Ken je dat gevoel dat je jezelf weleens in tweeën zou willen splitsen? Een uitstekende manier om verwarring te zaaien of meer tijd vrij te maken. In Embers of Mirrim hangt de Canadese studio Creative Bytes hier hun gameplay aan op, toch begint het juist met het tegenovergestelde.
Aan het begin van de game is er een bundel van licht waarneembaar afkomstig uit een mysterieuze toren. Twee schepsels van tegenstrijdige stammen, Mir en Rim geheten, worden aangetrokken door deze gebeurtenis en bij aankomst ontstaat een gevecht, waarna de twee een eenheid worden. Gezamenlijk trekken ze erop uit om de twee stammen, net als hunzelf, te verbinden en de corruptie in de wereld tegen te gaan. Het is een klein stukje verhaal wat je als speler mee krijgt en meer hoef je er ook niet van te verwachten. In deze game geen NPC's die je meer informatie geven of boeken die je kunt lezen om de achtergrond te ontrafelen, enkel korte filmpjes waarin enige vorm van spraak ontbreekt. Het is duidelijk dat alle aandacht naar de gameplay is gegaan en daarmee doet de game in zekere zin denken aan Brothers: A Tale of Two Sons.
Deze in 2013 uitgegeven adventure draaide om twee broers, waarvan je beiden bestuurde met één controller. In Embers of Mirrim bestuur je het katachtige wezen Mirrim die op ieder moment kan veranderen naar Mir en Rim, die je bestuurt met respectievelijk de linker en rechter thumbstick. Wanneer je beide triggers indrukt hebben ze ieder hun eigen puzzels en gevaren waar je rekening mee dient te houden. De geleidelijke opbouw waarin de gameplay aan de speler wordt voorgeschoteld werkt prima, toch zijn er enkele minder geslaagde secties waar de moeilijkheidsgraad ineens een piek heeft. Desondanks zul je Embers of Mirrim in drie tot vier uur uitgespeeld hebben.
Over het algemeen weet de game het overzicht goed te bewaren en met diens strakke controls ligt falen veelal bij de speler. Helaas zijn er ook momenten waarbij de camera net iets te ver van de actie staat of er juist iets teveel op inzoomt en zo een extra hindernis vormt. De aanwezige baasgevechten stellen verder teleur omdat ze veelal neerkomen op een zelfde soort gameplay en soms eist het spel een bepaalde snelheid van de speler die eerder frustrerend dan uitdagend is. Het zijn gelukkig geen onoverkomelijke problemen omdat je snel een nieuwe poging kunt wagen, maar het had beter uitgewerkt mogen worden.
De wereld waarin je deze 2D puzzel-platformer beleeft is er eentje die uit een fantasy boek gestapt had kunnen zijn. Ietwat donkere omgevingen worden opgehelderd met de kleurige entiteiten en ook de muziek helpt deze wereld tot leven te laten komen. Niet door overdreven op de voorgrond te treden maar juist door een beetje op de achtergrond te blijven. Tegelijkertijd is dit als minpunt te noteren voor de geluidseffecten die juist wat meer hoorbaar hadden mogen zijn. Het maakt Embers of Mirrim tot een game met een interessant uitgangspunt die met een iets betere afwerking beter had kunnen scoren.
Beoordeling
65
Embers of Mirrim is vooral interessant door diens gameplay. Het katachtige wezen Mirrim is de combinatie van de entiteiten Mir en Rim die je op ieder moment af kunt splitsen om puzzels en gevaren mee te overwinnen. Dit alles speelt zich af in een magische wereld waar slechts weinig aandacht is voor een achterliggend verhaal. De geleidelijke opbouw zorgt ervoor dat de speler snel vertrouwd raakt met de controls, het is alleen jammer dat enkele pieken in de moeilijkheidsgraad en cameraproblemen een hoger cijfer in de weg staan.
