Het Engelse woord ‘Roundabout’ laat zich vertalen tot rotonde. Kortom: dit is een game over een rotonde? Nou, niet helemaal. Of toch een beetje? Het moge duidelijk zijn, ik wist niet wat me te wachten stond toen ik Roundabout opstartte.

De titel van ontwikkelaar No Goblin draait om Georgio Manos, een dame die passagiers moet afleveren in haar limousine. Crazy Taxi hoor ik je denken, en daar zit een kleine kern van waarheid in. Er is echter, afgezien van de limousine, één groot verschil: in Roundabout kun je niet in één rechte lijn rijden. Alsof Manos net een biertje teveel achterover heeft geslagen draait haar limousine voortdurend rondjes. Klinkt bizar? Dit is ook precies wat de ontwikkelaar voor ogen had, getuige de aankleding van de game. Absurde filmpjes geven je het gevoel dat je in een B-film bent beland, waarbij het zichzelf nergens serieus neemt.


Door de opvallende besturing zul je goed na moeten denken hoe je te werk gaat. Loopt de limousine namelijk teveel schade op, dan volgt een explosie en kun je het opnieuw proberen. En opnieuw. En opnieuw. En nog maar eens. Het is om deze reden maar goed dat de checkpoints veelvuldig aanwezig zijn, zodat het nooit aanvoelt alsof je hard wordt gestraft. Nu klinkt dit alsof je de gehele game hetzelfde aan het doen bent, maar gelukkig beperkt het zich niet tot het rijdend roteren van A naar B. Er zijn voldoende extra uitdagingen om je mee bezig te houden, denk aan het verzamelen van multiplier munten of niet ontploffen.

Ook op andere manieren is getracht het spel langdurig interessant te houden. Naarmate de game vordert krijg je nieuwe upgrades voor je limousine, zo kun je over het water drijven, sprongen maken of jezelf transformeren tot een miniatuurversie. Dit alles is opgenomen binnen een open wereld, waarbij er ook nog eens collectibles aanwezig zijn, alsmede vele extra uitdagingen om te voltooien. Tel hier de leaderboards bij op en de spelduur is, ondanks een herhalend concept, zeer lang zonder dat de verveling toeslaat.


Al eerder spraken we over de opvallende stijl van Roundabout, hetgeen in al zijn facetten naar voren komt. De aankleding is overgenomen uit de jaren zeventig, de dialogen zijn cheesy en de uit jazz bestaande soundtrack onderstreept het nostalgische gevoel. Hoewel Roundabout in eerste instantie dan ook een ietwat vreemde eend in de bijt is wil ik een ieder toch aanraden om de game eens te proberen, waarbij het vooral aan te raden is om dit in kortere spelsessies te doen. Mocht je ook weleens zin hebben in een niet al te serieuze game, dan zal deze titel je zeker niet teleur stellen. Als jullie me nu willen excuseren, dan draai ik nog even een rondje.