Insomniac Games is al enige tijd bezig met hun Xbox One-exclusive Sunset Overdrive. Een open-wereld game met enorm veel kleur, door energy drink gecreëerde mutanten en wapens zo koddig dat alleen Insomniac ze kan bedenken. Op Firstlook mocht ik een korte periode met de game aan de slag en wat ik zag lag direct in lijn met mijn verwachtingen.

Als één van weinigen werd ik wel enthousiast van het concept en de uitstraling van Sunset Overdrive. Dit in tegenstelling tot velen van jullie die veelal negatief getinte reacties plaatsten onder artikelen met betrekking tot deze game. Hoe de definitieve versie van de game gaat uitpakken is nog even afwachten, maar mijn introductie in de enorme speeltuin van deze kleurrijke game belooft veel goeds. Nu had ik van tevoren al de nodige gameplaybeelden bekeken, dus ik begaf me op bekend terrein – te weten de kermis die ook in de E3-conferentie te zien was - en streefde dan ook meteen af op de achtbaan die in de verte naar me lonkte. Met enige mate van zelfverzekerdheid begon ik me te begeven in de richting van de kermis. Dit was echter geen walk in the park, zoals de Engelsen dat zo mooi verwoorden, er moest mij eerst nog wat geleerd worden.


De basis manoeuvreerbewegingen spreken bij een ervaren gamer voor zich. Het wapenwiel werkt net zo soepel als elke andere game die dit principe hanteert, maar toch lukte me iets niet. De beelden die ik had gezien toonde een teenage punk onrealistisch grindend over elke vorm van reling die je maar kan bedenken. inFamous gespeeld hebbende ging ik er vanuit dat je personage zich automatisch naar een rails zou bewegen om zich daar als een magneet aan vast te klampen. Niet in Sunset Overdrive! Na al button mashend vele combinaties geprobeerd te hebben kwam ik er uiteindelijk achter dat een extra druk op de A-knop nodig was om mezelf op een rails te laten grinden.

Achteraf een hele logische keuze, aangezien de game zoveel verschillende rails kent dat 'automatisch aanhaken' niet zo goed zou kunnen uitpakken. In ieder geval, toen ik deze mogelijkheid eenmaal had ontdekt werd de speelervaring direct een stuk aangenamer. De flow kwam er al snel in en op dat moment hoorde ik ook de rock-muziek deunen in de achtergrond, die zich perfect in de spelwereld mixte, als slagroom op een cake. Al glijdend over de rails gooide ik een TNTeddy – een met dynamiet gevulde teddybeer – op de instinct volgende mutanten. Een aangename explosie van bloedspetters en rondvliegende organen volgde. Wat wel tegenviel waren de rookwolken met knallende woorden erin als 'boom' en 'klabam'. In de gameplaybeelden werden deze spetterend in beeld gebracht, maar al spelend not so much.


Denk overigens niet dat de mutanten je met rust gaan laten als je rustig over straat denkt te gaan rennen. Je wordt binnen no-time omsingeld en betast op plekken waar je dat eigenlijk liever niet hebt. Je zult het dus ook al snel hogerop moeten zoeken en snelheid moeten maken op de rails. Om het oversteken van wegen en andere obstakels te vergemakkelijken is de spelwereld gevuld met objecten die je extra hoog en extra ver laten springen, zoals een parasol en een serie ballonnen. De tijd was voor mij te kort om alle mogelijkheden te benutten, maar grindend over achtbaanrails mutanten voor hun hoofd slaan brengt mij altijd een glimlach op het gezicht. Benieuwd ben ik dan ook naar het geheel, inclusief verhaal en side-missions. Dat je zonder deze aspecten ook een goede tijd kan hebben in Sunset Overdrive ben ik dankzij deze demo al wel zeker van.