruik van maakt middels TV-series, films en zeker ook games. In The Station zal deze vraag niet worden opgeworpen, hier is namelijk allang duidelijk dat de aarde niet de enige levensvormen omvat.
Hoewel in de game reeds is vastgesteld dat buitenaards leven bestaat zijn er ook nog veel onduidelijkheden. Valt er bijvoorbeeld contact met ze te leggen en wat is dan hun houding tegenover de mensheid? Om antwoord te krijgen op dit soort vraagstukken vertrekt een driekoppige bemanning met het Space Station Espial om onderzoek te plegen. In eerste instantie lijkt dit goed te gaan, tot er een moment van totale radiostilte volgt. Als speler worden we eveneens naar het ruimtestation gebracht om te kijken wat er aan de hand is. Bij mij wierp dit ook vragen op, waarom stuur je slechts drie onderzoekers de ruimte in voor een missie zo belangrijk als deze, opgevolgd door één persoon die moet kijken wat er aan de hand is? Inzicht krijg je hier echter niet in.
Hoewel buitenaards leven een belangrijke rol speelt binnen het verhaal wil dit niet zeggen dat ze ook een directe bedreiging vormen. Terwijl je in het ruimtestation rondloopt zijn er schrikmomenten en probeert de ontwikkelaar je met geluiden angst aan te jagen, combat vormt daarentegen geen onderdeel van de gameplay. In plaats daarvan kan The Station in een rij geplaatst worden waarin ook titels als Everybody's Gone to the Rapture en Gone Home behoren, te weten de walking simulator. Door logboeken in te zien, e-mails te lezen en gesprekken te beluisteren leer je wat er zich zoal heeft afgespeeld. Verder los je enkele leuke, doch niet al te lastige puzzels op en na nog geen twee uur spelen was ik ineens bij het einde.
Dit laatste komt even zo onverwacht als het in deze review mogelijk naar voren komt. Vanuit het niets rollen ineens de credits over je scherm, zonder dat je aan had zien komen dat het einde in zicht was. Je achterlatend met het gevoel dat er veel meer mogelijk was met het verhaal. Hoewel dit verhaal niet bijster origineel is weet de ontwikkelaar de banden tussen het drietal namelijk wel goed uit te werken. Niet alleen de zware druk van het werk maar ook de meer ontspannen momenten komen voorbij. Eerder riep ik de vraag op of het realistisch is dat slechts drie mensen de ruimte in worden gestuurd bij een missie als deze en dit blijkt tegelijkertijd ook een valkuil voor de game zelf. Er zijn slechts zoveel interessante interacties die een drietal met elkaar kunnen hebben en wanneer er meer mensen zouden zijn had de ontwikkelaar zowel de interesse van de speler als de spelduur kunnen verhogen.
Hoewel je uiteindelijk meer leert over de crew en de omstandigheden is dit niet het geval voor de aliens. Zij vormen weliswaar de aanleiding voor een expeditie in de ruimte, tegelijkertijd is hun verdere invulling minimaal. Dit is nog niet eens zo erg, ware het niet dat de ontwikkelaar al te snel hun kaarten op tafel heeft gelegd aangaande de gebeurtenissen in het ruimtestation. Je krijgt hierdoor nooit echt een binding met de verdwenen bemanning en hun missie, ondanks dat het ruimtestation zelf prima is uitgewerkt. Het is niet al te groot en toch is er genoeg afwisseling door verschillende vertrekken als een medische boeg, vergaderruimte en ontspanningszaal. Helaas is dit niet genoeg om The Station aan te kunnen raden, er zijn simpelweg betere games binnen hetzelfde genre te vinden.
Beoordeling
55
In The Station worden we naar het Space Station Espial gestuurd nadat er geen contact meer gelegd kan worden met de driekoppige bemanning. Je bent vooral bezig met het verzamelen van informatie en oplossen van puzzels, terwijl de ontwikkelaar je op sommige momenten schrik probeert aan te jagen zonder hierbij combat te gebruiken. Na twee uur rollen de credits over je scherm en het einde komt dermate onverwachts dat je achter blijft met het gevoel dat er meer in had gezeten.
