Review: WWE 2K18
Door Rene Groen op 23-10-2017 om 11:41
|
Bron: Gamed
|
De Amerikaanse worstelfederatie WWE is de afkorting van World Wrestling Entertainment. Als je hier een game van maakt moet je dan ook uit gaan van twee factoren; enerzijds moet het Wrestling in orde zijn maar ook de Entertainment mag zeker niet ontbreken. De laatste jaren zagen we regelmatig een onbalans tussen deze twee en ook WWE 2K18 weet dit tij niet te keren.
Aan de Entertainment ligt het in ieder geval niet. Met een roster van meer dan 170 mannelijke en vrouwelijke worstelaars is er weinig klagen, mede omdat er uit de vijvers van NXT, Raw, Smackdown en 205 Live is gevist. Een flink aantal waar we desondanks een kleine klacht over hebben; namen als Matt en Jeff Hardy, NXT Champion Drew McIntyre en Nederlander Aleister Black zitten verstopt achter DLC. Toch niet de minste namen die weggestopt zijn achter een extra betaling. Dit neemt niet weg dat er veel aandacht besteed is aan de totstandkoming van de heren en dames. Hoewel er net iets meer aandacht is uitgegaan naar de grotere namen zijn ook de minder bekenden duidelijk te herkennen. Het enige probleem zit hem nog in het langere haar. De worstelaars die bekend staan om hun lange haar, denk alleen maar aan vrijwel iedere vrouw, komen er niet goed vanaf. Alsof ze stukken touwen op hun hoofd hebben zitten die niet realistisch reageren en door vrijwel ieder object heen steken. De algehele presentatie verdient verder een pluim. Het is alsof we daadwerkelijk worden meegenomen naar een show, waarbij met name de opkomst en de begeleidende lichteffecten indruk maken. Hoewel jammer dat bijvoorbeeld The Uso's nog onder hun oude muziek op komen is het allemaal zeer verzorgd. Op één punt na en dat is het commentaar. Hoewel JBL vervangen is door Corey Graves en hij de teksten heeft ingesproken met Byron Saxton en Michael Cole blijven de oude problemen bestaan. Hun uitspraken herhalen zich te vaak, worden op rare momenten afgekapt of sluiten totaal niet aan bij de situatie en vrouwen worden steevast met 'hij' aangesproken. Toen ik Apollo Crews in een eentonige match van nog geen drie minuten versloeg had ik ook echt niet het idee de match van het jaar neergezet te hebben.
Gesproken over de matches; op het gebied van gameplay zijn de veranderingen minimaal. Daar waar de NBA 2K serie draait om verfijningen vanuit een solide basis is het probleem dat de WWE 2K serie juist nog zoveel verbeteringen nodig had. De basishandelingen leveren nog weinig problemen op, wanneer het echter de diepte in gaat komen de problemen boven. Neem het reversal-systeem. Alhier moet de speler op het juiste moment op een knop drukken om een move te pareren. De timing hiervan is zo nauw (en verschilt ook nog eens per move die je wil counteren) dat het allemaal wel wat vriendelijker had gemogen. Hoewel de collision detection beter is dan vorig jaar zien we ook hier nog altijd problemen en soms grijpt je worstelaar zelfs compleet mis. Gelukkig zien we ook nuttige toevoegingen zoals meer invloed in de manier waarop je een tegenstander behandelt nadat deze is opgepakt (met name handig in de Royal Rumble of Battle Royale) en acht worstelaars tegelijkertijd in de ring. Als speler krijgen we ook vrijheid in het submission systeem, zo is te kiezen voor de mini-game van vorig jaar of de oude implementatie die vooral draait om het rammen op knoppen. Nuttige implementaties die echter niet wegnemen dat oude problemen rondom gameplay nog altijd aanwezig zijn.
Helaas treffen we dit jaar geen speciale modus aan als The 30 Years of Wrestlemania of het naspelen van een loopbaan zoals bij Stone Cold Steve Austin. Alle aandacht is uitgegaan naar MyCareer, waarbij het direct opvalt dat we een carrière nog altijd niet als vrouw aan kunnen vangen. Gezien de nadruk op de Women's Revolution van de laatste jaren is dat opvallend te noemen. In plaats daarvan creëren we een mannelijke worstelaar en kiezen we diens vechtstijl, starten we in NXT en werken we onszelf omhoog naar Wrestlemania. Om het stramien van de voorgaande jaren te doorbreken kunnen we nu ook backstage rondlopen om aldaar een interview aan te gaan met Renee Young of met andere namen te praten die je tegen komt. In eerste instantie lijkt dit idee goed te werken, je krijgt immers meer binding met de mensen om je heen en leert hun rol als Company Man of Fan Favorite beter kennen. Al snel komen de problemen echter naar voren. De (niet ingesproken, maar enkel met tekst weergegeven) gesprekken zijn van een tergende kwaliteit en worden zelfs herhaald tussen verschillende karakters, side-quests blijken niet meer dan extra te behalen doelen binnen de verhaallijn en je hebt vrijwel geen invloed in de feuds die je aan kunt gaan. Sowieso zijn deze verhaallijnen behoorlijk warrig en zul je heen en weer geslingerd worden tussen namen die geen binding met elkaar hebben. Het promo-systeem uit WWE 2K17 keert eveneens terug maar omdat de antwoorden nog altijd vaag zijn en er geen echte consequenties aan je acties worden verbonden valt dit nauwelijks als een pluspunt te noteren.
