Home   Forum   Archief   Redactie   Contact   Bedrijven   Games    
 
  GamedPCGoogle StadiaVRNintendo SwitchPlaystation 4Playstation 5Xbox OneXboxAppMisc    
18 Maart 2024 
(0) 
(0) 
16 Maart 2024 
(0) 
(5) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
15 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
14 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(2) 
(0) 
(2) 
(2) 
13 Maart 2024 
(0) 
(6) 
(0) 
(0) 
(0) 
12 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
11 Maart 2024 
(1) 
(0) 
(0) 
10 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(5) 
09 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(1) 
(0) 
(0) 
08 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
07 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(1) 
(0) 
(0) 
06 Maart 2024 
(0) 
(1) 
(1) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(2) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(3) 
(0) 
(0) 
(3) 
05 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(2) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
04 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(9) 
03 Maart 2024 
(2) 
02 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(2) 
(0) 
(3) 
(0) 
01 Maart 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(2) 
(0) 
29 Februari 2024 
(0) 
(1) 
(1) 
(0) 
(0) 
(0) 
(1) 
(0) 
(0) 
28 Februari 2024 
(2) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(1) 
27 Februari 2024 
(2) 
(0) 
(0) 
(0) 
(1) 
(0) 
(0) 
(0) 
(2) 
26 Februari 2024 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(0) 
(1) 
24 Februari 2024 
(0) 
(0) 
Skull and Bones
Final Fantasy VII Rebirth
Gamed Gamekalender Maart 2024
Banishers: Ghosts of New Eden
Review:

Chaos on Deponia


Door Joni Philips op 16-12-2017 om 11:08
Bron: Gamed

Toen we de originele Deponia te spelen kregen, was het ons al snel duidelijk dat we te maken hadden met een slechte Monkey Island kloon. De game ging wel voor dezelfde toon, maar kon nooit hetzelfde niveau bereiken. Puzzels waren onlogisch, karakters waren wandelende clichés en alles verliep net iets te traag. Daedalic Entertainment had dan ook het nodige recht te zetten in opvolger Chaos on Deponia.

Dit vervolg laat de Monkey Island inspiratie zeker niet vallen - logisch ook, want er wordt wel verder gebouwd op dezelfde principes en karakters - maar weet wel het niveau te verhogen. Dit is onder andere duidelijk in het verhaal. Dit is weliswaar grotendeels een herhaling van het origineel – Rufus bevindt zich opnieuw op Deponia, Goal is weer haar geheugen kwijt en het blijft de bedoeling om naar Elysium te reizen om de destructie van Deponia te stoppen, maar heeft nu een betere humor zodat er meer wordt gelachen. Interacties tussen personages zijn nu bijvoorbeeld scherper, zodat de excentrieke cast van karakters wat meer gedenkwaardig is. Hier en daar durft de humor wel wat kinderachtige vormen aan te nemen, maar dat gebeurt gelukkig niet te vaak om een doorslaggevend minpunt te worden. Karakterontwikkeling aan de andere kant blijft wel een zwak punt, zeker omdat Rufus als karakter niet evolueert en Goal zeer zelden zichzelf is. De hoofdkarakters kennen dan ook geen persoonlijke groei.


Wat wel beter is, is dat de game flink op zichzelf kan staan. De originele Deponia kende een abrupt en teleurstellend einde, maar dat is hier gelukkig niet het geval. Ondanks dat Chaos het middelste deel in de trilogie is, krijgt het wel een redelijk interessant einde, dat je tegelijkertijd doet uitkijken naar het vervolg. Nog interessanter is dat Chaos on Deponia – ondanks dat het gaat om een rechtstreeks vervolg – eigenlijk weinig voorkennis vergt. Het verhaal van de eerste game wordt namelijk bondig samengevat zodat je voldoende weet om verder te kunnen. Enkel wat grappen die verwijzen naar het origineel komen hierdoor niet zo sterk over, wat een detail is want er zijn eigenlijk wel genoeg grappen en grollen. Gezien de herhalende natuur van het verhaal ben je dus beter af om die over te slaan. Zeker als je de twee direct na elkaar zou spelen, zou het namelijk kunnen ergeren dat je in beide eigenlijk dezelfde verhaalpunten beleeft, met karakters die gedurende twee games geen evolutie kennen.

