Review: Mighty No. 9
Door Rene Groen op 27-06-2016 om 07:09
|
Bron: Gamed
|
Je krijgt maar één kans voor een eerste indruk, zo gaat het bekende spreekwoord. Ook Keiji Inafune en ontwikkelteam Comcept begrepen dit en wisten in september 2013 veel gamers voor zich te winnen met Mighty No. 9, een spirituele opvolger van Mega Man. Het leek het begin van een rooskleurige toekomst.
Wil Capcom Mega Man geen nieuw leven inblazen, dan doen we het lekker zelf. Het moet de simpele gedachte geweest zijn die massaal aansluiting vond bij gamers. Bijna vier miljoen dollar werd opgehaald om het project te realiseren op vrijwel ieder denkbaar spelsysteem. Een ambitieus plan, zo bleek al snel. De game werd meermaals uitgesteld en is ook nog niet op ieder systeem beschikbaar. Er zijn zelfs geruchten dat Inafune, geestelijk vader van Mega Man, het project vroegtijdig verlaten zou hebben. Kortom; een ietwat zorgwekkende voorgeschiedenis, hoewel het natuurlijk allemaal vergeten en vergeven kan worden bij een indrukwekkend eindresultaat.
Mighty No. 9 draait om Beck, de negende robot die zijn acht kameraden moet stoppen nadat deze geïnfecteerd geraakt zijn door een computervirus. De volgorde waarin je ze aanvangt is aan de speler, waarbij je hun krachten over kunt nemen nadat je ze overwonnen hebt. Voorafgaande aan zo'n baasgevecht zul je jezelf eerst door een level moeten vechten en platformen. Klinkt bekend? Precies, het is de blauwdruk van Mega Man die ook nu naar voren komt. Toch is er ook een belangrijk verschil tussen de twee; Mighty No. 9 is een stuk minder indrukwekkend.
Een groot onderdeel hiervan is gevormd door de moeilijkheidsgraad. Begrijp me niet verkeerd, ik juich moeilijke games toe, mits deze eerlijk zijn in diens opbouw. Mighty No. 9 is dit veelal niet. Veel van de obstakels die je moet zien te overwinnen komen neer op geluk in plaats van kunde. Onderdeel van dit probleem zit hem in de achterliggende techniek, of beter gezegd; het gebrek eraan. Door problemen met de framerate miste ik de toch al zeer strikte sprongen of kon ik aanvallen van vijanden lastig inschatten. Omdat de checkpoints veelal op onlogische posities zijn ingedeeld betekende dit dat secties meermaals opnieuw doorlopen dienden te worden. Ook de bazen variëren van goed uitgedacht tot tenenkrommend irritant, waarbij hun verworven krachten lang niet allemaal even behulpzaam zijn en je het standaard wapenarsenaal van Beck mogelijk zelfs zult prefereren boven de extra verworven krachten.
En dit terwijl de basis van de gameplay helemaal zo gek nog niet is. Wanneer je een vijand voldoende geraakt hebt kun je deze middels een dash absorberen. Je verdient hier een upgrade mee zodat Beck voor korte tijd net iets sneller of sterker is. Rijg dit aan elkaar en je combometer zal tot indrukwekkende hoogtes stijgen. Tegelijkertijd is dit een gemiste kans, het had namelijk nog leuker geweest als hier een zekere beloning tegenover zou staan. Wellicht is dit gebrek aan een beloning maar beter ook, omdat de controls op momenten net niet strak genoeg aanvoelen zul je meermaals een foutje maken die resulteert in een directe dood.
