Review: TMNT: Mutants in Manhattan
Door Rene Groen op 01-06-2016 om 07:12
|
Bron: Gamed
|
Vorig jaar waagde ontwikkelaar Platinum Games zich aan een Transformers game. Met name voor de fans een geslaagd project maar tegelijkertijd viel moeilijk te ontkennen dat er meer in had gezeten. Ook nu mocht de studio met een door velen geliefde licentie aan de slag.
Donatello, Leonardo, Raphael en Michelangelo. Of het nu is van het speelgoed, de comics, de animatieserie of de films; iedereen weet meteen dat dit viertal beter bekend staan als de Turtles. De games rondom pizzaliefhebbende, cowabunga-roepende schildpadden brachten ons in het verleden gemengde resultaten. Wat dat betreft is Platinum Games een gewaagde kandidaat voor de ontwikkeling van Mutants in Manhattan, ook zij kwamen namelijk met games van gemengde kwaliteit. Toptitels als Bayonetta werden afgewisseld met matige games als The Legend of Korra en voorafgaande aan het spelen was ik dan ook vooral benieuwd in welke categorie we Mutants in Manhattan konden plaatsen.
Helaas blijkt al snel dat Platinum Games zich er op vele fronten makkelijk vanaf heeft proberen te maken. Neem de opbouw van de negen levels. In semi-open omgevingen krijg je voortdurend herhalende opdrachten als het onklaar maken van een bom, hacken van een terminal of uitschakelen van een groep vijanden. Doe dit lang genoeg en je mag het opnemen tegen een baas, waarna het zich in een volgend level weer herhaalt. Het is een herhalingsoefening die je vier á vijf gameplay geeft, waarna je het spel hebt uitgespeeld. Let wel; we hebben hier te maken met een game die een adviesprijs heeft van 45 Euro, geen downloadable game van één of twee tientjes.
De problematiek zou op te vangen zijn wanneer de gameplay interessant is, maar ook op dit vlak weet de ontwikkelaar niet te overtuigen. Hoewel de Turtles bestaan uit vier duidelijke identiteiten is het in de game enkel hun wapen die het verschil uitmaakt. De variëteit komt verder enkel naar voren middels de zogeheten Ninjitsu krachten. Sommigen zijn exclusief voor één karakter, zoals het vertragen van de tijd door Leonardo, maar andere zijn aan iedere Turtle toe te wijzen. Het idee van deze (upgradebare) krachten is nog best aardig, maar wordt tegelijkertijd teniet gedaan door andere factoren. Het is vaak simpeler om de twee aanvalsknoppen te blijven gebruiken, waardoor ik de tip wil geven om een hogere moeilijkheidsgraad te kiezen. Echter voorkomt dit niet dat je een nogal chaotisch schouwspel krijgt voorgeschoteld. Aangezien je als speler kunt wisselen tussen de vier Turtles raak je al snel het overzicht kwijt tussen niet alleen de personages, maar tevens welke Ninjitsu krachten je ze had meegegeven. Een oplossing zou geboden moeten worden door coöperatieve gameplay, maar dit is enkel online mogelijk. Voor wie gehoopt had op lokaal plezier van weleer; ik moet jullie helaas teleurstellen.
We benoemden al eerder de opbouw van levels in termen van gameplay, maar ook qua design zien we niet één lijn in termen van kwaliteit. De grotere gebieden die zich buiten afspelen behoren wat dat betreft tot de spaarzame punten die ze aardig op orde hebben. Omdat de omgevingen wat weidser zijn opgezet heb je iets meer zicht op de actie. Haaks hierop staan de ondergrondse, lineaire, afgesloten gebieden die je in één rechte lijn naar de eindbaas laat wandelen. Mijn hoop was dat deze baasgevechten een interessant gevecht zouden vormen. Helaas kun je het al raden; ook dit bleek ijdele hoop. Iedere eindbaas heeft zeven levensbalken waar je jezelf doorheen moet worstelen. En waar ik 'jezelf' noteer mag je dit letterlijk nemen; de computergestuurde Turtles dragen totaal niet bij aan het gevecht. Ze zijn gewillig slachtvoer en vragen voortdurend hulp van de speler. Klinkt dit al vervelend? Wat te denken van het laatste gedeelte van het spel, waarin je iedere baas nogmaals achter elkaar moet verslaan. Een stukje herhalingsoefening om de tijdsduur wat op te rekken van een toch al korte game.
