Al lang wordt er door velen uitgekeken naar de release van The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Over een luttele week komt er einde aan die jarenlange spanning, wanneer de titel verschijnt op zowel de Nintendo Wii U als de Switch. Wij mochten alvast in Link’s huid kruipen om de wereld van Hyrule te ontdekken.

De demo die gespeeld kon worden gaf ons direct een blik op de opening van de game, waarna we twintig minuten de tijd hadden zelf te spelen. Die eerste momenten van ontdekking en verwondering hebben we dan ook mogen ervaren. Meer geavanceerde gameplay, zoals we later in de game zullen ervaren, was dus niet binnen handbereik. Om niet in herhaling te vallen laat ik jullie de details zoals je deze in een preview kan verwachten gespaard, deze kun je namelijk al lezen in René’s First View. ‘Maar Stefan, dat is toch al meer dan een half jaar geleden geschreven?’ Dat klopt, maar dankzij een urenlange gameplayuitzending vanuit het Nintendo Treehouse is René destijds meer over de game te weten gekomen dan wij in onze twintig minuten durende speelsessie. Waar wij wel over kunnen vertellen is of de game een fijne gameplay kent, want wij hebben de verschillende besturingsmogelijkheden namelijk zelf in handen gehad.


Ik moet weer eens iets bekennen: ik heb nog nooit een Zelda-game gespeeld. Mijn meest recente gebrek aan recente Nintendo consoles in huis heeft dat mogelijkerwijs in de hand gespeeld. Dat maakte me echter niet minder enthousiast voor een speelsessie met Breath of the Wild. Plaatsnemend op een veel te wiebelig houten krukje nam ik de Joy-Con in handen en werd ik op pad gestuurd met Link. De opening voltrok vrij snel en voor ik het doorhad stond ik in enkel een onderbroek in de weide. Ik was namelijk vergeten tussendoor twee kisten te openen waarin kleding zat, in plaats daarvan had ik een houten ton opgepakt en van een klif af gegooid. Link is echter een knappe jongeman, dus ondergoed was geen probleem voor mijn avontuur. Al snel klom ik in bomen en viel er vervolgens weer net zo snel uit, omdat je klimmen maar een beperkte tijd vol kan houden. Deze val liep niet zo goed af voor de vrijwel naakte Link en dus kon ik opnieuw beginnen.

Ditmaal vergat ik niet een paar raggen om mezelf heen te slaan en liep de wijde wereld in. Hoewel op voorhand de wereld er erg kaal uit lijkt te zien, zit deze wel degelijk volgepropt met geheimen, uitdagingen en meer. Je leert al snel dat je hier te maken hebt met een levende wereld, een wereld die ademt. Wat ik voornamelijk fantastisch vond is dat er niets op de minimap staat aangegeven, in tegenstelling tot andere moderne open wereld games. Nintendo-personeel wees mij er dan ook op om een kerk te beklimmen, waar bovenin een speciale boog zou liggen. Hoe ik deze moest beklimmen werd ook niet van tevoren duidelijk gemaakt. Geen speciaal zicht die objecten uitlicht of objecten die bij voorbaat al oplichten. Breath of the Wild is een pure ontdekkingstocht.


Dit is een verademing waar ik erg blij van werd. Ik voelde mezelf helemaal niet gedwongen op zoek te gaan naar de volgende verhalende quest. Ik werd enkel geleid door mijn eigen nieuwsgierigheid. Dit ging zo soepel dat je vast en zeker zelf ook al ziet aankomen dat ik weinig problemen had met de gameplay. Natuurlijk moest ik even wennen aan de button lay-out, maar al snel had ik deze in de vingers zitten. Of het gemakkelijker gaat zijn om op lange termijn met een pro-controller te spelen dan met de Joy-Con is nog niet te zeggen, daarvoor was de speeltijd niet lang genoeg. Wel functioneerde de gameplay uitstekend op beide manieren van besturen. Het enige hiaat dat mij is opgevallen tijdens het spelen waren enkele framerateproblemen die zich voortdeden tijdens mijn gehuppel in het grassige landschap. Deze waren duidelijk te merken en ik hoop dan ook dat dit een demoprobleem is, welke bij de release verholpen zal zijn. Ook leek de game soepeler te lopen wanneer je deze op het Switch-scherm speelt in plaats van op de televisie. Mogelijk speelt de resolutie hier ook een grote rol in. Desondanks zijn mijn verwachtingen voor Breath of the Wild hoog gestegen en ik kan dan ook niet wachten om meer van deze game te ontdekken.


Het was wel duidelijk dat Stefan onbekend was met de wereld van Hyrule daar hij bij eerste kennismaking Link als halve nudist de wereld instuurde, en prompt Link van een toren afgooide. Terug naar je GTA V save Stefan!

Maar even zonder grollen, mijn ervaring met Zelda: Breath of the Wild was adembenemend. Van alle titels die wij speelden kwam Zelda makkelijk het beste uit de bus als het om controls gaat. Ik koos in mijn playthrough ervoor om niet de geijkte paden te bewandelen en iets anders te proberen. Ik ging gelijk het bos in en dit leverde mij alvast een bijl en pijl en boog op. Helaas had deze keuze voor mij ook nadelen, want ik stuitte gelijk op een mini-boss die mijn beklede Link zo naar de hemel had kunnen zwiepen. Ik kon echter mijn avontuur vervolgen door -wederom- van de paden af te wijken. Een nadeel was de performance van het spel: Ik speelde zowel op de tablet als op het grote scherm maar framerate problemen, zeker in het bos, gooiden roet in het eten. En in Docked modus ziet Zelda er simpelweg niet zo ''fris'' uit. Voor wellicht de grootste release die Nintendo te bieden heeft dit voorjaar is dat geen goed teken.

Daar staat tegenover dat op de tablet de game er werkelijk magistraal uitziet. Het verslaan van monsters, het lezen van de (Nederlandse!) teksten... Breath of the Wild ademt dat tijdloze Nintendo sfeertje wat zij al diens NES tijdperk weten op te wekken bij gamers. En Breath of the Wild is daarin niet anders. Daarbij dient nogmaals een pluim te worden gegeven voor de controls. Of je nu via tablet, Joy-Con Grip, of Pro Controller speelde, de game was perfect speelbaar en ik hoop dan ook dat Nintendo dit controlschema als blauwdruk gaat gebruiken voor al zijn titels. Zelda: Breath of the Wild zal hoge ogen gooien voor Game of the Year. Nu alleen die technische problemen nog...