Een groots avontuur om de wereld te redden en het ultieme kwaad te bestrijden, het is een veelvoorkomend cliché in Japanse Role Playing Games. Het zijn echter niet de enige clichés in het genre.

De Grand List of Console Role Playing Game Cliches is een epische lijst die werd opgesteld door Mark Sachs. Hij postuleerde een serie clichés die frequent voorkomen in Japanse Role Playing Games, waarbij hij voornamelijk de succesvolle Super Nintendo, PlayStation en PlayStation 2 generaties viseerde. De grootste klassiekers dienden als inspiratie voor de samenstelling van een lijst die iedere speler bekend in de oren zal klinken. De originele lijst kan bekeken worden op zijn site, maar de lijst telt geen voorbeelden waardoor hij ietwat ontoegankelijk is. Wij werpen dan ook een diepere blik op de lijst om de geheimen erachter te onthullen.

Cliché 10. Luddite Rule. George Lucas Rule.
"Speaking of which, technology is inherently evil and is the exclusive province of the Bad Guys. They're the ones with the robots, factories, cyberpunk megalopolises and floating battle stations, while the Good Guys live in small villages in peaceful harmony with nature. Although somehow your guns and/or heavily armed airships are exempted from this."

Technologie is van nature kwaadaardig, de technologie wordt dan ook alleen gebruikt door de vijandelijke troepen. Zij hebben robots, fabrieken, gigantische steden en vliegende luchtschepen. De goeden leven in kleine dorpjes, in harmonie met de natuur. Ze krijgen dan ook toegang tot magie, wat alleen bestemd is voor mensen die schijnbaar een hekel hebben aan wetenschap en technologie. De wapens en het hoogtechnologische luchtschip van de hoofdrolspelers vallen niet onder deze regel zodat de speler toch wat leuk 'speelgoed' onder de knoppen krijgt. De George Lucas-regel – de Ewoks winnen van het hoogtechnologische, kwaadaardige keizerrijk aan het einde van de originele Star Wars trilogie – is wel licht hypocriet. Je zou het verhaal nooit kunnen beleven zonder de technologie die gebruikt is om de film of videogames te maken.

De Final Fantasy-games gebruiken dit cliché op regelmatige basis, maar ze volgen het gelukkig nooit te strikt. De grote vijand van Final Fantasy X, Sin, lijkt gecreëerd door het misbruik van technologie, maar blijkt uiteindelijk het resultaat van mislukte magie. Hij wordt dan ook vernietigd met behulp van technologie. In het vervolg Final Fantasy X-2 accepteert de bevolking dan ook het gebruik van technologie. Alleen Final Fantasy VII lijkt het cliché echt te volgen, maar zelfs daar wordt het subtiel aangepakt. De Tales games daarentegen lijken dit cliché nauwer te volgen. De grote vijand van Tales of Symphonia heeft de wereld bijvoorbeeld in tweeën gesplitst zodat geen van beide kanten technologie kan gebruiken om grote wapens te maken, en technologie veroorzaakt de verschijning van de Adephagos in Tales of Vesperia.



Cliché 11. Let's Start From The Very Beginning. Yuna Rule.
"Whenever there is a sequel to an RPG that features the same main character as the previous game, that character will always start with beginner skills. Everything that they learned in the previous game will be gone, as will all their ultra-powerful weapons and equipment."

De vele technieken die je hebt aangeleerd in het origineel, zijn complete vergeten in het vervolg. De hoofdpersonages die terugkeren in het vervolg, moeten compleet opnieuw beginnen, inclusief wapens, vaardigheden en niveau. Het beste voorbeeld hiervan is Yuna aan het begin van Final Fantasy X-2. Zij is haar extreme krachten aan het einde van Final Fantasy X compleet verleerd, ondanks het feit dat er korte tijd is gepasseerd tussen beide games. De reden voor de beslissing is natuurlijk simpel. Ze willen dat iedereen op gelijke voet begint, en dat je steeds krachtigere wapens vindt. Als je dan zou beginnen als level 99, dan zou de kracht van de vijanden belachelijke proporties aannemen in vergelijking met de laatste game, want, waar komen al die krachtige monsters vandaan?

