De Eerste Wereldoorlog had de oorlog moeten zijn die alle andere oorlogen zou beëindigen. Niets is echter minder waar. De oorlog resulteerde in een immens verlies aan levens en schond mensenrechten als nooit tevoren. Met Battlefield 1 waagt DICE zich aan een entertainmentproduct die zich afspeelt te midden van dit conflict dat Europa voorgoed zou veranderen.

Het is met de uitgave van Call of Duty 4: Modern Warfare dat er een einde kwam aan het gouden tijdperk van historische shooters. Natuurlijk zijn er hier en daar shooters verschenen, zelfs binnen de Call of Duty-serie, die zich afspeelden in het verleden, maar de focus verschoof steeds verder het moderne tijdperk in. Het is dan ook een gewaagde stap om het moderne, al dan niet futuristische, in te ruilen voor gedateerde wapens en machines. Gezien de ernst van het conflict en het niet bestaande onderscheid tussen goed en kwaad hierin, lag voor DICE de uitdaging om een game te creëren die deze oorlog serieus neemt, maar tegelijkertijd ook de speler weet te vermaken. Terugkijkend op een week met deze langverwachte titel kan ik concluderen dat het zwaartepunt in deze balans ligt bij het vermakende aspect, maar de moeite die er is genomen om de ellende weer te geven mag zeker niet ongenoemd blijven.


De openingsscène van de game is er één die mij nog lang zal blijven heugen. Deze scene portretteert één van de vele zinloze gevechten gestreden om geografische progressie van luttele honderden meters. ‘You are not expected to survive’ wordt je voorafgaand aan de gameplay verteld en overleven zal je niet. Met deze grofweg vijftien minuten aan spelmateriaal introduceert DICE de speler met de tragedie van de Eerste Wereldoorlog en worden tegelijkertijd verschillende gameplayonderdelen aan de speler uitgelegd. Het mag zeker gezegd worden dat ik enorm onder de indruk was. Na deze introductie opent het spel zich voor je en wordt het meteen duidelijk dat de focus ligt op de multiplayer. Er is echter meer, DICE heeft namelijk vijf verschillende ‘War Stories’ gecreëerd die zich afspelen in verschillende onderdelen van de oorlog.

Deze verhalen behalen echter nergens het niveau van de fantastische introscène. Cinematografisch zijn de verschillende cutscènes schitterend gemaakt en in het korte tijdsbestek dat we met de karakters beleven – grofweg één tot twee uur per onderdeel – zijn er zeker momenten die je bij blijven. De gameplay is echter minder interessant. Als speler ben je vaak meer een ‘one-man-army’ dan een inwisselbare pion in een uit de kluiten gewassen potje Risk, hetgeen met de intro juist zo goed werd neergezet. Het geheel vormt meer een voorbereiding op de multiplayermodus dan dat het een op zichzelf staande campagne is. Door het gebrek aan een slimme kunstmatige intelligentie ontbreekt er een gevoel van impact en raakte ik persoonlijk vrij snel verveeld. Daarnaast weergeeft de game enkel verhalen van wat wij nu kennen als de winnende partij van deze oorlog. Het spelen als een Duitse voetsoldaat of een Oostenrijk-Hongaarse ruiter had, zeker in de context van deze oorlog zonder doel, de virtuele beleving van dit conflict kunnen verrijken. Persoonlijk, en ik ben hier voorzichtig, want ik weet dat velen van jullie hier anders over zullen denken, ben ik van mening dat er uit dit conflict veel meer te behalen is op zowel emotioneel vlak als gameplaygewijs dan dat er nu sprake van is.


Ondanks deze kritische noot is iedereen er natuurlijk wel van op de hoogte dat het offline gedeelte niet de focus is van een Battlefield game. De multiplayer is het paradepaardje van de serie en ook nu is het dit aspect dat mij dagelijks uren achtereen weet te vermaken. Voor veteranen in deze franchise is de multiplayer erg herkenbaar. Zeker een populaire modus als Conquest, waarbij er op één map meerdere vlaggen tegelijkertijd door het team veroverd dienen te worden, is vrijwel onveranderd gebleven sinds de eerste maal dat ik het slagveld betrad op Wake Island in Battlefield 1942. Naast deze en andere bekende modi als Rush, Domination en Team Deathmatch zijn er twee nieuwe speelmogelijkheden: War Pigeons en Operations. In War Pigeons moet je postduiven zien te verkrijgen en deze enige tijd bewaren voordat deze kunnen uitvliegen om je boodschap te verzenden, een modus die even leuk is, maar daarna snel in vergetelheid zal raken.