Kijkend naar de screenshots zou je misschien verwachten dat de game zo slecht nog niet is. En dat klopt. Maar daar zijn het dan ook screenshots voor. Gaan deze beelden eenmaal bewegen dan vallen al snel de gebreken op. Vijanden die net buiten beeld staan waardoor je ze niet ziet, herhalende omgevingen en een drukte die het overzicht meermaals blokkeert zijn stoorzenders waar je gedurende de gehele game mee te maken hebt. Het geluid is wat dat betreft niet veel beter. De uitspraken zijn in het begin nog grappig en de stemacteurs zeker niet slecht, maar wanneer ze steeds weer in herhaling vallen heb je er al snel genoeg van. Voeg hier een verhaal aan toe waarin Shredder en Krang de wereld over willen nemen met behulp van handlangers als Bebop en Rockteady, en je hebt door dat er ook op dit gebied weinig tijd genomen is om de middelmaat te ontstijgen.
Het grootste kritiekpunt op de game is misschien nog wel dat er potentie in het spel zat. De visuele stijl past perfect bij de Turtles en wanneer de Ninjitsu aanvallen goed gecombineerd worden is het genieten. Met meer ontwikkeltijd en mogelijk een groter budget hadden de plooien gladgestreken kunnen worden en hadden we een game kunnen spelen die Turtles-waardig is. Helaas zijn de plooien nu echter heuvels die je met nog geen bulldozer egaal kunt maken. Alle goede bedoelingen ten spijt kunnen we Teenage Mutants Ninja Turtles: Mutants in Manhattan nu aan niemand aanraden.
|
|
|
Beoordeling
40
Wanneer ontwikkelaar Platinum Games aan een licentietitel werkt is het altijd afwachten wat het resultaat zal worden. Na het teleurstellende Legend of Korra leken we een stijgende lijn waar te nemen met Transformers: Devestation, maar TMNT: Mutants in Manhattan toont aan dat ze weer terug zijn op hun oude, teleurstellende niveau. De game is niet alleen kort, herhalend en onoverzichtelijk, maar ook de beslissing om enkel online coöperatief te kunnen spelen draagt niet bij aan de beleving. De spaarzame momenten waarop ze hun goede bedoelingen laten zien wegen niet op tegen dit beschamende product waarmee ze gamers op een makkelijke manier geld afhandig proberen te maken.
|
|
|
|
 15:49 Oxenfree met New Game+ én op PS4
 07:03 Xbox One krijgt prijsdaling
|
| Reacties (4) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 01-06-2016 om 07:41
|
|
Jammer dat Platinum Games het zo verneukt heeft.
Het is zo duidelijk als iets dat hun beste mensen op Scalebound[Microsoft] zitten
|
|
Mafusto
op 01-06-2016 om 08:41
[Niv: 115 / Exp: 5756]
|
|
@Gast hierboven
Dat is nog maar de vraag aangezien Square en niet zo gek lang geleden ook Square en Nintendo games lieten maken door/met Platinum. Daarbij komt ook dat het budget van Korra en deze game ook vele malen lager ligt dan een Scalebound, Nier 2 en Star Fox.
|
|
|
Gast (217.119.236.xxx)
op 01-06-2016 om 09:21
|
|
Ik vraag me af of die mensen zelf uberhaubt wel eens gegamed hebben. Dit soort games zijn puur offline co-op couchgames. Online co-op zou een extraatje moeten zijn.
|
|
|
Gast (213.46.74.xxx)
op 01-06-2016 om 11:46
|
|
Mafusto
Ja ze hebben in korte tijd wel veel projecten.Wet ik dan wel weer las is dat bij Star Fox maar een heel klein team betrokken is geweest.
Ik denk ook dat dit project voor Activision niet veel heeft mogen kosten.
Persoonlijk vond ik Transformers wel weer erg geslaagd.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
