Een lekker ouderwetse beat-'em-up in de stijl van Streets of Rage hebben we al enige tijd niet meer gezien en dat moet veranderen. Dat is althans de gedachte die door het hoofd ging van het team bij de Franse studio Le Cartel toen ze het werk startten aan Mother Russia Bleeds.
Met Mother Russia Bleeds keert Le Cartel namelijk terug naar dat illustere verleden waar titels als Streets of Rage en Double Dragon overheersten. Dat betekent dus dat we ons op een flinke dosis geweld mogen verheugen. Als speler word je – eventueel samen met drie offline vrienden in een coöperatieve mode – wakker in een Russisch laboratorium waar je een drugsexperiment ondergaat. Je krijgt hierdoor superkrachten, ideaal om te ontsnappen uit het lab en wraak te nemen op iedereen die betrokken was. Zoals je wel kunt raden betekent dat knokken, knokken en nog meer knokken. Je beschikt hiervoor over enkele mogelijkheden. In de eerste plaats heb je lichte en zware aanvallen die gecombineerd kunnen worden tot een serie aanvallen. Daarnaast kun je ook vijanden grijpen, wapens oppikken, snel vooruit sprinten of springen. Dit alles moet je combineren om de tegenstand zo snel mogelijk te doden.
Het zijn natuurlijk mogelijkheden die vroeger ook voorbij kwamen in de concurrentie, maar Mother Russia Bleeds weet zich tegelijkertijd toch te onderscheiden. Er is namelijk een uniek drugssysteem, waarbij je op elk moment de drug 'Nekro' kunt inspuiten. Daarmee kun je ofwel iemand genezen ofwel iemand tijdelijk superkrachten geven om in moeilijke situaties te overleven. Het is zelfs mogelijk om later andere soorten drugs vrij te spelen. Je moet wel zuinig omgaan met deze drugs, je krijgt namelijk maar drie dosissen aan de start van een level. Onderweg kun je extra dosissen opzuigen uit verslagen vijanden, maar je moet niet verwachten dat je die kans frequent krijgt. De game geeft maar kort de tijd en het is vaak te druk om onmiddellijk de Nekro op te zuigen. Het is dan ook tactisch kijken wanneer je deze wil inzetten zodat je later niet zonder drugs komt te zitten.
Mother Russia Bleeds weet zich eveneens te onderscheiden via de baasgevechten waarin je de baas vaak op een originele manier moet aanpakken. Er is bijvoorbeeld een baasgevecht waarin de baas onder een rijdende tractor moet geduwd worden. Het is een aanpak die fantastisch werkt tot het laatste baasgevecht dat door zijn moeilijkheidsgraad een heel vervelende opgave betreft. Het is spijtig want de game is tot dat moment redelijk goed gebalanceerd, dankzij een goed checkpunt-systeem. De Le Cartel game daagt je nochtans goed uit, de game durft namelijk tientallen vijanden op de personages af te sturen waarbij deze vaak andere strategieën durven gebruiken. Enkel de hitdetectie – jij moet namelijk redelijk accuraat zijn terwijl de vijanden wat meer vrijheid hebben – is in deze situaties soms een hindernis die jou wat gezondheid kan kosten. Je wordt gelukkig nooit te ver teruggeslagen door het genereuze checkpunt-systeem.
Zoals het verhaal betaamt komt het geweld ook naar voren in de grafische stijl. Le Cartel heeft gekozen voor een retro pixelstijl die doet terugdenken aan het verleden – een beslissing die ook andere extreme titels als Hotline Miami hebben genomen – maar tegelijkertijd prachtige, gedetailleerde achtergronden biedt. De game weet voornamelijk aandacht te trekken via de details in de omgevingen, bijvoorbeeld in de seksclub die je passeert. Interessant hierbij is dat je ook aan de vijanden kunt zien hoeveel gezondheid ze nog over hebben. Als ze zwaar gekwetst zijn, zie je het ook aan hen dat ze in elkaar geslagen zijn, een goede manier om de inleving te verhogen. De soundtrack kiest voor een modernere stijl, met ritmische beats die een goede aanvulling zijn op de actie. De titel weet dus audiovisueel een goede indruk na te laten.
|