Wat wel een evolutie heeft gezien van de ene game naar de andere, is de spelwereld. Deze is namelijk een pak groter geworden, zodat de game dubbel zo groot is als het origineel. Dat is niet bereikt door een immens aantal locaties te voorzien – er zijn amper een vijftal echt verschillende secties – maar deze hebben allemaal de nodige elementen die moeten worden onderzocht. Het zorgt ervoor dat de game tot twee keer zo lang duurt als het origineel, wat natuurlijk niet slecht is. Het duurt gelukkig niet zo lang meer als in het origineel om deze omgevingen te doorkruisen, Rufus is namelijk wel wat sneller gaan wandelen. Op deze manier wordt ook een belangrijke bron van frustratie weggewerkt, zeker aangezien backtracking opnieuw een grote rol speelt. Leuk is wel dat je nu ook zelf kiest hoe door deze omgevingen te bewegen, de wereld is open en het plot laat je toe zelf een volgorde te kiezen. Dit geeft je bijvoorbeeld de mogelijkheid wat meer tijd aan het verkennen te besteden.


Het veroorzaakt ook duidelijk meer chaos. Je zult namelijk een pak meer items meesleuren dan in andere avonturengames, waarbij je maar moet gokken welke te maken heeft met je huidige puzzel en welke nodig is voor een totaal andere verhaallijn. Het probleem dat je eerder wat moet gokken welke items samen horen is hier namelijk niet compleet opgelost. De puzzels voelen wel logischer aan – wat een belangrijke verbetering is na de willekeur van het origineel – maar je moet nu aan de slag met veel meer items. Desondanks blijven er enkele puzzels over waarvan je de oplossing nooit kunt bedenken als je nuchter bent. Eens je gewoon aan het absurde denkt, moet je echter niet bang zijn dat het plots nog veel moeilijker wordt. De game is redelijk stabiel in de moeilijkheid van diens puzzels, zodat je vooral kunt focussen op de humor van het absurde. De klassieke Point & Click gameplay wordt hier en daar onderbroken met een minigame voor wat afwisseling.

Die afwisseling zien we ook grafisch, Daedalic heeft redelijk wilde omgevingen ontworpen die absoluut de aandacht trekken. De cartoon-stijl – die aanvoelt als een geëvolueerde versie van de grafische stijl die onder andere de Monkey Island remasters gebruikten – is een goede fit voor het genre. Af en toe zit er ook nog een verrassing in de stijl, wat de game net wat gedenkwaardiger maakt. De soundtrack komt spijtig genoeg niet zo sterk uit de hoek, met een duidelijke repetitieve hoek die we liever niet zien. De voice-acting is gelukkig van een hoger niveau, zodat je daar je tijd aan kunt besteden. De stemacteurs maken hun personages tot levendige karikaturen die je nog sneller doen lachen.
Beoordeling
75
Chaos on Deponia is geen voltreffer, maar het is een competente game in een zombiegenre. De duidelijke evolutie ten opzichte van het origineel is niet genoeg om de game om te toveren tot een topper zoals de Point & Click Adventures van afgelopen eeuw, maar het maakt wel het verschil om het spel aan te raden aan de fans van het genre. Zij krijgen een titel met de typische absurde humor, puzzels met veel experimenteerwerk en een leuk grafisch stijltje.


09:21  SEGA wees nieuwe Jet Set Radio af
11:04  Winterse taferelen in God of War
 Reacties (0)
Geen reacties gevonden

 Reageer
Om te reageren op artikelen hoef je niet geregistreerd te zijn.
Om het forum te gebruiken is registreren echter wel verplicht.


Titel:
Chaos on Deponia
Type:
Game
Releasedatum:
06-12-2017
Ontwikkelaar:
Daedalic Entertainment
Uitgever:
Daedalic Entertainment
Media:








Meer media