Operations daarentegen maakt meer impact. Hierin wordt expliciet gebruik gemaakt van waargebeurde slagvelden waarin je als aanvaller of verdediger te werk gaat om een overwinning te boeken. Het is een meer realistische portrettering van de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog doordat je als verdediger de loopgraven inkruipt en de machinegeweren bezet tot de vijand in je vizier opduikt. Als aanvaller zul je tactisch te werk moeten gaan om nodeloos sterven te vermijden. Elk team heeft een bepaald aantal troepen – lees levens – paraat die ingezet kunnen worden. Als je als aanvaller geen strategische punten weet te veroveren en al je levens verliest is de ronde verloren. Het tegenovergestelde gaat op voor de verdediger, die als ze al haar terrein moet opgeven en uit levens raakt ook zal verliezen. Dit is echter niet het einde van Operations, er zal in meerdere ronden gestreden worden, waarbij het conflict steeds verder escaleert. Zo zullen Behemoth zeppelins ingezet worden aan de kant van de verliezende partij om het tij te keren en alsnog een overwinning te boeken. Voorafgaand, tijdens en na afloop wordt de strijd geanalyseerd aan de hand van de historische werkelijkheid, maar wordt er ook gespeculeerd over de gevolgen van een andere afloop. Een interessante, maar zeker ook vermakende modus die nieuwe diepgang geeft aan een multiplayerwedstrijd.


Om het geheel vermakelijk en toegankelijk te maken heeft DICE zo hier en daar wat creatieve vrijheid genomen in het wapenarsenaal van de soldaat. Machinegeweren en shotguns werden bij lange na niet zoveel gebruikt in de Eerste Wereldoorlog als dat in de game het geval is. Dat betekent niet dat ze niet bestonden, ze waren simpelweg niet voor iedereen beschikbaar of bevonden zich nog in een experimentele fase. De keerzijde van dit verhaal is dat de online matches wel meer actie kennen en snel kunnen verlopen. Zo zijn bijvoorbeeld ook paarden vrijwel onverwoestbaar, zodat spelers hier ook echt gebruik van maken, ondanks dat ze hier zo vanaf te schieten zijn. De chaos die ontstaat wanneer tanks, vliegtuigen, zeppelins, paarden en een hoop schreeuwende soldaten elkaar op het slagveld ontmoeten is intens, maar ontzettend verslavend.

Hier komt bovenop dat de soundtrack ontzettend goed in elkaar steekt, met melodieuze muziek die het nationalistische en het eervolle aspect van een legercarrière goed weet te benadrukken. Daarnaast is de game grafisch werkelijk waar een parel. Natuurlijk zijn er hier en daar wat grafische glitches, maar ik heb niets noemenswaardigs opgemerkt dat voor mij op enig moment de gameplay wist te hinderen. De treurnis van een verwoest, modderig landschap dat overspoeld wordt door regen en lijken, maar ook de frisheid van de Italiaanse Alpen in een schitterend vergezicht waarachter zich een mensonterend spektakel afspeelt wist bij mij zeker indruk te maken. Artillerie, bommen en granaten laten grote gaten achter in het landschap. Een tank die door muren, maar ook door gebouwen heen raast. Een groep vliegtuigen die een angstaanjagende zeppelin weten te veranderen in een enorme vuurbal die alles onder zich met de grond gelijk maakt. Battlefield 1 is werkelijk waar een spektakel voor al je zintuigen.


Met Battlefield 1 brengt DICE hun langlopende shooterfranchise weer terug op hoog niveau. De Eerste Wereldoorlog blijkt een uitstekende setting te kunnen zijn voor een triple-A shooter. Hoewel de verschillende War Stories geen klassiekers zijn, laat DICE zien wel respect te hebben voor het bronmateriaal en de nalatenschap van ‘The Great War’. Een aspect dat zeker niet ondergewaardeerd mag worden. Let wel, de game is bij lange na niet een documentaire in videogamevorm, maar doet zijn best zichzelf historisch te gronden. De singleplayer vormt een goed aperitief, maar stelt teleur door weinig echte uitdaging en repetitieve opdrachten. In de multiplayer blinkt de game uit. De chaos, de intensiteit, het gevoel jezelf te bevinden op een waar slagveld maken de ervaring onvergetelijk en verslavend.