Review: Coffin Dodgers
Door Rene Groen op 08-05-2016 om 14:24
|
Bron: Gamed
|
Wat doe je als Magere Hein heeft aangekondigd zijn werk te stoppen, maar jij tot de laatste 'gelukkige' slachtoffers behoort alvorens hij zijn carrière afsluit? Precies, dan sluit je een overeenkomst waarin kartraces centraal staan. Dit opvallende uitgangspunt vormt de rode draad in Coffin Dodgers.
Een verzameling van zeven ouderen, denk aan een oorlogsveteraan en een oud omaatje, laten zich niet zo makkelijk de dood in meeslepen. Het compromis is een toernooi van races, waarin verliezers als zombie achter blijven en overwinnaars nog enige tijd van het leven kunnen genieten. Het is de ontwikkelaar te prijzen dat ze enige verhaalvertelling willen introduceren, maar al snel blijkt dat de game op andere vlakken beter aandacht had kunnen krijgen. Welke scootmobielracer je ook verkiest, de één heeft geen andere statistieken dan de ander. Sterker nog, door een gelijk strijdveld moet je meer moeite doen om een race niet door te komen dan wel. Dit komt tevens door de opzet, waarin je totaal dertien races zult rijden en enkel de laatste winnend af moet sluiten om je leven zeker te stellen. In de eerste twaalf races volstaat een top drie notering om door te komen. Wil je halverwege de race toch liever een nieuwe poging wagen, dan heb je pech. De optie om de race te herstarten is weliswaar aanwezig voor de andere modi en alhier ook te zien, maar niet te selecteren. Een opvallende keuze.
De scootmobiels zelf kun je upgraden in bekende categorieën als acceleratie en snelheid. Verder heb je een wandelstok waarmee je beuken uit kunt delen en kun je objecten oppakken om als wapen in te zetten. Verwacht op dit gebied geen originele ideeën, je hebt het allemaal al eens eerder gezien en het is in andere games ook beter uitgewerkt. Waar Mario Kart bijvoorbeeld een goede balans heeft in je notitie op het spelersveld en het wapen dat je verkrijgt, daar is dit hier geheel lukraak gedaan. Dit is eigenlijk voor meerdere factoren te noteren, zo is de camera niet stabiel en zijn de omgevingen ronduit lelijk. Sommige games die in het begin van de vorige generatie consoles verschenen zien er nog beter uit. Qua variatie hoef je eveneens niet veel te verwachten. Gekozen is om diverse locaties rondom het stadje Sunny Pines als strijdtoneel te gebruiken, maar geen van allen weten ze te imponeren. De anderhalf uur die je bezig bent om Magere Hein te verslaan, en hem als speelbaar karakter vrij te spelen, is dan ook geen plezierige rit. De reden om hem te selecteren en alsnog te gaan racen ligt hem dan ook vooral in de te verdienen Achievements en Trophies, niet in de spelvreugde.
Ook op ander vlak weet de ontwikkelaar vraagtekens op te werpen. Gedurende een race kun je bijvoorbeeld tegen objecten aanbotsen, hetgeen normaliter natuurlijk niet aan te raden is. Een tutorial zal dit ook onderschrijven, hoewel je er in de races juist XP punten voor krijgt. Op zichzelf al raar, maar wat het nog raarder maakt is dat je nergens een uitleg krijgt wat je met deze punten kunt doen. De te verzamelen muntjes laten je de scootmobiel upgraden, qua XP weten we echter de bedoeling niet. De implementatie van een open wereld in de “Crazy Granddad” mode klinkt verder als een unieke toevoeging voor het genre, maar laat ons enkel items oppikken en wegbrengen alvorens een timer afloopt. Niet erg spannend dus, hetgeen eveneens te noteren valt voor de split-screen multiplayer. Een online multiplayer behoort namelijk enkel tot de toekomstplannen.
Ondanks de aardige invalshoek weet Coffin Dodgers dan ook nergens te imponeren. Een minimalistische presentatie, graphics die tien jaar geleden al weinig indruk maakten, een soundtrack met slechts enkele nummers en matige geluidseffecten; het werkt allemaal niet lekker. Dit terwijl de modi zelf in orde zijn, maar geen van allen weten ze te imponeren of iets unieks op tafel te leggen. Na korte tijd had ik het dan ook wel gezien en de enige reden dat ik toch nog even doorspeelde was om nog enkele Achievements binnen te halen. Wellicht had het beter geweest als Magere Hein zijn slachtoffers direct had gemaakt zonder hier een competitiestrijd van te maken.
|
|
|
Beoordeling
30
De hoofdrollen in Coffin Dodgers worden opgeëist door ouderen die de dood trachten te ontwijken door het tegen Magere Hein op te nemen in een racewedstrijd. Het is duidelijk dat getracht is om een andere invalshoek voor Mario Kart te bedenken, het is alleen jammer dat ze op ieder ander vlak totaal niet weten te imponeren. Grafisch ondermaats, qua geluid eenzijdig en gameplay die niets bijzonders op tafel legt. Geen game die ook maar mag tippen aan zijn bronmateriaal.
|
|
|
|
 15:21 Achievements Tropico 5
 14:13 SUPERHOT
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
