Review: Halo 5: Guardians
Door Rene Groen op 09-11-2015 om 07:11
|
Bron: Gamed
|
De zogeheten Forerunner trilogie werd in 2012 ingezet toen ontwikkelstudio 343 Industries met Halo 4 het stokje van Bungie over nam. Zij wisten de vertrouwdheid van de Halo franchise te bewaren en hier tegelijkertijd hun eigen ideeën aan toe te voegen. We zijn inmiddels drie jaar verder en onder de naam Halo 5: Guardians krijgt het verhaal zijn langverwachte vervolg.
Enkele maanden zijn gepasseerd en Master Chief is met zijn Blue Team op missie. Het is op dit moment dat hij een bericht krijgt van Cortana, hoewel zij dood werd gewaand geeft ze aan nog altijd in leven te zijn, hetgeen Master Chief doet besluiten zijn directe orders te negeren en haar na te jagen. Zijn meerderen laten dit niet zomaar gebeuren en besluiten om een ander Spartan team in te schakelen om hem te achterhalen en in te rekenen. Dit team, Fireteam Osiris genaamd, staat onder leiding van Jameson Locke die we kennen van de vijfdelige serie Halo: Nightfall. Het verhaal is over het algemeen goed te volgen, hoewel sommige verwijzingen en benamingen soms wat extra uitleg verdienen voor degenen die minder bekend zijn met de serie. Tegelijkertijd is het een waar feestje voor de Halo kenners omdat vele elementen uit de franchise samen komen binnen het verhaal.
Door twee teams centraal te stellen zul je als speler heen en weer geslingerd worden tussen het spelen als Master Chief en Locke. De verdeling hiervan valt in het voordeel van laatstgenoemde, gedurende de vijftien missies speel je vooral als de leider van Fireteam Osiris, hoewel het qua gameplay niet heel veel uit maakt. In een latere alinea gaan we dieper in op deze gameplay, maar over het algemeen genomen hebben ze dezelfde kwaliteiten en speelwijzen. Dit is ook op te tekenen voor het team waar je mee optrekt, Halo 5 is namelijk geen individuele aangelegenheid. Ten alle tijde trek je op met een team van vier man, waarbij jij de hoofdrol opeist. Een leuke verandering, maar iets meer variëteit tussen beide teams had welkom geweest.
Het spelen in teamverband brengt op diverse vlakken veranderingen met zich mee. Hoewel vier personen zich perfect lenen voor coöperatieve gameplay met vrienden heeft dit enkel betrekking op het online vlak. Vrienden uitnodigen om de campaign lokaal te doorlopen is er dan ook niet bij, een flinke aderlating om vriendschappen die gevormd werden door eerdere Halo games een vervolg te geven. Speel je solistisch, dan zullen de overige teamleden worden ingevuld door de computer zelf. Je kunt ze simpele opdrachten geven als 'ga naar dat punt' of 'pak dat wapen' en ze gebruiken om je overeind te helpen als je geraakt bent. Je hebt hier slechts een korte tijdsperiode voor, het is dus niet verstandig om vooruit te rennen en erop te vertrouwen dat ze als wandelend medicijn dienen.
Samenspelen in een team brengt een wezenlijk andere ervaring naar boven die niet als volledig positief gezien hoeft te worden. Hun AI is bijvoorbeeld nogal wisselvallig, hetgeen je zeker op de hogere moeilijkheidsgraden zuur op kan breken. Het ene moment staan ze je bij in de strijd en heb je het gevoel als eenheid te opereren, een andere keer laten ze je doodbloeden terwijl je hun hulp inroept, maar ze besluiten om je te negeren of middels een omweg bij je te komen. Het staat haaks op de momenten waarbij je het team de ene richting opstuurt, jij de andere kant opgaat en de vijand weet te verrassen. Gelukkig is de AI op te vangen door te spelen met mensen van vlees en bloed, het coöperatieve spel is dan ook vooral waar Halo 5 in uitblinkt.