Een deel van de games probeert dit wel te rechtvaardigen. Parasite Eve 2's Aya Brea beweert bijvoorbeeld dat ze haar krachten uit het eerste deel heeft verzegeld zodat ze nooit meer de kans krijgt om deze te gebruiken. De Kingdom Hearts spellen met Sora geven eveneens steeds een uitleg. Chain of Memories draait rond het vergeten van je herinneringen, dus is het normaal dat je ook de herinnering aan je kracht verliest. Kingdom Hearts II begint met een verzwakte Sora die een jaar in coma heeft gelegen. Het is dan ook normaal dat hij niet zo sterk meer is. In Kingdom Hearts 3D krijgt Sora dan weer de raad om van vechtstijl te veranderen, waardoor hij opnieuw een beginner is. Dit soort voorbeelden is spijtig genoeg zeldzaam tegenover games zonder uitleg.

Er zijn gelukkig ook uitzonderingen die je laten verdergaan op basis van je sterke personages. De originele Hack quadrilogie is het beste voorbeeld. Het is de bedoeling dat je jouw save steeds overdraagt, zodat je krachten ook meegenomen worden. In Golden Sun: The Lost Age is het overdragen van je savegame – via een lang wachtwoord – zelfs de enige optie om toegang te krijgen tot een bonusdungeon. Suikoden II en Suikoden III laten je eveneens je vooruitgang doorgeven zodat teruggekeerde personages een boost krijgen. Er is weliswaar geen volledige overdracht zodat de nieuwe personages toch meekunnen met de terugkerende personages. De Xenosaga games geven je level niet door, maar de vijanden worden wel sterker zodat het duidelijk wordt dat je sterker bent geworden. We moeten dus niet altijd opnieuw beginnen.

Cliché 12. Poor Little Rich Hero. Meis Rule
"If the hero comes from a rich and powerful family, it will have fallen on hard times and be broke and destitute by the time the game actually starts."

Als de hoofdrolspeler afkomstig is uit een rijke en machtige familie, dan zal deze familie alle macht en rijkdom verloren zijn op het moment dat de game effectief start. De speler moet op deze manier meeleven met het personage dat eigenlijk alles is kwijtgeraakt, iets wat gemakkelijker is dan meeleven met iemand die nog steeds rijk is. Shadow Hearts Covenant's Karen en Mana Khemia's Roxis gebruiken het verlies van die rijkdom als motivatie om aan de slag te gaan. Roxis wil bijvoorbeeld een beroemde alchemist worden om de rijkdom van zijn familie opnieuw op te bouwen. Het komt ook frequent voor in Fire Emblem met onder andere Path of Radiance, Awakening en Fire Emblem 7. Een opvallende uitzondering is Final Fantasy Tactics waar je familie nog steeds rijk is, maar dat betekent niet dat ze je moeten helpen.



Cliché 13. The Higher The Hair, The Closer To God. Cloud Rule.
"The more outrageous his hairstyle, the more important a male character is to the story."

Hoe opvallender het gekke kapsel, hoe belangrijker een mannelijk personage is voor het verhaal. De Non-Player Characters in de steden hebben bijvoorbeeld normale kapsels, maar de hoofdrolspelers hebben onmogelijke kapsels. Het is een snelle manier om het verschil te maken tussen gewone personages en belangrijke karakters, zeker wanneer de kracht van de console beperkt is. Cloud Strife valt bijvoorbeeld sterk op in de wereld van Final Fantasy VII door zijn goud gepiekte haar. Latere delen als Advent Children en Crisis Core – waar de personages veel herkenbaarder zijn – beperken dit kapsel dan ook. Het is veel gemakkelijker om Cloud te herkennen op basis van zijn gezicht in Advent Children, dus is er geen reden om hem zo opvallend te houden. Zijn kapsel wordt dan ook beperkt.

Het is dan ook gemakkelijk te verklaren waarom Final Fantasy VIII en latere Final Fantasy games dit cliché amper toepassen. Zij gebruiken het vooral voor de tegenstanders die hierdoor wat meer opvallen. De oudere Final Fantasy games geven hun opvallende kapsels dan weer aan de protagonisten zoals Firion uit Final Fantasy II, The Onion Knight uit Final Fantasy III en Cecil uit Final Fantasy IV. Chrono Trigger's Crono heeft eveneens een uitermate opvallend kapsel, maar dat komt grotendeels door Dragon Ball designer Akira Toriyama. Er zijn echter ook moderne RPGs waarin opvallende kapsels centraal staan, bijvoorbeeld The World Ends With You, Eternal Sonata, Pokémon en vooral Inazuma Eleven maken hier sterk gebruik van. Het lijkt hierbij echter eerder geïnspireerd door de opvallende kapsels van anime dan uit technische redenen, zoals bij eerdere voorbeelden.