Naast de technische gebreken voelt de algehele presentatie eveneens niet overtuigend aan. Sommige levels zijn alleraardigst, anderen voelen als haastig werk. Van een lelijk aandoend waterlevel tot explosies die in Paint getekend lijken te zijn, van blokkerige texturen tot cutscenes waarin de monden van karakters niet bewegen. Het geluid is wat dat betreft een positieve uitzondering, maar de kanttekening is dat de Engelse stemacteurs al snel ingewisseld werden door de Japanse, hoewel ook hiermee niet voorkomen werd dat uitspraken veelvuldig worden herhaald. De toevoeging van een coöperatieve modus en een Challenge Mode doen helaas weinig aan de misère. Deze missies worden gekenmerkt door een zwarte achtergrond en herhalende gameplay, niet de ingrediënten die als smaakmakers bestempeld kunnen worden. Mighty No. 9 is dan ook het beste te vergelijken met frikandel; ontstaan uit het restvlees van betere producten, maar lang niet zo indrukwekkend.
|
|
|
Beoordeling
45
Na meerdere malen uitgesteld te zijn is Mighty No. 9 dan eindelijk verkrijgbaar op een deel van diens beoogde systemen. Al te blij hoef je hier echter niet mee te zijn. Hoewel de charme van de game duidelijk waarneembaar is had het nog de nodige maanden ontwikkeltijd kunnen gebruiken. Om de onbalans te finetunen, de speelbaarheid te vergroten en de graphics en het geluid naar een hoger niveau te tillen. In diens huidige staat kun je beter een oude Mega Man titel van stal halen, Mighty No. 9 maakt namelijk geen aanspraak op die van een spirituele opvolger.
|
|
|
|
 15:10 Machinegames maakt Quake episode
 07:09 Gameplaybeelden Corpse Party
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Mrakz0r
op 27-06-2016 om 09:47
[Niv: 36 / Exp: 1778]
|
|
Zeer jammer dit. Genoeg megaman fans die teleurgesteld zijn. Vraag me af wat er achter de schermen allemaal voor invloed heeft gehad hierop.
|
|
Lawliet
op 27-06-2016 om 13:34
[Niv: 346 / Exp: 17280]
|
|
Keiji Inafune was in werkelijkheid nauwelijks betrokken en schuift zijn schuld naar andere waaronder het budget. Tijdens de ontwikkeling aan andere projecten en een tweede kickstarter man man. Je had verwacht met een project als deze dat hij hier hard aan zou werken. Dit was de game waarin je Capcom liet zien dat je zonder hun kan en dan dit. Bah.
|
|
|
Gast (82.173.56.xxx)
op 27-06-2016 om 19:07
|
|
Eerst had ik zoiets van fuck wat iedereen zegt, Ik ga deze game toch proberen. Een groot onderdeel hiervan is gevormd door de moeilijkheidsgraad. Begrijp me niet verkeerd, ik juich moeilijke games toe, mits deze eerlijk zijn in diens opbouw. Mighty No. 9 is dit veelal niet. Veel van de obstakels die je moet zien te overwinnen komen neer op geluk in plaats van kunde. Onderdeel van dit probleem zit hem in de achterliggende techniek, of beter gezegd; het gebrek eraan. maar met deze text,laat ik um toch staan. Ninja gaiden 3 is ook zo irritant/tergend moeilijk gewoon beetje rambo button smashe heb je dan zonder goede techniek als ninja gaiden 1-2.
|
|
|
Gast (82.173.56.xxx)
op 27-06-2016 om 21:45
|
|
Eerst had ik zoiets van fuck wat iedereen zegt, Ik ga deze game toch proberen.
Een groot onderdeel hiervan is gevormd door de moeilijkheidsgraad. Begrijp me niet verkeerd, ik juich moeilijke games toe, mits deze eerlijk zijn in diens opbouw. Mighty No. 9 is dit veelal niet. Veel van de obstakels die je moet zien te overwinnen komen neer op geluk in plaats van kunde. Onderdeel van dit probleem zit hem in de achterliggende techniek, of beter gezegd; het gebrek eraan.
Maar met deze text,laat ik um toch staan. Ninja gaiden 3 is ook zo irritant/tergend moeilijk gewoon beetje rambo button smashe heb je dan zonder goede techniek als ninja gaiden 1-2.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