Op het gebied van gameplay heeft 343 Industries zich er niet makkelijk vanaf gemaakt. Belangrijkste toevoeging zijn de kleine raketmotors in het pak die je op diverse manieren kunt gebruiken. Je kunt bijvoorbeeld een doorgang creëren door tegen een object te beuken en wanneer je onder vuur ligt is het ideaal om even opzij te flitsen en jezelf op deze manier veilig te stellen. Door de grotere opbouw van levels, waarbij je ook op richels kunt klimmen en wat uiteraard is toegespitst op het spelen in teamverband, kun je ook op hogere locaties komen. Niets is vervolgens zo leuk om richting je vijand te springen en een ground slam uit te voeren, waarmee je in vliegende vaart op een gekozen locatie neerkomt. De laatste toevoeging vinden we in de vorm van ADS, voluit Aim Down Sight. Ieder wapen heeft de functie gekregen om in te zoomen, hetgeen als een logische toevoeging voelt en ook prima werkt.
Het is jammer dat al deze toevoegingen in gameplay niet bruikbaar zijn tegenover een breder scala aan vijanden. Of het nu gaat om de Grunts, Hunters, Jackels en Elites aan de kant van de Covenant of de Watchers, Knights en Crawlers van de Prometheans; we hebben het allemaal al eens voorbij zien komen. Enige uitzondering vinden we in laatstgenoemd kamp middels de Soldiers. Hun unieke eigenschap is de mogelijkheid om te kunnen transporteren over een kleine afstand. Hoewel het verhaaltechnisch gezien wellicht logisch is dat we niet ineens een breed scala aan nieuwe vijanden leren kennen voelt het toch ietwat makkelijk om zich te beperken tot deze minimalistische toevoeging. Gelukkig valt dit nergens op te tekenen voor de graphics en het geluid. Zelfs op drukke momenten toont Halo 5 geen enkele hapering en de cutscenes zijn van een niveau die duiden op een hoogwaardige kwaliteitswaarde. Ditzelfde is op te tekenen voor de geweldige soundtrack en stemacteurs die hun karakters tot leven laten komen.
Geen Halo zonder multiplayer en dit is dan ook vooral wat voor tientallen uren spelplezier moet gaan zorgen. Laten we jullie maar meteen gerust stellen: dit zal ook zeker gaan gebeuren. Niet door de multiplayer compleet ondersteboven te keren, maar door enkele toevoegingen te doen die allen zeer goed uitpakken. Vergeet ook alle problematiek rondom matchmaking ten tijde van Halo: The Master Chief Collection, alles werkt ditmaal vloeiend en nergens werden er problemen ondervonden om een potje te starten of draaiend te houden.
Veel van de oude modi zijn terug, waarbij velen nauwelijks anders zijn dan voorheen. Modi als Capture the Flag, (Team) Slayer en Free-For-All zullen allen een belletje doen rinkelen, uiteraard aangevuld met de nieuwe mogelijkheden in gameplay. Tegelijkertijd geeft niet iedere mode van weleer een acte de présence, zo missen we mogelijkheden als King of the Hill, Infection en Oddball. Tegelijkertijd zijn er ook toevoegingen gedaan om deze gaten in te vullen. Geheel nieuw is Breakout, dat schittert in diens eenvoud en daardoor echt draait om de kwaliteiten van de individuele én samenwerkende speler. Twee teams van vier Spartans nemen het tegen elkaar op en dood is ook echt dood. De map is klein, de actie te overzien en het aantal wapens minimaal. Winnen is mogelijk op een tweetal manieren, je kunt namelijk je tegenstanders uitschakelen of een vlag bemachtigen en deze terugbrengen naar je basis. De potjes zijn snel en mede om deze reden zit je op het puntje van je stoel, zeker ook omdat er vijf potjes gewonnen dienen te worden om je team tot winnaar te kronen.