Een afgeleide van MyCareer is Road to Glory. Alhier neem je het gecreëerde karakter online en vecht je in dagelijkse matches voor sterren. Hoe meer sterren je verzamelt, een afgeleide van de kwaliteit van je match, hoe meer kans je maakt om deel te mogen nemen aan een Pay Per View. Het leuke is dat wanneer je op maandag online gaat je ook daadwerkelijk in een Raw arena terecht komt, op dinsdag bij Smackdown de ring in stapt, etc. Door matches te winnen verdien je weer verschillende kledingstukken om je karakter mee aan te kleden, alsmede Virtual Currency. Deze in-game valuta kun je gebruiken om bronzen, zilveren of gouden loot boxes te kopen met daarin weer nieuwe kleding of moves. Het positieve is dat je de loot boxes niet met echt geld aan kunt schaffen, tegelijkertijd is de geluksfactor juist erg vervelend. Stel dat je op zoek bent naar dat ene kledingstuk om je karakter nog belachelijker of interessanter te maken, dan kan het tijden duren voordat je deze eindelijk verkrijgt. Het had beter geweest om hier een Store aan te verbinden waar je met je in-game valuta gerichte aankopen kunt doen en de bij PPV gewonnen kleding exclusief te houden. Als laatste is er nog de Universe Mode waarbij je als het ware in de schoenen van Vince McMahon komt te staan. Jij bepaalt welke matches er plaatsvinden en of je deze wilt spelen of simuleren.
Voor een grotere vrijheid kun je altijd nog de verschillende creatieopties aan de tand voelen. Daar waar je in MyCareer in eerste instantie beperkt bent tot de uitwerking van een karakter (gaandeweg je carrière verdien je namelijk meer mogelijkheden), daar ligt in create-a-superstar direct alles aan je voeten. Je kunt dan ook de meest rare hersenspinsels uitwerken, hoewel de foto-optie waarmee je een gezicht in kunt scannen veelal rare resultaten tot gevolg had. Andere mogelijkheden zijn create-an-arena, create-a-title en create-a-match. Laatstgenoemde laat je voorwaarden aan matches ophangen in combinatie met factoren als de gezondheid waarmee de worstelaars beginnen. Helaas kun je niet al je fantasieën de vrije loop laten gaan, mijn idee om een ladder match binnen Hell in a Cell plaats te laten vinden bleek geen mogelijkheid. Ondanks de vele mogelijkheden tot creaties is create-a-finisher, net als vorig jaar, niet van de partij.
WWE 2K18 is door al het bovenstaande niet de revanche geworden na de toch ietwat teleurstellende uitgave van vorig jaar. We zien weinig echte vernieuwingen, de soundtrack (die door The Rock is samengesteld) is niet al te indrukwekkend en de gameplay stapt in dezelfde valkuilen als voorgaande jaren. De modi zijn verder zoals we deze gewend zijn en we missen een echte uitschieter als het gaat om de singleplayer. Het maakt het plezier met vrienden en online er zeker niet minder op en op grafisch vlak hebben we weinig klagen, je zult jezelf echter af moeten vragen of dit voldoende is om deze nieuwe editie aan te schaffen.
|
|
|
Beoordeling
65
Als we twee steunpilaren aan moeten wijzen waarop WWE 2K18 zou moeten rusten dan is het Wrestling en Entertainment. Daar waar het op het laatste vlak wel goed zit, met een strakke presentatie en een flink roster, daar maakt het worstelen minder indruk. Oude problemen rondom de gameplay keren terug en de modi missen een echte uitschieter als het gaat om de singleplayer. De MyCareer moet dit gemis opvangen maar weet hier niet in te slagen. Het is dan ook met name de multiplayer waarom je WWE 2K18 in huis zult halen.
|
|
|
|
 15:38 Microsoft lanceert Xbox One X reclame
 17:03 Nieuwe Full Metal Panic! op komst
|
| Reacties (3) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (62.131.217.xxx)
op 23-10-2017 om 22:08
|
|
Mee eens Rene.
|
|
|
Gast (213.118.179.xxx)
op 24-10-2017 om 02:08
|
|
Te laag Rene , ik vind het een toffe game 8/10 is terecht .
|
|
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 24-10-2017 om 16:48
[Niv: 747 / Exp: 37333]
|
Dan zijn wij het duidelijk niet met elkaar eens. Wat vind je dan van de minpunten die ik in de review neer leg? Het kan namelijk best zijn dat jij er anders over denkt. Ik hoor het graag 
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
