Ontwikkelaar Techland vond het na twee Dead Island delen welletjes en liet een nieuw deel over aan ontwikkelaar Yager Entertainment. Geheel afscheid nemen van de ondoden bleek niet aan de orde, getuige hun titel Dying Light.

Zonder problemen was de release echter niet. Op het laatste moment werd besloten de fysieke release uit te stellen en de game enkel digitaal te releasen. Inmiddels ligt de PC, Xbox One en PlayStation 4 titel gewoon in de winkels en dus is er geen excuus meer om niet op zombiejacht te gaan. Al snel vallen de gelijkenissen met Dead Island, die eveneens zombies centraal had staan, op. Te denken valt aan een breed scala aan wapens die je kunt combineren tot betere versies, die na intensief gebruik slijtage vertonen. Ook een skill tree ontbreekt niet en de first-person view keert terug. Is Dying Light een simpele herhalingsoefening onder een andere naam?


Daarmee zouden we het spel tekort doen, er zijn namelijk ook toevoegingen gedaan dit het concept naar een hoger niveau tillen. Qua bewegelijkheid is parkour het sleutelwoord. Niet langer zijn we gebonden aan de straat, je hebt namelijk de mogelijkheid om op daken te klimmen om – al dan niet tijdelijk – te ontkomen aan zombies. Het dient niet alleen als ontsnappingsmiddel, het is tevens een manier om de betere loot te ontdekken. In het begin voelt dit nog wat onwennig, maar zeker nadat je enkele upgrades hebt verkregen voelt het steeds natuurlijker aan.

Een andere toevoeging is die van een dag- en nachtcyclus. Hoewel de zombies het je overdag al lastig kunnen maken neemt de dreiging in de nacht nog meer toe. Wegrennen is dan ook vaak een betere optie dan het gevecht aan gaan. Wellicht nog beter is het om simpelweg de nacht over te slaan door uit te rusten in een van zombies bevrijd safehouse. Waarom je dan toch het donker in zou stappen, afgezien van de missies en side-quests die hierom vragen? Omdat je ervaringspunten gedurende de nacht worden verdubbeld! Het is om deze reden dat je toch eens een poging wilt wagen, om vervolgens met het angstzweet tussen de billen weg te rennen van de krachtige Volatile en te bidden voor de zonsopkomst.


De nieuwe spelconcepten zijn naadloos geďntegreerd bij de verbeterde gameplay, die we reeds kennen uit de vorige titel van Techland. Toch kunnen we niet over alle features zeggen dat ze even geslaagd zijn. Neem bijvoorbeeld het verhaal. Hoofdkarakter Crane werkt voor de GRE, een organisatie die je in de stad Harran stationeert om aldaar geheime documenten op te sporen. In de stad zijn diverse groeperingen die regelmatig tegenover elkaar komen te staan en waar ook jij een rol in speelt. Door de ietwat matige animaties van karakters en hun uitdrukkingsloze gezichten komt de toch al matige verhaallijn nooit echt uit de verf. Dit is stemacteur Roger Craig Smith overigens niet te verwijten, hij zet een sterk hoofdkarakter neer, maar heeft de pech omringd te worden met een stuk minder sterke stemacteurs. Hier tegenover staat dat de in-game geluiden en de soundtrack wel erg sterk zijn. Ook het grafische aspect, met een speciale vermelding voor de indrukwekkende draw distance, is van een hoog niveau.

Wat Dying Light verder de moeite waard maakt is dat je de game niet alleen hoeft te spelen. Vrijwel de gehele verhaallijn is met vier spelers aan te vangen en ook de vele sidequests kun je met zijn allen proberen om tot een goed einde te brengen. Leuk is het ook dat je tussendoor competitieve opdrachten krijgt, denk aan het zo snel mogelijk afleggen van een parcours in de stad of het afmaken van zoveel mogelijk zombies binnen een vastgesteld tijdslimiet. Heb je niet zo’n goede relatie met je vrienden, dan kun je terecht in de Be The Zombie modus. Alhier neem je de rol op je van een Night Hunter, een zeer krachtige zombie die gedurende de nacht in het spel van een andere speler rond kan lopen om hem flink de stuipen op het lijf te jagen. Zie je dit niet zitten, dan zet je de optie gewoon uit.


Hoewel Dying Light in naam een andere titel is dan Dead Island mag ditzelfde niet gezegd worden over de gameplay. Veel van de bekende elementen keren terug, maar tegelijkertijd vinden we in de parkour gameplay en de dag- en nachtcyclus enkele interessante toevoegingen. Ook de mogelijkheid om coöperatief te spelen, of juist bij een andere speler binnen te vallen maken de titel erg leuk om te spelen. Dat de game toch geen hogere score behaalt is dan ook toe te schrijven aan andere factoren. Het verhaal is bijvoorbeeld weinig interessant, op momenten waren er enkele kleine bugs waarneembaar en de moeilijkheidsgraad wil nogal eens fluctueren. Het zijn gelukkig kleine smetjes op een verder prima game, waar we van hopen dat een sequel zal worden overwogen.