Een andere toevoeging, en wellicht zelfs de grootste toevoeging sinds jaren, vinden we in de vorm van Warzone. Twee teams van twaalf spelers spelen op een map waarbij je niet alleen elkaars tegenstander bent, maar ook te maken krijgt met de AI. Winnen kan hier op twee manieren. De eerste is door drie basissen over te nemen. Enkel op deze manier openbaart zich een kern in het kamp van de tegenstander die vernietigt dient te worden. Een andere manier om te winnen, en tevens de enige manier wanneer je een kern niet binnen de tijdslimiet weet te vernietigen, is het verzamelen van punten. Deze punten verkrijg je niet alleen door andere tegenstanders uit te schakelen, maar tevens door de AI aan te vallen. Het spel is hierdoor tot het laatste moment spannend, wanneer jouw team bijvoorbeeld de kern bloot tracht te leggen en probeert aan te vallen kan het andere team juist drukdoende zijn om het winnende aantal van duizend punten te bemachtigen. Wanneer je naar het einde toe tweehonderd punten achter staat is een situatie zeker niet uitzichtloos, het omleggen van een grootse AI tegenstander kan je bijvoorbeeld 250 punten opleveren. Potjes kunnen hierdoor aardig lang duren, om deze reden is er ook een kortdurende variant middels Warzone Assault, waarbij teams beurtelings verdedigen of aanvallen.
Je multiplayer potjes winnend afsluiten levert je uiteraard XP op, maar in Warzone introduceert 343 Industries hier bovenop ook nog het Requisition systeem. Kortweg is dit uiteen te zetten in twee bonussen; enerzijds gaat het om cosmetische toevoegingen om diverse aspecten mee op te leuken, anderzijds om in-game toevoegingen die de strijd in je voordeel kunnen beslechten. Deze zogeheten REQs verkrijg je door Requisition Packs aan te schaffen die je in verschillende gradaties met een oplopende waarde aantreft. De punten waarmee je deze pakketjes koopt zijn simpelweg te verkrijgen door te spelen, maar tevens door Euro's neer te leggen. Waar je ook voor kiest, je weet nooit van tevoren wat je met een pakketje verkrijgt. Denk een beetje aan FIFA Ultimate Team en je hebt een aardig idee hoe het werkt, met één uitzondering: het verkregen wapen of voertuig is slechts eenmaal bruikbaar.
Het systeem gaat echter nog iets verder dan dit. Gedurende een wedstrijd zal worden bepaald hoe goed je rating is. Je start bijvoorbeeld op level 1 en nadat je een controlepunt op de map hebt overgenomen komt je team op level 2 terecht. Het is enkel op dit moment dat je een kaart in kunt zetten met een waarde die overeenkomt met het level. Het is dus niet zo dat je aan de start van een wedstrijd direct het zware geschut kunt gebruiken. Het is een weldoordacht systeem dat in de praktijk prima werkt, mede omdat je verkregen Requisition Packs niet onbeperkt kunt blijven gebruiken en dus goed na moet denken wanneer je ze in wil zetten. Tevens zijn de in-game bonussen beperkt tot de Warzone modi, elders zijn enkel de visuele upgrades toepasbaar, waardoor een ieder dezelfde voor- en nadelen zal ondervinden. Als geheel gezien is de multiplayer hierdoor lange tijd speelbaar, zeker ook omdat de ontwikkelaar de belofte heeft gedaan om de komende tijd toevoegingen te blijven doen in de vorm van zowel maps als modi.
|
|
|
Beoordeling
85
Halo 5: Guardians voelt vertrouwd, terwijl het tegelijkertijd de nodige vernieuwingen weet door te voeren. Hoofdreden hiervoor is dat je speelt met twee teams, waarbij je het verhaal vanaf beide kampen verteld krijgt. Als kritiekpunt is aan te dragen dat het verhaal op momenten wat onnavolgbaar is en dat je het lokaal niet coöperatief kunt spelen, maar tegelijkertijd schuilt de kracht in de graphics en het geluid. Op het gebied van gameplay zien we toevoegingen in kleine raketmotors die op diverse manieren inzetbaar zijn, hetgeen ook bruikbaar is in de multiplayer, waar het vooral Warzone is dat de show steelt. Het maakt Halo 5: Guardians tot een indrukwekkende game die ons doet verlangen naar de afsluiting van de trilogie.
|
|
|
|
 16:17 Backward Compatibility lijst bekend gemaakt
 07:11 Shin Megami Tensei X Fire Emblem toont Tsubasa
|
| Reacties (1) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (77.251.60.xxx)
op 09-11-2015 om 23:12
|
|
Wat een geweldige Halo game is dit.
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
