1-2 Switch is één van de launchtitels van de Nintendo Switch. In 28 verschillende mini-games kunnen spelers het tegen elkaar opnemen door op creatieve wijze gebruik te maken van de Joy-Con controllers. De vraag die echter op de tong van iedereen ligt: is dit niet gewoon een volgroeide techdemo?
Het is een vraag die pas met zekerheid beantwoord kan worden na de release van de game op 3 maart, echter kunnen we voorlopig al een indicatie geven. Wij konden namelijk al aan de slag met vier verschillende mini-games: Quick Draw, Milk, Count Balls en Samurai Training. De namen zijn weinig origineel, maar geven wel aan wat je kan verwachten. De spellen zijn bedoeld om met twee personen te spelen en een ieder neemt dan ook één Joy-Con in de hand. De eerste game die we onder handen namen was Quick Draw. Deze game is gebaseerd op western show-downs, waarbij je op het geluidssignaal zo snel als mogelijk je Joy-Con – lees pistool – moet trekken en in de juiste hoek moet draaien om vervolgens je tegenstander neer moet schieten. De bedoeling is dat je hierbij niet op het scherm focust – daar is naast instructies in lettergrootte 80 niets te zien – maar elkaar recht en intens in de ogen kijkt.
Op het moment dat we dachten elkaar niet meer in de ogen te hoeven kijken begonnen we aan Samurai Training. Hierin houdt één speler de Joy-Con boven het eigen hoofd om een zwaard te simuleren en de houdt de andere speler de handen, inclusief Joy-Con, ter hoogte van het gezicht om een inkomende klap van het zwaard te kunnen tegenhouden. Als de ene speler werkelijk slaat – schijnbewegingen zijn namelijk ook mogelijk – moet de ander reageren door te klappen en zo het zwaard tussen de handen nemen. In eerste instantie leek het erop dat er geen einde aan ons duel kwam, doordat er genoeg reactietijd lijkt te zijn en er geen consequenties zitten als de ontvangende speler meerdere malen in zijn handen klapt. Hopelijk is dit bij release aan te passen, anders kan deze mini-game nog wel eens gaan uitlopen.
De derde game waarmee we aan de slag mochten was Count Balls. Hierin is je Joy-Con een doos met knikkers en is het aan jou om aan te voelen hoeveel knikkers er in jouw doosje zitten. Dankzij de geavanceerde rumble functie in de controllers kunnen we ook al met zekerheid zeggen dat dit zeer goed te doen is. Je voelt de knikkers werkelijk rollen en tegen elkaar aan stoten als je met enige voorzichtigheid je Joy-Con beweegt. De laatste mini-game die we onder handen namen was Milk. In Milk draait alles om wie de meeste glazen met verse melk kan vullen door de uiers van een koe te melken. Hiervoor neem je de Joy-Con verticaal in de hand en gebruik je de schouderknoppen om achtereenvolgens bovenin de uier knijpen, deze naar beneden te trekken en vervolgens ook in de onderste schouderknop te knijpen voor een zo stevig mogelijke straal. Als je de uiers flink aan het spuiten krijgt dan weet je dat het goed aanpakt. Met deze vier mini-game ervaringen op een rij is het tijd om de balans op te maken: wat vonden wij hier nu eigenlijk van?
1-2 Switch lijkt mij een erg uitgebreide techdemo te worden. Het is duidelijk dat er in de verschillende minigames verschillende aspecten van de Joy-Con worden belicht, waarin sommige games beter slagen dan andere. Count Balls vond ik oprecht intrigerend doordat je via het stuk plastic in je hand echt leek te voelen dat er knikkers rolden. Milk was ronduit koddig dankzij de suggestiviteit en zal het goed gaan doen als partygame. Quick Draw gaat echt om milliseconden verschil, waardoor hier niet echt duidelijk in te winnen valt. De meest aangeschoten persoon is bij voorbaat al aangewezen als verliezer voor de avond dankzij een verminderd reactievermogen. Minst van de vier vond ik persoonlijk Samurai Training. Wanneer twee spelers aan elkaar gewaagd zijn kan dit spel lang, maar dan ook echt lang duren. Het zelf toevoegen van dramatische bewegingen maakt het al een stuk beter, maar hoelang houdt je dat vol? 1-2 Switch kan zeker vermakelijk zijn, maar lijkt te weinig om het lijf te hebben om het lang leuk te houden. Uiteindelijk maakt hetgeen dat wel goed werkt het gemis naar een echte mini-game topper als Wario Ware enkel groter.
Het grootste nadeel dat 1-2 Switch heeft is dat het geen pack-in titel voor de Switch zelf is. Een onbegrijpelijke beslissing die Nintendo hier maakt, daar de games die wij speelden ideaal alle aspecten van de nieuwe Joy-Cons laten zien. Quick Draw is een tijdloos spelletje wat ik vooral tijdens avondjes met vrienden, al dan niet geflankeerd door de nodige alcoholische versnaperingen een zeker succes zie worden. De combinatie van reactiesnelheid en het intimideren van je tegenstander is een concept zo oud als Rome, maar blijft bijzonder leuk. Samurai Training volgt eenzelfde basis: reageer op tijd of je bent dood. Ook dit spelletje heeft een zekere charme, maar je staat wel behoorlijk voor paal als je met je Joy-Con een zwaard probeert af te beelden. Hilariteit levert het wel op, als je door manipulatie je tegenstander meerdere malen in zijn handen kan laten klappen zonder dat je echt uithaalt. Samurai Training is eigenlijk Quick Draw, maar domweg iets sulliger. Milk was voor mij by far de slechtste titel uit het viertal. Rustig in virtuele uiers knijpen met een beweging die eerder doet denken aan een tijdverdrijf waar Nintendo zeker niet bij hoeft te zijn is in eerste instantie vooral bijzonder hilarisch, maar het verpest natuurlijk het hele serieuze aspect van de game. Helemaal als de straal melk ook afhankelijk is van hoe je knijpt... Laat maar, ik heb al teveel gezegd. Milk is de komische noot binnen de minigames, maar niemand zal je serieus nemen als je wereldkampioen in Milk wordt voor de Switch. Count Balls liet vooral de innovatie van de Joy-Cons zien, specifiek de HD Rumble feature. Ik zelf was waardeloos in het schatten, maar je kon duidelijk aanvoelen hoe geraffineerd de technologie is. Ik ben alleen bang dat door vele andere aspecten van de Switch en de Joy-Cons zelf deze HD Rumble een zeer ondergeschoven kindje gaat worden. Zonde, want de technologie biedt bomvol potentie, vooral op gebieden waar je het niet verwacht, zoals voor gehandicapten en in de zorg. Al met al is 1-2 Switch een perfecte partytitel, vergelijkbaar met Trivial Pursuit of Monopoly. Het is daarom zo jammer dat je voor de game het volle pond zult moeten betalen.
Rene Groen
(Eindredacteur)
op 23-02-2017 om 15:27
[Niv: 747 / Exp: 37333]
Hoewel er ongetwijfeld mini-games zijn die ik na één keer nooit meer aan zal raken heb ik toch wel het idee dat er enkele leuke spelletjes zijn die het met name goed zullen doen als er vrienden op bezoek zijn. Omdat het er 28 zijn heb ik niet erg het idee dat het gratis meegeleverd had moeten worden, hoewel het Nintendo wel zou sieren als ze er bijvoorbeeld een viertal gratis ter beschikking zouden stellen middels een demo.
